http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zeven keer Eurosonic 2011
Het is flink scrollen op de website van Eurosonic/Noorderslag, wil je alle artiesten die in Groningen staan aanklikken. Onderstaande Kindakeuze helpt je op weg op de 25ste editie van het festival in het Hoge Noorden.
Tekst: Bart Breman en André Rozendaal
Publicatiedatum: 02 januari 2011
De gemiddelde westerling verkeert nogal eens in de veronderstelling dat de Randstad het centrum van Nederland is en dat de rest van het land er maar wat achteraan hobbelt. De Keefmen, uit het Drentse Meppel, doet er alles aan om die onzinnige gedachte te bevestigen. Met een zanger die als Boer Biet door het leven gaat en muziek die rechtstreeks uit de jaren zestig komt, zijn de laatste vijf decennia hopeloos aan het drietal voorbijgegaan. De even melodieuze als maniakale nederbeat refereert volop aan bands als The Sonics en onze eigen Outsiders. Dat wordt vrolijk vermengt met een stevige dosis punk en garage. Die energieke mix maakt van debuutplaat Mirror of Time een van de leukste Nederlandse underground-releases van het afgelopen jaar. Kunnen ze nog wat van leren, daar in het westen.
Nog zo'n bandje waar men in het westen nog wat van kan opsteken: Nikoo uit Eindhoven wordt gepresenteerd als het luidste kerstcadeautje van 2010 en daar is geen woord van gelogen. Net als voorbeeld Jesus & Mary Chain verpakt de band rond Joep van Son (je kent hem nog van The Very Sexuals en The Sugarettes) mooie popliedjes in een bak gigantische herrie. Zoals het de betere noisepop betaamt roken de gitaren van de feedback en maken dromerige zang, keyboardbliepjes en rammende drums het karwei af. Volstrekt terecht dat het gezaghebbende online muziekblad Pitchfork deze zeer veelbelovende band al na een EP heeft opgepikt.
Het geluid van Knalpot [foto links] uit Amsterdam is een ontploffende, muzikale fragmentatiebom. Veroorzaakt door freejazz, noise, drones, metal, naïeve keyboardtonen en beats. Struikelbeats welteverstaan, want de ritmes zijn tegendraads en slepend. Niet in de laatste plaats veroorzaakt door de van oorsprong Oostenrijkse drummer Gerri Jäger. Gitarist en elektronicatovenaar Raphael Vanoli doet hier zijn schepje bovenop met gruizig en krassend gitaarspel, dat duelleert met drones en simpele casiodeuntjes. Dit levert contrastrijke klankcollages op waarin elektronica de kop flink stoot tegen gitaar en andersom, met als extra ontwrichtende factor de drumfratsen van Jäger. Zo klinken ze op het ene moment als liftmuziek voor lsd-gebruikers en even later als een opwindende inhaalrace tussen maniakale drums en koele keyboardtonen. Live halen ze alles nog verder door de mangel met een karrenvracht aan effectapparatuur. Met Knalpot heeft Nederland er een act bij die de muzikale grenzen écht opzoekt. Horen en zien is geloven.
Nee, het is niet de man en zijn piano maar zijn nichtje, met een hele rij aan instrumenten. Waar haar iets meer bekende neef Olafur een verstilde draai geeft aan moderne klassieke muziek, geeft deze multi-instrumentale dame een intrigerende twist aan de hedendaagse
folk. Vooral haar bijzondere stemgeluid - volgens landsgenote Björk zit het ergens tussen dat van een kind en een oude vrouw in - tilt haar introspectieve folkliedjes boven het gemiddelde uit. Olöf Arnalds [foto rechts] maakte deel uit van de liveband van Mum en wist mensen als Kjartan Sveinsson (Sigur Rós) en de al eerder genoemde Björk zo gek te krijgen om met haar mee te spelen op Innundir Skinni, een album vol mysterieuze en betoverend mooie nummers. Het lijkt wel alsof Kate Bush is geïncarneerd in Joanna Newsom.
Het Belgische label Zeal herbergt bands als Isbells, Timesbold en Krakow en is daarmee leverancier van fragiele, melancholieke muziek in pasteltinten. Nice Is Good van het Vlaamse Marble Sounds [foto onder] is een van de meest recente worpen. Waarop rijk georkestreerde, intieme pareltjes met een bite op zijn tijd te horen zijn. Ze schakelen fijnzinnig tussen pop, folk, wave en postrock. De band gebruikt een keur aan aanvullende instrumenten zoals cello, trompet, glockenspiel of banjo. Deze muzikale meerwaarde buiten ze op het podium eveneens uit, door velen ervan ook daar te laten klinken. Waarmee ze op momenten doen denken aan de caleidoscopische sprookjesklanken van Musée Mécanique. Hoewel vrijwel elk nummer een dromerige subtiliteit in zich heeft, is Marble Sounds geen muzikale slaappil. Daarvoor is het popgehalte net te hoog. De Vlamingen maken muziek die vernuftig in elkaar zit, zonder te vervallen in moeilijkdoenerij. Wie gaat voor muzikale subtiliteit en minder waarde hecht aan podiumpresentatie, is bij Marble Sounds spekkoper.
De donkere folkrock van het Gentse Kiss the Anus of a Black Cat is het geesteskind van Stef Heeren. Hij specialiseerde zich op het conservatorium als bouwer van traditionele Europese folkinstrumenten. De laatste plaat Hewers of Wood and Drawers of Water is de eerste die hij opnam in een normale studio. Daarnaast is de muziek toegankelijker: de dronefolk maakt plaats voor folkrocksongs. Onveranderd is de intensiteit. Duistere mystiek viert hoogtij, met soms Godvrezende zang gelijk David Eugene Edwards van Woven Hand. Live zingt Heeren nog bezwerender, alsof de apocalyps nadert. Tel daarbij het repetitieve van de muziek op en een bloedmooi optreden is gegarandeerd.
De vier Basken van Delorean maakten in een grijs verleden punkmuziek. Op een gegeven moment kregen ze hier genoeg van. De veiligheidsspelden en de drie akkoorden gingen in de uitverkoop. In plaats daarvan kochten ze een hok vol synthesizers, keyboards, samplers en andere elektronica. Met als meest recente resultaat Subiza. Een dansbare plaat met de moderne tonen van vandaag: krautrock, samples, jarentachtigsynths, beats en een hang naar kunstzinnigheid. Gelijk Animal Collective of Yeasayer. Delorean biedt voor elk wat wils: een zomers en dansbaar geluid, maar ook diepere lagen en verantwoorde muzikaliteit. Op het podium klinken ze als een warmbloedige Röyksopp: Delorean voegt live drums en gitaar toe, de kracht van de herhaling viert hoogtij. Met dromerig melodieuze synthgeluiden en samples sturen ze aan op euforische climaxen. Waarbij de bandleden uiteraard niet blijven stilstaan, maar wild meebewegen. Als dat geen feestje wordt?
De 25ste editie van Eurosonic & Noorderslag vindt plaats van 12 t/m 15 januari 2011 in de Oosterpoort in Groningen. Voor alle info kijk op de website van Eurosonic/ Noorderslag.
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/eurosonic/eurosonic-2011/21073/
Meer Eurosonic op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/eurosonic
Meer Eurosonic op KindaMuzik:
» Live-recensie: Eurosonic 2016: de vrijdag» Achtergrond: Geen woorden maar beelden: Eurosonic / Noorderslag 2012
» Interview: Eurosonic 2013: een terugblik in interviews
» Dossier: Eurosonic: de gids om bij de hand te houden
» Dossier: DOSSIER: EUROSONIC NOORDERSLAG 2015
Deel dit artikel: