Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het tiendaagse festival van de Brusselse concertzaal Botanique is halfweg. Naast concerten in de eigen zalen staan vandaag in het Koninklijk Circus drie spannende acts geprogrammeerd, allen uit de Verenigde Staten en allen met een grote liefde voor de gitaar.
Eluvium is opwarmer en sfeermaker van dienst. Dit instrumentale soloproject van Matthew Cooper neigt naar ambient, maar overstijgt de zweverigheid van dit genre. Het concert is opgebouwd volgens een vaste structuur. Drie nummers op gitaar worden afgewisseld met twee intermezzo's op piano. Cooper tovert warme, zachte klanken uit zijn gitaar. De melodie wordt door middel van loops eindeloos herhaald. Af en toe voegt hij een nieuw geluid toe. De nummers zwellen aan tot ze helemaal opgevuld zijn, om dan zachtjes uit te sterven.
Cooper schept met zijn muziek vooral een hoopvolle, mooie sfeer, die doet denken aan de zomer die buiten de zaal ook stilaan op gang komt, en waar je helemaal in kan opgaan. In zijn eentje speelt hij een vorm van postrock, die soms aardig in de buurt komt van het hoofdprogramma van vanavond. Een ideale opener.
Dan is het tijd voor de vele 'oe's' en 'aaa's', chaotische ritmes en tegendraadse melodieën van Dirty Projectors [foto links]. Staccato ritmes, gitaargetokkel, hoge stemmetjes en samenzang staan centraal in hun muziek. Wat ze brengen is vaak indrukwekkend maar soms klinkt de groep te wispelturig om mee te gaan in de muzikale trip. Op het eerste gehoor zijn hun nummers erg chaotisch, maar eigenlijk zitten ze erg berekend in elkaar, waardoor ze weinig spontaan klinken.
Soms sprankelen Dirty Projectors, en dan is het heerlijk toeven in hun gekke universum. Het gitaarspel van Dave Longstreth en Amber Coffman is een moderne variant van fingerpicking, voor de rest is hun muziek absoluut niet onder te brengen bij een bepaald genre. Met een geslaagde versie van 'Rise Above' sluiten ze een halfgeslaagd concert af.
Concerten van de instrumentale postrockformatie Explosions in the Sky [foto's boven en rechts] zijn niks nieuws onder de zon maar blijven goed omdat het viertal uit Texas zo'n klasseband is, met drie prachtplaten op zijn palmares. Een show van Explosions in the Sky anno 2008 lijkt sterk op hun shows van de voorbije vier jaar. Ze spelen alle nummers achter elkaar, er zijn amper pauzes noch bindteksten, de duur is kort en er volgen nooit bisnummers, én ze spelen nog steeds met veel vuur, inzet, enthousiasme en overgave.
Explosions in the Sky speelt op Les Nuits Botanique één van hun beste concerten. Vooral de uitvoeringen van nummers van The Earth Is Not a Cold Dead Place zijn schitterend: erg subtiel, traag en haast in slow motion tijdens de rustige stukken, euforisch en ontroerend wanneer de rammende gitaren de bovenhand nemen. Explosions in the Sky hebben hun curatorschap van het prestigieuze All Tomorrow's Parties meer dan verdiend.
http://www.kindamuzik.net/live/explosions-in-the-sky/explosions-in-the-sky-dirty-projectors-eluvium/16975/
Meer Explosions in the Sky op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/explosions-in-the-sky
Deel dit artikel: