• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Crossing Border, dag 2

Erin McKeown, Holger Czukay, Lee Ranaldo, David Sylvian en Bob Geldof.
13 november 2003, Koninklijke Schouwburg, Den Haag (NL)

Tekst: Maurice Dielemans

Beeld: Sylvia Korving

Publicatiedatum: 15 november 2003

De donderdagavond, het tweede deel van Crossing Border, toont - zeker op het eerste gezicht - een teleurstellende programmering, desalniettemin is de Koninklijke Schouwburg ook vanavond volledig uitverkocht. Ik besluit mij vanavond te laten verrassen door onbekende artiesten, daarvoor begeef ik mij richting mijn favoriete halteplaats, Paradise, de comfortabelste en rookvrije zaal met de tot dusver interessantste programmering. Een paar weken geleden had ik nog een interview met Louis Behre, daarin vertelde de programmeur en oprichter van Crossing Border dat hij in zijn reizen rond de wereld twee interessante muzikale ontdekkingen had gedaan. Behre was vooral te spreken over Rob Jungklas en Erin McKeown, een achtentwintigjarige zangeresje uit Fredricksburg, Virginia. Laat McKeown nu als eerste in Paradise spelen. Het matte begin van haar optreden is niet zonder de gebruikelijke geluidsproblemen. Bovendien zwaait het kleine meisje onhandig met haar gitaar, maar in ieder geval voert het enthousiasme de boventoon. Ze doet mij denken aan een ietwat amateuristische variant op PJ Harvey en The Pixies. Van de jazzy shuffles en invloeden van Ricky Lee Jones bespeur ik vooralsnog heel weinig, maar waarschijnlijk vind je daarvan meer terug op haar eerste plaat Distillation uit vorig jaar. Toch komt het wel goed met haar, want de minpunten van haar optreden zijn voornamelijk te danken aan haar onervarenheid op het podium.

Maar het absolute hoogtepunt van de donderdagavond wordt veroorzaakt door een verwarde oud-professor. Omgeven door de meest vreemde computers, gedateerde elektronica, keyboards en met een elektrische gitaar om zijn nek gaat de in Gdans geboren Holger Czukay volledig op in zijn totaal geflipte Marsiaanse volksmuziek, die voornamelijk bestaat uit samples van klassieke componisten, hedendaagse muziekstijlen en vreemdsoortige geluidseffecten. Oudgediende Czukay is oprichter en bassist van Can, de belangrijkste en meest toonaangevende avant-garde rockgroep uit Duitsland. Hij wordt later bijgestaan door een soms zingende bruid en schrijver Alan Warner. Deze bijzondere ervaring openbaarde zich in The Royal Room van het Koninklijke Schouwburg. Geweldige performance van een bijzonder man.

Lee Ranaldo leest een stukje voor in zaal Paradise, maar morgenavond treedt de zanger/gitarist en medeoprichter van de uit New York afkomstige gitaarrockband Sonic Youth op met The Master Musicians of Jajouka. De gesproken woord performance van schrijver, dichter en regisseur Ranaldo wordt visueel aangekleed door diaprojecties van onder andere Noord-Afrikanen. In tegenstelling tot Lou Reed blijkt Ranaldo een goed verteller en weet hij met simpele woorden meer te vertellen dan de auteur A.F. Th. Van der Heijden, die in eerder dezelfde zaal voorlas.

Je kunt het natuurlijk verwachten van de leadzanger van Britse groep Japan, maar David Sylvian kiest niet meteen voor het meest opwindende openingsnummer van de avond. De performance van Sylvian is een demonstratie van zijn kunsten op de synthesizer, The Pet Shop Boys in een rouwstemming, zeg maar. Alleen de experimentele films, die volledig synchroon lijken te lopen met de luie keyboard-partijen, zorgen voor een kleine hoeveelheid spektakel in een verder erg matte show. Gelukkig speelt min of meer tegelijkertijd Bob Geldof met zijn begeleidingsband The RentOKillers in de halfgevulde zaal van Guido's Room. Als een soort van Ierse Dylan in streepjespak werkt de slungelige Geldof zich door zijn Greatest Hits-repertoire, dat zowaar groter blijkt dan ik in eerste instantie dacht. Veel songs zijn afkomstig uit de oude tijd met The Boomtown Rats. De laatst overlevende oud-punkers uit de jaren tachtig vormen de rij vooraan en zijn getuigen van een gedegen set. Helaas staat het geluid weer eens op oorlogssterkte afgesteld, waardoor ik bijna gedwongen word om achterin plaats te nemen. Wordt vervolgd.

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/live/crossing-border/crossing-border-dag-2/4542/
Meer Crossing Border Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/crossing-border