Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Live at the Marquee is het paradepaardje van Cork, de qua inwoneraantal tweede stad van Ierland, een festival waarbij vanaf half juni tot begin juli diverse grote namen in een gigantische tent met een capaciteit van zo'n vierduizend bezoekers op een desolaat industrieterrein in het havengebied van de stad optreden. Grote namen als Elton John, Christy Moore, Tom Jones, Paul Simon, Bob Dylan, Bryan Adams en vooruit, Jedward. En Fleet Foxes, dat met de support van Agnes Obel en Owen Pallett deze avond alleen al voor een soort mini-festival in het festival zorgt.
Vooral Agnes Obel lijkt het deze avond zwaar te hebben. In Nederland staat de Deense zangeres voor uitverkochte zalen, in Ierland staat haar carrière duidelijk nog in de kinderschoenen. De tent telt nog maar een paar honderd bezoekers tijdens Obels concert, de rest van het publiek staat nog buiten te genieten van de zwoele zomeravond. Als gevolg van de vrijwel lege tent galmt de muziek en komt die niet tot haar recht. Misschien was het ook niet zo handig om voor een onbekend publiek te openen met 'Philharmonics' en de weinig opbeurende openingsregels "Guess who died last night". Het Nederlandse radiohitje 'Just So' wordt achterwege gelaten.
Owen Pallett heeft het beter bekeken; hij heeft een band meegenomen. Zoals altijd bij de Canadees is het concert een unieke belevenis. Het zichzelf samplen is een truc die hij inmiddels al jaren toepast, maar blijft fascinerend en het levert een theatraal en bij vlagen ronduit artistiekerig, maar altijd boeiend optreden op. "Voor de eerste keer met band in Ierland", zegt Pallett aan het begin van het optreden, niet zonder trots. Gezien de enthousiaste respons zullen ze vaker terug mogen komen.
Fleet Foxes: muziek voor mannen met baarden, door mannen met baarden; zelfs de geluidsman heeft een indrukwekkend exemplaar. Robin Pecknold en consorten lijken begrepen te hebben dat ze vanavond in een grote tent spelen. Het moet een misverstand zijn geweest; Fleet Foxes blaast zichzelf de eerste paar songs volledig op door een veel te hoog volume, maar herstelt zich daarna grandioos door een dijk van een optreden neer te zetten.
Het was wellicht ook wat onpraktisch om eerst vijf songs van het nieuwe album te spelen om daarna pas toe te slaan met een reeks favorieten van het glansrijke debuut: 'Your Protector', 'Ragged Wood' en 'Tiger Mountain Peasant Song.' Het zijn de songs die op de meeste bijval van het publiek kunnen rekenen; nieuwer en complexer werk wordt afgewerkt via de vertrouwde sandwichformule: 'The Shrine/An Argument' wordt opgevolgd door het veel kleinere 'Blue Spotted Tail' en 'Helplessness Blues' loopt geruisloos over in publieksfavoriet 'He Doesn't Know Why.'
Hoe mooi alles ook is, aan de podiumpresentatie kan nog wel gewerkt worden. Het stemmen van de gitaren tussen de songs door neemt wel erg veel tijd in beslag en met alle muzikanten op een rij lijkt Fleet Foxes op het podium nog het meest op de Eagles in de jaren zeventig. Het publiek krijgt nauwelijks de kans om mee te zingen met de bekendste songs. Maar als het die kans wel krijgt, zoals in toegift 'Oliver James', galmt dan ook heel de tent mee.
Het is een indrukwekkend einde aan het concert. Bijna net zo imposant als de kilometerslange rij taxi's voor het festivalterrein in het van goed openbaar vervoer verstoken Cork.
Foto Fleet Foxes uit het KindaMuzik archief door Tim Broddin
http://www.kindamuzik.net/live/fleet-foxes/fleet-foxes-owen-pallett-agnes-obel/21781/
Meer Fleet Foxes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fleet-foxes
Deel dit artikel: