• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Dredg / Miss Antarctica

Kakenkerkhof.
13 september 2005, Melkweg, Amersterdam (NL)

Tekst: Eric Looge

Beeld: Cor Jabaaij

Publicatiedatum: 20 september 2005

Iets meer dan twee maanden geleden stond de Amerikaanse artrockband Dredg ook in de Melkweg en verpulverde het publiek met een fenomenaal optreden. Althans, dat schreef Kindacollega Bart Nijssen, die en passant zijn kaak verloor omdat zijn smoel openviel van verbazing over deze geweldige groep. Inmiddels is de band gepromoveerd naar de grote zaal en de vraag was natuurlijk hoeveel kaken er vanavond zouden sneuvelen. Hooggespannen verwachtingen dus.

Misschien een beetje gekke keuze om gitaarrockband Miss Antarctica in het voorprogramma van Dredg te zetten. De degelijke gitaarrock kan de meeste mensen niet echt bij de les houden. Nergens écht verrassend en soms behoorlijk vals gezongen. De muziek steekt knap in elkaar, wordt goed gespeeld, maar vooral de zanger loopt als een groot brok chagrijn over het podium.

Allemaal leuk en aardig, maar we komen natuurlijk voor Dredg. En niet voor niets, zo blijkt. Weer is Dredg in bloedvorm en weer wordt de hele zaal omver geblazen. Door een fan-tas-ti-sche zanger, een gitarist die de meest vreemde geluiden uit zijn effectenbak toverde, een koele bassist die stiekem toch heel sfeerbepalende baslijnen speelt, én een fabuleuze drummer. Zelden iemand gezien die aan de ene kant subtiel en technisch, haast jazzy drumt, en aan de andere kant zo onnoemelijk hard op zijn snare zit te beuken. En op gezette tijden met één hand doortrommelt om met de andere doodleuk wat sfeerpartijen op een keyboard te spelen. Bijzonder knap hoe het complexe geluid van de platen door slechts vier muzikanten wordt neergezet.

Veel werk van het laatste prachtalbum Catch without Arms wordt afgewisseld met het beste van voorgangers Leitmotif en El Cielo. Bijna anderhalf uur gallery play van vier doodnormale jongens, die niet eens gezegend zijn met een bijzonder charismatische uitstraling. Maar mensen, wát een techniek, wát een passie en vooral: wát een bloedmooie nummers! Dredg declasseert het gros van de emo- en artrockbands (geef het beestje maar een naam) tot doodnormale, zielloze rockgroepjes en nestelt zich met gemak in de Tool-divisie.

Na tachtig minuten vervoering sluit Dredg af met hetzelfde geintje als twee maanden geleden. Tijdens het laatste nummer wordt de backline door de roadies kalmpjes van het podium gehaald, waardoor de drummer na een minuut of wat alleen met een keyboard achterblijft. Einde van een geweldig optreden. Het publiek loopt weg en het personeel van de Melkweg kan beginnen met het opvegen van alle gesneuvelde kaken. Zal wel nachtwerk geworden zijn.

http://www.kindamuzik.net/live/dredg/dredg-miss-antarctica/10563/
Meer Dredg op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dredg