• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Crossing Border: vrijdag

Tom Brosseau steelt intieme festivalavond.
23 november 2007, Koninklijke Schouwburg + NTG, Den Haag

Tekst: Maurice Dielemans en Jelle Schuilenburg

Beeld: Michel Mees

Publicatiedatum: 25 november 2007

De donderdag op Crossing Border is er één om snel te vergeten. Vrijdag staat in het teken van wederopstandig of wiedergutmachung, om met de mannen van Jiskefet te spreken. Een avond waarop vooral de liefhebbers van zwaarmoedige singer-songwritermuziek watertandend én in sneltreinvaart door het Haagse Toneelkwartier rennen. Van Okkervil River via Tom Brosseau en Loney, Dear naar Jason Molina.

Volle bak in de zaal die luistert naar de naam Paradijs. De kleine zaal in de nok van de Koninklijke Schouwburg puilt uit van de mensen die Okkervil River willen zien. Dit lijkt de Amerikaanse indierockers goed te doen. Verdrinken hun studioalbums vaak in melancholie, op het Haagse podium ontpopt het zestal zich tot een ware feestband. Met hun opzwepende muziek, tussen de indie van Morrissey en de americana van The Gourds in, is het binnen de kortste keren zweten in het Paradijs.

Door het gebeuk van The New Pornographers wordt een intieme radiosessie van Loney, Dear verstoord en rent het personeel door de gangen om de deuren van de Schouwburg dicht te doen. De vijf mannen en vrouw maken gejaagde poprock en spelen alsof ze in een gigantisch stadion staan. Daarnaast wordt er geen enkel contact met het publiek gemaakt, waardoor het optreden van dit Amerikaanse bandje er één is om snel te vergeten.

Het optreden van Tom Brosseau [foto rechts] heeft iets pijnlijks. Niet omdat de jonge Amerikaan te min is voor het podium waarop hij speelt, maar omdat hij het liefst ter plekke door de grond lijkt te willen zakken. Brosseau heeft podiumangst en geen idee hoe hij daar mee om moet gaan. Dat is jammer, want zijn muziek is van een tijdloze schoonheid. Zijn sobere, melancholische liedjes komen uit de school van Hank Williams, zijn stem uit een koor waar knaapjes zingen. Met die combinatie steelt de slungelige Tom Brosseau de show vanavond, ook al vindt hij het zelf maar niets.

Loney, Dear [foto links] specialiseert zich in de wat bravere indiepop. Een beetje zoals Belle & Sebastian, of The Magic Numbers. Veel te ontdekken valt er dus niet tijdens hun optreden in de Grote Zaal van de Koninklijke Schouwburg, maar dat hoeft ook niet altijd. De Zweden zetten een puike show neer en tonen zich een belofte.

Voor de liefhebbers van intieme luisterliedjes, die vanavond uitgebreid aan hun trekken komen, is Jason Molina de geheide afsluiter van de avond. De kleine zanger van Songs: Ohia speelt in zijn eentje in een bomvolle zaal, die vanaf het begin angstvallig stil is. De aandacht van het publiek maakt Molina erg zenuwachtig. Zijn onvaste stem trilt nu nog meer dan anders. Toch zijn er zeker momenten waarop Molina beter in zijn vel zit dan de eenzame outlaw. Maar het zou niet verkeerd zijn om de vrijdagavond met net iets meer lawaai af te sluiten dan nu gebeurt.

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/live/crossing-border/crossing-border-vrijdag/16301/
Meer Crossing Border Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/crossing-border