• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Explosions in the Sky / The Drift

Zowel louterend als hoopvol.
16 november 2011, Vera, Groningen

Tekst: André Rozendaal

Beeld: Oscar Anjewierden

Publicatiedatum: 18 november 2011

De hoogtijdagen van de postrock liggen achter ons. Het genre zoekt enkel nog de grenzen van het geluidsvolume op. Uitzonderingen daargelaten, zoals bands die met metalinvloeden stoeien of de minimalistische kant opgaan. Besprekingen van Mogwais platen zijn illustratief: niets nieuws, maar het blijft goed.

Dit geldt ook voor een andere eredivisiespeler in het genre, Explosions in the Sky. Het houdt liefhebbers niet tegen om de gang naar Vera te maken. De zaal verkoopt zelfs, enigszins verrassend, uit. Hoe terecht dit is, bewijzen band en voorprogramma.

The Drift [bovenste foto] verloor eerder dit jaar zijn trompettist aan kanker. De overige drie bandleden maakten daarop de plaat Blue Hour, waarop ze met ingetogen postrock het tragische verlies verwerken. Op het podium handhaven ze die sfeer. De podiumpresentatie is statisch, hoewel bassist Trevor Montgomery in hogere sferen lijkt te zijn.

De groep houdt het niet alleen bij het typische, trage postrockritme, maar gaat ook de snellere popkant op. Toch maakt The Drift de meeste indruk met een langzame opbouw, waarin ze steeds dreigender en beeldender klinken, met behulp van jazz-, dub- en krautrockinvloeden. Uitbarstingen van gitaargeweld blijven uit, de drummer laat liever hoogstpersoonlijk de belletjes rinkelen. Het past goed bij de desolate sfeer die The Drift neerzet.

Bij Explosions in the Sky [foto hierboven] is het een stuk beweeglijker. Bandleden laten de haren wapperen, houden gitaren in de lucht en bewegen machinaal mee met de intrigerende muziek. Of knielen als ware gitaarslaven. Zo houden ze het publiek zo'n anderhalf uur in een dwingende greep. Een unicum, want de groep speelt vaak veel korter. Het tekent de bijzondere band met Vera.

Het vijftal kan schurend, gruizig en fel uit de hoek komen, maar ook lieflijk en berustend. De gemene deler is het bijna twinkelende, golvende gitaargeluid dat zowel louterend als hoopvol klinkt. Daardoor dromen velen met gesloten ogen en hoofdschuddend weg. Een procedé dat bij veel statische postrockbands prima werkt. Ze missen zo wel de perfect bij de muziek aansluitende lichtshow en de boeiende interactie tussen de bandleden.

Het geluid is eveneens dik in orde. Helder en net niet te luid, om de gelaagdheid van de muziek volledig uit te buiten. Inclusief sfeervolle elektronica. Er klopt zo veel aan dit concert, dat het bijna eng wordt. Postrock leeft, dat bewijst Explosions in the Sky op een weergaloze manier.

http://www.kindamuzik.net/live/explosions-in-the-sky/explosions-in-the-sky-the-drift/22279/
Meer Explosions in the Sky op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/explosions-in-the-sky