http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Fleet Foxes
Nu draait het écht om muziek.
30 juni 2009, Paradiso, Amsterdam
Tekst: Daniël Verlaan
Publicatiedatum: 01 juli 2009
Je moet niet naast twee kleppende vrouwen gaan zitten als Fleet Foxes gaan spelen. Het probleem is dat je dit niet altijd in de hand hebt. Ze kunnen namelijk ook naast je gaan zitten zonder dat je dit wilt. Bij een concert van AC/DC is wat geouwehoer geen probleem, maar als Robin Pecknold en zijn band Paradiso twee avonden tot de nok toe vullen, kunnen er irritaties ontstaan. Want hier draait het écht om muziek. "Sssstt, this is serious music", grapt Pecknold nog in de microfoon als hij een van zijn akoestische nummers inzet.
Paradiso en Fleet Foxes: een verwachte geniale combinatie. Eigenlijk niks bijzonders dus, want als de band a capella opent met de vertrouwde samenzang is de toon meteen gezet. Mensen zijn opgelucht. "Het is dus toch waar, ze kunnen het live ook", zal er door veel hoofden zijn gegaan. Ook het openingsnummer 'Sun It Rises' is verwacht. En precies omdat het publiek het bekende gitaarintro hoort, straalt menig oog. Het geluid en de sfeer zijn bijna sprookjesachtig. Zelfs Pecknold waardeert de akoestiek van Paradiso en laat even weten hoe geweldig hij de muziek in de zaal vindt klinken.
Het publiek begint gelijk mee te zingen als het bekende zangkoortje van 'White Winter Hymnal' door Paradiso klinkt. De leden van Fleet Foxes zingen het niet helemaal zuiver en precies op tempo, maar al snel genoeg vinden ze de goede maat en toonhoogte. Mensen schreeuwen niet mee, maar bewegen rustig de lippen. Je zou de muziek namelijk niet willen verstoren. Drummer Josh Tillman praat de nummers aan elkaar omdat Pecknold nogal wat tijd nodig heeft om elke keer zijn gitaar opnieuw te stemmen. Na een uur sluit de band af met 'Mykonos', dat het publiek met een stevig applaus onthaalt. "The door slammed loud and rose up a cloud of dust on us". Bij de laatste twee woorden van de eerste zin die Pecknold zingt, staan de haren op de armen recht overeind.
Als toegift komt de behaarde zanger nog twee nummers solo spelen. Dit deed hij al eerder tijdens de set met het adembenemende 'Tiger Mountain Peasant Song', dus de toeschouwers kunnen weer in de handjes knijpen. Pecknold staat op het randje van het podium, valt bijna het publiek in en zijn gitaar is niet aangesloten op een versterker. Zonder microfoon of andere technische hulp lijkt het alsof hij in de huiskamer speciaal voor jou alleen aan het spelen is. Paradiso is muisstil. Zo stil dat je precies hoort waar een bekertje op de grond valt en je de boosdoener met gemak kan aanwijzen. 'Oliver James' is een prachtige solo-opvolger. Paradiso zweet zich kapot en het is niet eens zo warm in de zaal.
Foto genomen tijdens Hove festival dit jaar, door Kim Erlandsen (onder creative commons).
http://www.kindamuzik.net/live/fleet-foxes/fleet-foxes-4395/18820/
Meer Fleet Foxes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fleet-foxes
Deel dit artikel: