• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Eurosonic 2015: de woensdag

Turnpakjes, basketbalshirtjes en een glitterjasje.
14 januari 2015, Diverse locaties, Groningen

Tekst: Bart Breman en André Rozendaal

Beeld: Oscar Anjewierden

Publicatiedatum: 15 januari 2015

Showcasefestival Eurosonic groeit en groeit. In drie dagen tijd proberen meer dan 300 bands uit heel Europa zich in de kijker te spelen, voor een publiek dat bestaat uit bobo's, journalisten, programmeurs en gewone muziekliefhebbers. De Groningse binnenstad bruist van de muzikale drukte, elk zaaltje of kroegje lijkt een bandje te hebben geprogrammeerd. Waar de woensdag enkele jaren geleden als 'opwarmdag' werd geïntroduceerd, is het inmiddels een volledige festivaldag. Her en der trapt men zelfs al op dinsdag af.

De bovenzaal van het statige Huis de Beurs is al jaren een vaste locatie tijdens Eurosonic. Warm Graves is zeker niet de makkelijkste, maar wel een bijzonder sfeervolle openingsact. De Duitse band laveert zo'n beetje tussen postrock en wave in de allerlaagste versnelling; ze doen wel een beetje denken aan een band als I Like Trains. De zanger schreeuwt alsof hij in een kerker zit opgesloten, terwijl zijn gitaar gromt en zoemt. Hamerende drums en ijle, dronende orgeltonen versterken het kille jarentachtigsfeertje nog even meer. Hier en daar mag het iets gevarieerder, maar het prima klinkende Warm Graves verdient een groter publiek dan het inmiddels half leeggelopen zaaltje. (BB)

In het Grand Theatre gaat de festivalwoensdag van start met Aquilo. De jonge Britten maken synthpop met invloeden uit r&b en new wave, ondersteund door drums en gitaar. De bastonen staan te hoog afgesteld en trillen vervaarlijk, zodat het subtiele in de muziek al snel vervliegt. De ijle samenzang van de twee frontmannen is op momenten fraai, waarbij ze doen denken aan James Blake. Maar het kan niet wegnemen dat het allemaal nogal braaf klinkt. Wanneer een van beide zangers wat meer emotie in zijn zang legt, komt er toch nog wat vernuft in de verder spanningsloze composities. Hoe zullen deze zwijmeltonen klinken na een intensief toerschema?

Dat veel optreden een mens goed doet, blijkt bij Jacco Gardner. Het wonderkind uit Hoorn staat met veel meer charisma op het podium dan een jaar geleden. Hij kijkt vaker de zaal in en het langere haar staat deze neohippie uitstekend. Gardner is toe aan een nieuwe plaat en het boeiende optreden bevat veel nieuwe nummers, die in een prachtig afgesteld en licht galmend vintagegeluid uitstekend gedijen. Uiteraard is de door toetsen geleide barokpop uit de jaren zestig nog steeds leidend voor het nieuwe materiaal, dat veel steviger, meer uptempo en af en toe psychedelischer klinkt dan op het terecht bejubelde Cabinet of Curiosities. Ondersteund door een hecht spelende band geeft Jacco Gardner een prima optreden, dat doet uitkijken naar het nieuwe album.

IJsland is dit jaar het focusland tijdens Eurosonic en de formatie Mammut komt er vandaan. De zangeres is de zoveelste Björkkloon; het lijkt wel alsof ze daar geen ander soort zangeressen hebben. De muziek en met name haar podiumpresentatie zijn echter een ander verhaal. Gestoken in een turnpakje met daaroverheen een lange zwarte jas, probeert ze het publiek te - ja wat is het eigenlijk - verleiden, bespelen? De theatrale gebaren waarmee ze dat probeert zijn voorspelbaar, net als de muziek: bombastische waverock met bovendien vrij matige nummers. Moet dit nou echt helemaal uit IJsland komen overvliegen? (AR)

Een vrolijke boel is het inmiddels wel in Huis de Beurs, bij het vanuit Brussel opererende Mountain Bike, dat heeft besloten om in boxershort en basketbalhemdje op te treden. De band houdt het midden tussen de garagerock van Ty Segall en de dwarse gitaarpop van Pavement. Net als Segall verstaat de band de kunst om een prima gitaarpopliedje te laten ontsporen in een bak energieke herrie en net als Pavement rammelt de vrolijke muziek aan alle kanten. De band heeft dikke lol en vermaakt het publiek met aan half uurtje aan knap in elkaar stekende garagepop. Her en der mogen de afzonderlijke liedjes nog iets uitgesprokener, maar voor nu scoort de band een dikke voldoende en een grote glimlach. (BB)

Uit België komt Melanie de Biasio, die op een met sfeervolle gloeilampen versierd podium een soort ambient-jazz ten gehore brengt. Met vaker gesloten dan geopende ogen en ondersteund door dwingende armgebaren, zingt ze meestal ingehouden maar des te onderhuidser voornamelijk over relatieperikelen. Met repetitieve teksten en een prima stem geeft ze een bij vlagen enerverend optreden. Het beeldende en sfeervolle van de muziek spelen zij en haar vakkundige band prima uit met dwarsfluit, contrabas, piano en subtiele drums. Een rumoerig Huize Maas is helaas de verkeerde setting voor de ingetogen muziek. In een theater, waar iedereen gewoon zijn mond houdt, was het beter tot zijn recht gekomen. (AR)

Afgeladen vol is het inmiddels in Huis de Beurs, voor Hinds, die eerst Deers heetten. De Canadese band The Dears (wie kent ze überhaupt nog) bleek daar echter moeite mee te hebben, dus moest er een naamswijziging komen. Gelukkig laten de vier Spaanse dames zich niet afleiden door dat soort onzin en hebben ze de grootst mogelijke lol. Lachend en kwebbelend staan ze op het podium en ze zijn zo charmant dat je geneigd bent te vergeten dat ze nog wel een beetje moeten oefenen. Muzikaal beschikken ze over leuke ideeën, maar nog niet over de finesse om ze goed te brengen. De grungy rammelrock komt er letterlijk met horten en stoten uit en heeft nog niet het afgeronde karakter dat nodig is om het echt interessant te maken. Gelukkig maakt ook dat niets uit voor de ongedwongen lol die ze ermee hebben. (BB)

Een piepjong trio uit Engeland genaamd Shura bedient zich in een aardig volgelopen Grand Theatre van elektronische percussie, keyboards, gitaren en zang. Het leidt tot relaxte muziek, die laveert tussen house, r&b en new wave. De weinig charismatische zangeres is tussen de nummers door een ontwapenende babbelkous, die het knullige en meermaals verkeerd instarten van een nieuwe nummer knap weet weg te lachen. Wanneer het tegen het einde van het optreden toch nog serieus wordt, met tegen The XX aanschurkende composities, scoren ze toch nog een voldoende. Waarbij met name de fraaie, nachtelijk klinkende wavebas op een boeiende wijze op de voorgrond treedt.

Op een groot projectiescherm wordt het al aangekondigd: Kormac komt uit Ierland en heeft een bigband meegenomen. De producer en dj laat er geen gras over groeien: een driekoppige blazerssectie met tuba, schuiftrombone en trompet betreedt het podium, net als een traditionele band. Wat volgt is een soort bonte avond waarin onder anderen een rapper en een prima zangeres eveneens op het podium komen. Opzwepende muziekgenres als drum 'n'bass, ska en hiphop vormen de hoofdmoot van dit feestelijke optreden, waarbij Kormac ook nog tijd over heeft om te scratchen. Af en toe doet het optreden denken aan Fatboy Slim die extra uitpakt. Ook muzikaal werkt de combinatie van beats, samples, gitaar en blazers uitstekend, zodat het optreden van Kormac een hoogtepunt van de avond is. Menig zomerfestival zou van deze opwindende show een opkikker kunnen krijgen. (AR)

De afsluiter in Vera is het veel getipte Oscar & The Wolf en dat is wel te begrijpen. De dromerige electropop trekt in thuisland België volle zalen. Dat zal in Nederland ook wel gebeuren, want de band beschikt over de sounds & looks om volle festivalweides te vermaken. De grote gebaren worden bepaald niet geschuwd, met lome en toch dansbare beats, loeiende synthesizers en een zanger die voor de gelegenheid een glitterjasje heeft aangetrokken. Je kunt strooien met termen als dreampop, r&b of electro; dat klopt allemaal, maar stiekem doen de Belgen nog het meeste denken aan Duran Duran op zestien toeren. (BB)

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/live/eurosonic/eurosonic-2015-de-woensdag/25631/
Meer Eurosonic op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/eurosonic