• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Down the Rabbit Hole: het verslag

Ondanks opportunistische line-up gaat het festival er goed in.
27 juni 2015, Beuningen

Tekst: Mark IJsendoorn

Beeld: Michella Kuijkhoven

Publicatiedatum: 01 juli 2015

De tweede editie van Down the Rabbit Hole leent bijna al zijn hoofdacts bij Rock Werchter, en komt daarmee op een ietwat onsamenhangende line-up. Desondanks gaat het festival er goed in bij het publiek.

De opportunistische line-up van DTRH zorgt voor vraagtekens. Want op wie richt dit festival zich? Zijn het de liefhebbers van de swingende funk en latin van bands als Jungle by Night en Che Sudaka? Zijn het hippies die catchy protopunk (Iggy Pop en Patti Smith) combineren met roots (Seasick 'the twangiest' Steve) en zweverige indierock (The War on Drugs)? Zijn het liefhebbers van spannende beats die gaan voor Flying Lotus, FKA twigs en Leftfield? Of moet je een muzikale alleseter zijn voor dit festival? Het antwoord van DtRH op de vraag wie de doelgroep is, luidt vermoedelijk: iedereen die hier een ticket voor wil kopen.

In de praktijk vind je op DtRH een grote variatie aan muziekliefhebbers, en zo veel smaken verdelen over 15.000 man zorgt soms voor vreemde taferelen. Bij de meeste optredens is sprake van een groot gelegenheidspubliek dat even niets anders te zien heeft. Daardoor zijn vooral de hoofdacts en de bands waarbij gedanst kan worden succesvol. Het publiek van DtRH wil feesten. Voor sommige bands is dat jammer. Motorpsycho is bijvoorbeeld totaal niet op zijn plaats op het festival. De Scandinavische virtuozen komen niet echt tot hun recht in de kleine, geluidstechnisch slecht uitgeruste Fuzzy Lop en ze treffen helaas maar weinig fans aan op DtRH. Roosbeef krijgt niet eens de helft van haar tent vol en moet het doen met het meest lusteloze publiek ooit.

Maar als er wel gefeest kan worden, dan is het ook echt feest. Een uur na Roosbeef creëert Leftfield in dezelfde tent een overvol technofeest. De elektronische acts hebben trouwens Roger Waters' oorspronkelijke idee om The Wall live achter een muur te spelen vervolmaakt. Leftfield gaat schuil achter een gordijn waarop een lichtshow wordt geprojecteerd en ook Flying Lotus zit verscholen achter visuals in een soort kubus. Weinig contact met het publiek dus, maar bij een technofeest werkt het.

Iggy Pop krijgt - hoe kan het ook anders - de hele Hotottent in beweging, en daarna wordt er op de zaterdaghiphopavond met Jameszoo en The Gasslamp Killer ook stevig gedanst. Een uitzondering is FKA twigs, die haar publiek ook stevig vasthoudt, hoewel er weinig te dansen valt op haar abstracte r&b. Het zal de hypnotiserende werking zijn van haar intrigerende muziek en sensuele, moderne dans.

En verder
Waar DtRH zich echt in onderscheidt is de aandacht die uitgaat naar de aankleding en de randprogrammering. Er is een ruim aanbod aan heerlijke, sfeervolle hangplekken aan het water of tussen het groen. Het is zo'n opluchting om niet met tienduizend man te hoeven vechten om vijf picknicktafels. Rondom de drie podia van DtRH gebeurt ontzettend veel leuks, en het zijn juist die onverwachte feestjes die dit een tof festival maken. Op de sfeervolle Vuurplaats word je verrast met vervreemdende en charmante optredens van amateurs en kunstcollectieven, en iedereen die aanwezig is bij het geheime optreden van De Staat in het bos deelt een hoogtepunt.

Wie een gat in zijn programma heeft, kan terecht op een van de aparte dansplekken, waarbij er ook voor elk wat wils is. Mediterrane dansmuziek op het Idyllische Veldje bijvoorbeeld, en rock-'n-roll op het Vuige Veld. Verreweg het populairst is de Desperadosboot, een gevaarte van golfplaten en ijzerafval dat rechtstreeks uit Waterworld afkomstig lijkt. Hier wordt clubmuziek gedraaid en dus moet je - net als bij een club, of de Efteling - minimaal een halfuur in de rij staan om binnen te komen. Gelukkig heeft DtRH voor elk probleem een oplossing. Bij Watership Down kun je namelijk van afval je eigen vlot bouwen en waarom dat vlot niet gebruiken om als een Syrische vluchteling naar het hemelse clubschip te peddelen?

Het eten
Het is jammer, maar het eten op het festivalterrein is een smet op DtRH. Dat je twintig procent meer betaalt omdat het allemaal zo nodig biologisch moet zijn, is tot daar aan toe, maar voor die prijs verwacht je toch wel echt lekker eten. Als je bijvoorbeeld een panini van vijf euro koopt, dan reken je niet op een droge tosti met tomatenpuree en een smakeloos plakje prosciutto. De trend van biologisch en ambachtelijk eten zorgt op dit festival niet voor culinaire hoogstandjes, maar voor amateuristisch festivalvoer. Gewoon pizza alstublieft. En haal het uit de diepvries in plaats van zelf wat tomatensaus over een lapje deeg te vegen.

http://www.kindamuzik.net/live/down-the-rabbit-hole/down-the-rabbit-hole-het-verslag/26078/
Meer Down The Rabbit Hole op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/down-the-rabbit-hole