Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Welkom in het universum van Mark Oliver Everett. Een avond met de man die de rest van de wereld kent onder het bondige E belooft altijd iets enerverends. Het eerste voorteken in het openluchttheater van het Nijmeegse Goffertpark is dat toeschouwers welkom geheten worden door de aanwezigheid van een heus draaiorgel. Het eerste gejuich stijgt al op wanneer kort voor aanvang van het weinig spannende en tamelijk ongeïnteresseerde voorprogramma Misty Miller het kitscherige vehikel het terrein af wordt gedirigeerd.
Aan inspiratie heeft Eels in elk geval geen gebrek gehad voor deze tour. Nadat uit de speakers "Hold on to your hat!" heeft geschald, betreedt het vijftal de planken, allen gekleed in eenzelfde donker trainingspak van het merk met de welbekende drie strepen en een zonnebril op de neus. Direct zijn de bedoelingen duidelijk, want met een flinke vaart schieten de Amerikanen messcherp uit de startblokken. Fel en fanatiek worden direct 'Bombs Away' en 'Kinda Fuzzy', de sterke eerste twee nummers van de meest recente plaat, afgevuurd. Pas wanneer E het zesde nummer, 'In My Dreams', aankondigt als een liedje voor de vrouwen gaat de voet van het gaspedaal.
Voor gekkigheid is meer dan voldoende ruimte. Zo introduceert de zanger na ieder nummer een van de uitstekende bandleden met een soundbite en een knuffel en wordt hijzelf door de rest van zijn band getrakteerd op een geestige Beatles-variant, getiteld 'Let It E'. Bij de eerste noten van 'Peach Blossom' lijkt de man uit Virginia zelfs een soort chimpanseedans uit te voeren. En wanneer het gejuich niet hard genoeg klinkt maakt hij met zijn hand demonstratief een kommetje bij zijn oor. Alles bij elkaar zweept de soms naar een parodie op een rockband neigende, dan weer met luider werk uitgelaten opererende band de sfeer op tot grote hoogten.
En dan moet het bijzonderste moment van een toch al behoorlijk humoristische avond nog komen. Na twee bevlogen toegiften (met daarin ook nog ruimte voor 'Beast of Burden' van The Rolling Stones) is het einde daadwerkelijk daar. De lichten schieten aan, de crew begint met opruimen en de helft van het publiek bevindt zich al buiten de poort. En dan is daar opeens toch weer dat eigenwijze Eels, om doodleuk, zichtbaar tegen de zin en regels van de stagemanager, nog even in het volle licht terug te keren met een laatste ultieme toegift. Een bizarre, aanstekelijke en vrolijke avond van een klasseband, die plaattitel Wonderful. Glorious eer aan doet.
http://www.kindamuzik.net/live/eels/eels-2102/24216/
Meer Eels op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/eels
Deel dit artikel: