• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Franz Ferdinand / The Bent Moustache

De hype voorbij.
28 juni 2006, Tivoli, Utrecht

Tekst: Elisabeth van Scherpenzeel

Beeld: Martijn de Laat

Publicatiedatum: 30 juni 2006

De band was een hype. Of de band was geen hype en blijft. Hoe dan ook, Franz Ferdinand staat twee avonden achter elkaar in een lang van tevoren uitverkocht Tivoli in Utrecht, waarvoor kaartjes op de zwarte markt voor flinke bedragen in andere handen overgaan. Op deze tweede dag lijkt de band zich al een beetje thuis te voelen aan de Oude Gracht, getuige het openingsnummer 'Come on Home'. Onder het publiek opmerkelijk weinig meisjes met de gebruikelijke streepjes-T-shirts. Was het niet het doel van Franz Ferdinand om muziek te maken “that girls can dance to”? Dat is met hun grijsgedraaide singles als 'This Fire' gelukt, maar de meisjes hebben inmiddels weer nieuwe hippe bandjes ontdekt en ondertussen is Franz Ferdinand er nog steeds.

De vier Schotten, die een paar jaar geleden nog in een bijna leeg Ekko speelden, braken na een memorabel optreden in Paradiso en de release van hun titelloze debuutalbum in 2004 door bij het grote publiek. Sindsdien zijn ze op alle grote festivals te zien. Dit jaar spelen ze weer op Rock Werchter en op Roskilde, en ondanks het succes zijn het gewone, aardige jongens gebleven, zo bleek uit het interview dat Kindamuzik eerder met hen had.

Net als op de hoes van hun tweede album You Could Have It So Much Better proberen ze met stroboscopische lichteffecten de sfeer van de Russische avantgardefilm op te roepen. Een overbodige poging. De eerste akkoorden van Franz Ferdinands britpop laten de zaal direct op en neer gaan. Met een sneller tempo dan op de cd is de sound zo Brits als Margaret Thatcher, Monty Python en Wayne Rooney in een rode dubbeldekkerbus. De postpunkpop en ska-achtige nummers nodigen uit tot veel bier drinken en veel springen.

Bij het laatste concert in Paradiso werd hen nog verweten dat ze zich er met hun pas verworven sterrenstatus te makkelijk van af wilden maken; deze avond worden in opperste concentratie bas, gitaren en drums energiek en nauwkeurig bespeeld. De stem van Alex Kapranos blijft met het zeiknat worden van zijn shirt helder. Door de niet al te beste geluidstechniek verdwijnt zijn zang af en toe in de zinderende zaal. Wie kan het eigenlijk ook schelen? Het publiek in ieder geval niet.

“I feel very welcome. I feel you are all friends of mine”, aldus Kapranos met de armen gespreid naar de toeschouwers. Welke mening zou je anders kunnen hebben als de toeschouwers bij alle nummers maar al te graag meezingen en zelfs de vadsige crewleden bij het stagediven met gejuich opvangen. Na twee toegiften, waaronder de kraker 'Take Me Out', waarop dankbaar wordt meegeklapt, en een sprong van Kapranos in het publiek, waar de aardige muzikant door het publiek wordt omhelst, gaat het gordijn dicht. Geen hype meer, die jongens van Franz Ferdinand. Die blijven.

http://www.kindamuzik.net/live/franz-ferdinand/franz-ferdinand-the-bent-moustache/13287/
Meer Franz Ferdinand op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/franz-ferdinand