Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als men eenmaal is uitgefeest, verschijnen aan het begin van de week de troubadours voor rust en bezinning. Zo geeft maandag Bonnie 'Prince' Billy een optreden in een uitverkocht Tivoli en een dag later is de beurt aan huilebalkje Damien Jurado [foto] in Haarlem. De kleine zaal van het Patronaat zit goed vol.
Het zit de singer-songwriter uit Seattle niet bepaald mee. Jurado heeft slaapgebrek en komt op in een verkreukeld blokjeshemd. De hele dag ontvangt de Amerikaan, die oogt als een vermoeide pompbediende, allerlei journalisten in zijn kleedkamer die van alles willen weten. Nu moet hij ook nog op een geleende gitaar spelen.
Volgende maand verschijnt een nieuwe cd, Maraqopa genaamd. In het eerste half uur passeren nummers van die plaat. Hierop dompelt hij zich - samen met producer Richard Swift - onder in een veel rijker instrumentarium, wat ook meer zoete ballads oplevert. Dit album is het vervolg op Saint Barlett uit 2010.
Een grote switch is Maraqopa toch ook weer niet. De songsmid is geen pionier en hij blijft iets te veel vertrouwen op zijn talent als liedjesdichter om vernieuwend te zijn. In een solojasje, als de man met de eeuwige akoestische gitaar, klinkt het verse materiaal simpelweg vertrouwd.
Echt diepe indruk maakt het nieuwe werk niet. Wat nog mist, is de vorm. In maart komt hij terug met een voltallige band, dan klinkt alles weer heel alles en voelt hij zich misschien iets meer op zijn gemak. Jurado weet op tijd over te schakelen naar zijn 'grootste hits'. De stiltes die hij zorgvuldig met zijn eenvoudige gitaarspel en opvallende stemgeluid opbouwt, dwingen respect af, zoals eerder op festivals als Take Root en Incubate het geval was. Men luistert aandachtig en vrijwel bewegingsloos, met de armen over elkaar.
Wie avontuur zoekt, maakt een betere kans bij voorprogramma Benoît Pioulard, alias Thomas Meluch. Net als Jurado is hij een Amerikaan met blokjeshemd en lelijke schoenen. De gitaarsolo's die hij gehurkt brengt, hebben eerder een verstillende dan een uitsloverige uitwerking. De jongensachtige zangstem zorgt voor afwisseling en herkenning.
Foto door Carmel McNamara
http://www.kindamuzik.net/live/damien-jurado/damien-jurado-beno-t-pioulard/22502/
Meer Damien Jurado op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/damien-jurado
Deel dit artikel: