Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een dik halfjaar geleden speelde dEUS voor het laatst live. Voor 2009 staan twee headline-optredens op Pukkelpop op de rol. Plus twee try-outs, waarvan de eerste in de Groningse Oosterpoort.
En dat betekent flink uitpakken. De minimalistische, contrastrijke lichtshow waarmee ze vorig jaar op Lowlands een sfeervolle, donkere setting creëerden, geeft bijna het gevoel dat je naar een waveconcert in de open lucht aan het kijken bent. Stijlvolle lampen die lijken op het Brusselse Atomium, zoeklichten met wit en geel, stroboscopen, achtergrondeffecten met vierkanten en rechthoeken. Bij vlagen overweldigend.
Zowel band als publiek heeft even tijd nodig om op gang te komen. Maar tijdens 'Slow' begint alles op zijn plaats te vallen, in een hypnotiserende en onderhuidse uitvoering. Vanaf dat moment weten de Antwerpenaren gestaag het publiek voor zich te winnen door ze te bedwelmen met hun beste cocktail: afwisseling. Het recept is onder andere stroperige grooves, disco, experiment, gitaarlawaai en spannende pop.
Tom Barman is de dirigent. Hij telt af en vertelt indien nodig bijna alle bandleden wat er op stapel staat. Maar de echte blikvanger lijkt zo langzamerhand gitarist Mauro Pawlowski te heten. Hij oogt stoïcijns maar uiterst ontspannen, en straalt een prettig soort arrogantie uit. Hij gooit muzikale lijntjes uit, die vrijwel alle andere muzikanten op hun eigen manier oppikken. Zo verweeft bijvoorbeeld het vioolspel van oer-dEUS-lid Klaas Janzoons op momenten fraai met het opruiende gitaarwerk van Pawlowski.
Sommige songs spelen ze net even anders dan op plaat. Zo eindigt 'Theme from Turnpike' met een stevig gitaarstuk en hardrockgillen van Pawlowski, rechtstreeks uit de jaren zeventig. 'Pocket Revolution' lijkt uit te draaien op een jam, maar deze wordt helaas in de kiem gesmoord.
Al snel verschijnen een vierkoppig dameskoortje en een extra gitarist op het podium. Ook nooit weg bij een groot festivaloptreden. Ze ondersteunen een nieuw nummer: het onderhoudende en gitaardoortimmerde 'Dark Sets In'. Hoewel de achtergrondzangeressen ietwat onwennig ogen en nog iets aan hun choreografie kunnen doen, geven ze ook een aantal oudere songs extra cachet.
Nog twee nieuwe songs komen langs. Het gloedvolle 'Paper Bones' spelen ze voor het eerst live en heeft een boeiende zangmelodie. 'I Gave Love' neigt naar de muziek van Ozark Henry, en heeft een pakkende Chameleons-gitaarlijn. Muzikale voorloper is dEUS derhalve niet echt meer. Toch zijn we nog lang niet van ze af, want de volgende plaat is in voorbereiding, de nieuwe songs beloftevol.
Foto uit het KindaMuzik archief, door Kenn Verstraeten.
http://www.kindamuzik.net/live/deus/deus-6569/19027/
Meer dEUS op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/deus
Deel dit artikel: