• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Crossing Border 2007: zaterdagg

Onmogelijke keuzes op superzaterdag in Den Haag.
24 november 2007, Koninklijke Schouwburg en NTG, Den Haag

Tekst: Maurice Dielemans en Jelle Schuilenburg

Beeld: Michel Mees

Publicatiedatum: 28 november 2007

 
Op de drukke zaterdagavond zijn er bijna evenveel overlappingen als gaten in het festivalprogramma van Crossing Border te bespeuren. Kan je eigenlijk wel van een muziekliefhebber verlangen om een keuze te moeten maken tussen Kurt Wagner, Joseph Arthur, Fink en Andrew Bird?

Van de opkomst moet Jesy Fortino, alias Tiny Vipers het vanavond niet hebben. Niet meer dan twintig mensen hebben de moeite genomen om naar deze jongedame en begeleidend gitarist te komen luisteren. Gezien het aantal toppers dat op het programma staat, is dat niet zo gek. Jammer is het wel. De uit Seattle afkomstige Fortino schrijft mooie folkliedjes en beschikt over een goede stem. Wel gek dat ze een begeleider meeneemt, die weinig meer doet dan voor zich uit staren.

De grote zaal van de Stadsschouwburg zit helemaal vol, als Vic Chesnutt [foto rechts] en zijn begeleidingsband, Your Mama's Ass, het podium betreden. Hoewel het lange en experimentele klankentapijt lang niet voor iedereen is weggelegd, lijken veel bezoekers gefascineerd door de gekwelde zangstem van de deels verlamde zanger.

Wat later voegt het hele gezelschap, inclusief Vic, zich bij punkster en publiekstrekker Patti Smith [foto boven], om een gedicht van geïmproviseerde muziek te voorzien. Daarvoor houdt de chaotische Patti Smith zich, met gedichten en een enkel liedje op de akoestisch gitaar, vooral bij de oude meesters: Shakespeare, Rembrandt, Sylvia Plath en Hank Williams. Het is nogal gedurfd om eerst 'To Be or Not to Be' van Shakespeare voor te lezen en dan een liedje van jezelf te spelen. Dan merk je toch wel een verschil.

Super Furry Animals staan al zo'n vijftien jaar garant voor fijne, experimentele Britpop. Vanavond spelen de Welshmen in het Nationaal Toneelgebouw, ofwel de 'luidste zaal van het festival', zo vertelt presentator en Volkskrantjournalist Menno Pot. En inderdaad, het geluid staat knettergek en de band speelt op het scherpst van de snede. Naast een hoop oorsuizingen levert dat een strakke en opzwepende show op.

Black Rebel Motorcycle Club probeert hetzelfde kunstje als Super Furry Animals, maar wordt gestraft door de techniek. Tot grote irritatie van het publiek en woede van de geluidsman van de band, zit zanger/bassist Peter Hayes een tijd lang zonder geluid. Als de stekker eenmaal gevonden is, blijken de Amerikanen weer te rocken als ten tijde van hun debuutalbum B.R.M.C. uit 2001. En dat is goed nieuws!

Kurt Wagner houdt het simpel. De voorman van Lambchop treedt vanavond in zijn uppie op. Om de songteksten niet te vergeten, heeft hij een waslijn met tekstvellen opgehangen. De zaal is net iets te donker en Wagner zingt net iets te zachtjes, om het iedereen naar de zin te maken. De fans vermaken zich daarentegen uitstekend met vrijwel alleen obscure en nieuwe nummers.

Andrew Bird [foto links] is een muzikaal genie. De man speelt viool, gitaar en glockenspiel, zingt schitterend en fluit als een nachtegaal. Vanavond speelt Bird zonder band. Om dat gemis op te vullen, wisselt Bird voortdurend van instrument, neemt de verschillende geluiden op en speelt ze samen af. Een leuk trucje, maar weinig meer dan dat. Wat ontbreekt is namelijk de interactie tussen bandleden: het speelplezier en de intermenselijke spanning.

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/live/crossing-border/onmogelijke-keuzes-op-superzaterdag/16312/
Meer Crossing Border Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/crossing-border