Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Franz Ferdinand is duidelijk niet het soort band dat het voorprogramma het licht in de ogen niet gunt. The Cribs hebben net zo een grote backdrop als het hoofdprogramma en een uitstekend geluid. Lekker hard ook.
Dat is nodig, want The Cribs is een band die het meer van het geluid dan van de liedjes moet hebben. Grote blikvanger daarbij is de legendarische ex-Smithsgitarist Johnny Marr. Samen met de drie broertjes Jarman trekt hij een nogal jaren negentig klinkende geluidsmuur op. Liedjes zijn daarin zoals gezegd niet terug te horen en de Jarmans kunnen ook totaal niet zingen, maar wie van heftige gitaren op zijn indierocks houdt, komt ruimschoots aan zijn trekken.
Dat ook Franz Ferdinand de PA van de HMH volledig gaat benutten, blijkt al uit de donderende bastonen van het intro. Een bezoeker houdt zijn zippo in de lucht om het testen en ziet hem bijna uitgeblazen worden. Dat betekent niet dat het concert een keiharde brij is. In tegendeel: het geluid tijdens het concert zou wel eens het beste van het jaar kunnen zijn. Zo heeft het Schotse kwartet al de randzaken op orde: ze spelen op mooie custom versterkers, de achtergrondprojecties voegen toe zonder af te leiden en er wordt nauwelijks van gitaren gewisseld, zodat de vaart er goed in blijft.
Uiteindelijk staat alles daarmee in dienst van waarin Franz Ferdinand excelleert: rockliedjes die perfect zijn om op te dansen en om mee te zingen. Dat is dan ook wat er gebeurt vanaf de felle uitvoering van 'This Fire' waarmee wordt geopend. Alle hits komen voorbij in bijna achteloos perfecte uitvoeringen: 'Darts of Pleasure', 'Take Me Out', 'Michael', 'Do You Want To', 'Ulysses' en 'Bite Hard'. De rustigere nummers worden allemaal overgeslagen. Terecht, want in een grote zaal als HMH komen mensen om te springen en mee te klappen en te zingen met de bekende nummers, niet om verrast te worden.
Daarmee beperkt Franz Ferdinand zichzelf wel een beetje, want hoe goed het concert ook is, in de twee nummers waar de band zichzelf de ruimte geeft, is deze op zijn best. In '40"' en het afsluitende 'Lucid Dreams' laten de iele Schotten even de muzikale spierballen rollen. Dan valt te horen dat ze die hooks die ze normaliter zo achteloos rondstrooien in drieminutensingles ook kunnen gebruiken voor een krautrockjam of pure house.
Als een bijna perfect concert toch nog de indruk wekt dat het gemakkelijk nog veel beter kan, dan ben je een grote band.
http://www.kindamuzik.net/live/franz-ferdinand/franz-ferdinand-the-cribs/19487/
Meer Franz Ferdinand op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/franz-ferdinand
Deel dit artikel: