• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Fleet Foxes: schuchter en authentiek

Als een stel opgefokte ruiters te paard zijn de muziekcritici dit jaar achter één band aangedenderd, onderwijl struikelend over de vergelijkingen. Crosby, Stills & Nash, The Beach Boys, My Morning Jacket, Sigur Rós en Animal Collective: de vossen uit Seattle raken deze hordes op hun bospad slechts rakelings aan, terwijl de recensenten er achter blijven haken. De foxterriër die KindaMuzik heet heeft echter één van de bandleden te pakken gekregen.

Tekst: Dirk Verhoeven

Publicatiedatum: 13 november 2008

Gemakkelijk gaat dat niet, de band doet zijn naam eer aan. Fleet Foxes is schuw en heeft zich nauwelijks in Nederland en België laten zien. Met het optreden op Crossing Border komt daar verandering in. Frontman Robin Pecknold en gitarist Skye Skjelset hebben de groep dan opgezet, erover praten doen ze niet graag. Bassist Christian Wargo evenmin. Drummer Joshua Tillman (die overigens ook solo als singer-songwriter optreedt) en toetsenist Casey Westcott zijn aanzienlijk minder naar binnen gekeerd en spreken zich graag uit. Laatstgenoemde geeft te kennen veel zin te hebben in het optreden in Den Haag: "Ik kende Crossing Border nog niet. Die combinatie van muziek en literatuur is boeiend. Mijn vriendin geeft literatuurles en ik ontdek dankzij haar dat er veel boeiende relaties zijn tussen literatuur en muziek, die in eerste instantie niet opvallen. Er is veel mogelijk met taal. Zo maakte componist Paul Lansky het stuk 'Idioteque', waarin hij klanken oprekte, zolang dat het op zingen ging lijken."

Zo oud als de mensheid
"Wij gebruiken op ons debuut voornamelijk vocalen. Vocalen zijn al zo oud als de mensheid. De tools die we gebruiken zijn dus primitief. Zingen is dé directe manier van een gevoel overbrengen op een ander. Onze zang houden we zo dicht mogelijk bij onszelf, bij onze spreekstemmen. Er zit niet zo'n lijzige knauw in zoals in veel countrymuziek. Schreeuwen kun je al zien als een vocaal effect en dat doen we al niet. We verbergen niks in onze stemmen. Ik hou echter naast die puurheid in zang wel van een stukje humor in een liedje. Neem bijvoorbeeld 'Help Me Rhonda' van The Beach Boys, daar zit ook zeker een stukje hilariteit in."

"Mensen luisteren naar onze plaat in zijn geheel en dat is al geweldig. Ik weet niet wat alle critici zeggen, maar we bespelen traditionele instrumenten. We zoeken naar onze eigen stem en proberen daar uitdrukking aan te geven. Die instrumenten en die nadruk op de vocalen wijzen erop dat deze plaat voor hetzelfde geldt ook in de jaren twintig, veertig of vijftig gemaakt had kunnen worden. Ik bedoel, toen hadden ze ook al stemmen en orgeltjes. Wij willen echter bezig zijn met het hier en nu. Andere kunstvormen zijn meer dan muziek gericht op het verleden of de toekomst. Zo kunnen acteurs in een film de perfecte jarentachtigoutfits en skateboards hebben."

Mystiek en harmonieus
Hoewel de muziekjournalistiek de harige jongemannen in geluid en uitdossing moeilijk in het heden kan plaatsen, heeft het vijftal de platencollecties uit de jaren zestig en zeventig van zijn ouders toch echt achter zich gelaten. Het muzikale heil wordt nu elders gezocht en wel in Engelse folk en Japanse pentatonische muziek. Westcott: "Dat staat allemaal online en is gratis, als je de juiste plekken maar weet te vinden, haha. We zoeken altijd, als we thuiskomen van een show, naar muziek die nieuw voor ons is. Dat kan Japanse en Vietnamese muziek zijn, maar ook Ravel en Stravinski. Ik speur niet naar tijdelijke popmuziek. Misschien maken die oosterse en klassieke elementen onze plaat mystiek. Daar komt bij dat de verhaallijnen in onze nummers niet-lineair, losjes zijn. We willen niet te veel zeggen, te direct zijn. De focus willen we op de vocalen en de harmonieën houden. Voor mij is er echter niks mystieks aan het maken van een plaat. Het is uitgemeten werk."

Die losse narratieven zijn op zowel debuut Fleet Foxes als op de voorafgaande ep Sun Giant vooral verheerlijkingen van de natuur en het familieleven. "Ik denk dat er altijd een gevecht tussen de mens en de natuur, een bepaalde puurheid, is geweest. Mensen zoeken naar iets authentieks wat ze kunnen verbinden met hun eigen dagelijks leven. We hebben dat verlangen nu allemaal, waar dat voorheen minder was. Er kan een verband tussen onze muziek en de hunkering naar change in Amerika bestaan. Maar het is lastig te zeggen of die authenticiteit specifiek in onze muziek zit. Ik ben ooit punkliefhebber geweest en dat was destijds heel 'echt' voor mij. Met de globalisatie is het mogelijk geworden om van alle muziekgenres meer te verkrijgen. Je kunt vandaag de dag een stukje eerlijkheid in alle genres zoeken en vinden."

http://www.kindamuzik.net/interview/fleet-foxes/fleet-foxes-schuchter-en-authentiek/17710/
Meer Fleet Foxes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fleet-foxes