• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Damien Jurado / Bird on a Wire

Americana vanuit intieme huiskamer.
22 juni 2016, Tolhuistuin, Amsterdam

Tekst: Jaks Schuit

Beeld: Jelmer de Haas

Publicatiedatum: 25 juni 2016

Op het podium staan twee microfoons, drie stoelen en wat versterkers. Heather Woods Broderick en Josh Gordon installeren de apparatuur. Gordon checkt de gitaar van Damien Jurado. De twee begeleiders van de Amerikaanse singer-songwriter richten het podium in als een huiskamer.

Vijf minuten eerder heeft Bird on a Wire apparatuur van het podium verwijderd. Het Nederlandse kwartet heeft een set zachte, soms wat experimentele popmuziek gespeeld. In diverse nummers is weinig variatie en de band blijft hangen in dromerige sferen. De presentatie van de groep heeft het niveau van een schoolband die na de eindexamens optreedt. Bird on a Wire heeft met Elephanta een leuke langspeler uitgebracht. Terechte trots op het resultaat mag tot een wat stoerder en explosiever optreden leiden.

Damien Jurado [foto's] was eerder dit jaar met een groep muzikanten voor optredens in Europa. Bij de promotie van Visions of Us on the Land laat hij zich begeleiden door Broderick en Gordon. Het eerder dit jaar verschenen album is het laatste deel van een drieluik met een doorlopend verhaal. Jurado gebruikt zevenendertig americananummers om te vertellen over een hedendaags individu dat de maatschappij eerst verlaat en vervolgens weer terugkeert. De reis is een ontdekkingstocht naar de universele waarheden uit de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Op Maraqopa (2012), Brothers and Sisters of the Eternal Sun (2014) en Visions of Us on the Land schrijft Durado teksten over idealisme en betere tijden. Het zijn nummers die de huidige misère en de zoektocht naar een betere toekomst bezingen.

Door de keuze voor twee begeleiders en de gekozen opstelling is er vanaf de eerste song sfeer en intimiteit. Zonder de strijkers en toetsen uit de studio worden de nummers nu gedragen door de stem en het gitaarspel van Jurado. De nummers zijn herkenbaar, maar er zijn ook verrassende verschillen. Op het podium worden de liedjes wat minder dichtgemusiceerd en vallen details in de teksten en de muziek meer op.

De Amerikaan begint met 'Silver Timothy' en 'Silver Donna' uit 2012. Na vier nummers en het vallen van een glas verbreekt Jurado zelf de concentratie. ʺYou don’t have to shhh. We are all relaxed and having a great time.ʺ Bij 'Alaska' krijgt hij de tekst van Woods Broderick. Hij grapt over zijn vergeetachtigheid en zijn nieuwe bril. De verkoper beloofde dat de bril ook bij warm en zweterig weer niet over de neus zou zakken. ʺWell, it slips down.ʺ Jurado is een begenadigd verteller en in zijn verhalen is de humor nooit ver weg. Hij relativeert graag en geniet van de lach uit de zaal. Hij legt de bril naast zijn stoel en zingt voorovergebogen de tekst.

Na twaalf nummers leggen Woods Broderick en Gordon de instrumenten neer. Jurado gaat solo verder. Zijn formidabele gitaarspel en krachtige stem vullen met gemak de zaal. 'Kola' is na zes liedjes een prachtig afsluiter. ʺI will remember you,ʺ is de laatste, met een snik in de stem gezongen zin.

Natuurlijk komt Jurado terug voor wat toegiften. 'Yuma, AZ' is de allereerste compositie van hem, 'Ohio' komt van Rehearsals for Departure (1999) en met 'Museum of Flight' grijpt de Amerikaan nog eenmaal terug naar Maraqopa. Hij sluit een overtuigend optreden af met drie nummers met een ontroerende betekenis. Het eerste liedje, het naderende afscheid van het publiek en een lied over de liefde die hij in zijn leven heeft. Jurado wil de positieve opbrengst van het in de maatschappij teruggekeerde individu graag met zijn publiek delen. In een optreden van bijna twee uur slaagt hij daar meer dan voortreffelijk in.

http://www.kindamuzik.net/live/damien-jurado/damien-jurado-bird-on-a-wire/26770/
Meer Damien Jurado op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/damien-jurado