Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Begin jaren negentig werd in Londen een obscure platenwinkel geopend. Fat Cat oogste al snel succes en werd een plaats waar muzikale avonturiers elkaar ontmoeten. Toen de winkel moest verhuizen, besloten de eigenaars om eveneens een eigen label op te richten. Wat klein begon, werd stilaan groot en doorheen de jaren is Fat Cat bekend omwille van haar releases van ondermeer Sigur Rós en Múm.
De samenwerking tussen Kunstencentrum België en het Londense Fat Cat-label gaat ver in de tijd terug. Tijdens een vorige editie van Fat Cat Open Circuit kon het publiek kennis maken met goed volk als Animal Collective, Black Dice en Fennesz maar ook deze keer bewijst het festival dat de vernieuwende rol van Fat Cat nog lang niet uitgespeeld is. Open Circuit Fat Cat bracht dan ook een spannende showcase van één van de meest veelzijdige platenlabels van dit moment.
Antenna Farm opent het festival. Ook al is hun instrumentarium tamelijk indrukwekkend –laptops, allerhande prullen en gitaren- toch laten ze het publiek wat op hun honger zitten. Beide heren lijken immers naast elkaar aan een geluidscollage te werken zonder dat de vonk overslaat. Tijdens hun laatste, op drones gebaseerde, nummer lukte het plots wel maar toen was het al aan de late kant. Food for Animals gaf te kennen dat ook hiphop en haar afgeleiden een plaatsje op Fat Cat gekregen hebben. Aan energie ontbreekt het hen absoluut niet maar echt boeien deed het niet.
Kunstencentrum België is de eerste lokatie waar de herboren Vashti Bunyan [foto boven] aantreedt. Zoals algemeen geweten is, verdween deze mythische folkfiguur in 1968 na één enkele plaat uitgebracht te hebben van het toneel. Recent haalde Darren Adams haar over om haar gitaar terug ter hand te nemen en dit resulteerde eind vorig jaar in Lookaftering. Nu staat ze dus ook op de planken van Fat Cat Open Circuit. Wie zich een stereotiep beeld van de folklegende heeft gemaakt, komt enigszins bedrogen uit, want Bunyan is opvallend modieus gekleed. Ze wordt op piano bijgestaan door Max Richter en gitaar, cello en viool zorgen voor de verdere begeleiding. Een wat verlegen Bunyan zet een brave set neer, die naast nieuw werk ‘Lately’, ‘Hidden’ en ‘Against The Sky’ ook het oude ‘Diamond Day’ bevat. Haar set benadert de feeërieke sfeer van haar platen, die de perfecte harmonie tussen eenvoud en melodie benaderen en dat is op zich al de moeite waard. Vreemd genoeg kiest ze ervoor om als bisnummer ‘Diamond Day’ nogmaals van onder het stof te halen.
Het Japanse duo Aoki Takamasa en Tuijiko Noriko [foto links] heeft wat moeite om op het grote podium hun intieme muziek te ontwikkelen. Takamasa lanceert zachte beats met een grote popfactor, waarin Noriko’s hemelse vocalen zich zachtjes nestelen. Het publiek is misschien niet altijd even welwillend, maar het duurt toch even voor de set van het duo volledig in de plooi valt. Dat is jammer, want zo valt er veel van de zachte, intieme sfeer weg.
Yellow Swans [foto rechts] is op het laatste moment aan de affiche toegevoegd. Net zoals op Dramarama geeft ze een loeiharde set weg, waarbij ze wederom creatief met donkere, maar intrigerende noise-escapades omgaan. Pete Swanson schreeuwt daarbij vaak in de micro en Gabriel Mindel Saloman danst als geen ander met zijn gitaar voor de tafel met effectenkastjes. Het laatste nummer draagt Saloman op aan Vashti Bunyan.
Kemialliset Ystävät sluit de eerste dag af. Het Finse collectief met ondermeer Sami Sänpäkkilä en Jan Anderzen in de rangen heeft zich jaren in de obscuriteit gewoeld, maar geniet sinds enkele jaren van meer media-aandacht. Dat is zeker niet tevergeefs, want hun live-prestatie steekt met kop en schouders boven verwante bands als Kiila en Avarus uit. De kracht van Kemialliset Ystävät zit in de kleine details. De nummers zijn uitermate repetitief, maar de hartslag wordt niet door de percussie, maar door keyboards, fluitjes en andere analoge instrumenten aangegeven. Zo verkrijgen ze heel open structuren, waarin de psychedelica goed gedijt en waardoor er ruimte voor improvisatie gecreëerd wordt. De sporadische percussie –bijvoorbeeld door Sami die met een soort van sambaballen op een drum aan het slaan is- biedt zo een unieke meerwaarde. Kemialliset Ystävät zet een meesterlijke set neer, die als absolute hoogtepunt een mooie afsluiter van de eerste dag van het Fat Cat Open Circuit festival vormt. Nadien biedt de Múm DJ-set nog de mogelijkheid om een danspasje te zetten.
// Fotografie: Ronny Wertelaers
http://www.kindamuzik.net/live/fat-cat/fat-cat-dag-1/11930/
Meer Fat Cat op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fat-cat
Deel dit artikel: