• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Crossing Border 2010: de vrijdag

Houthakkershemden en hippies
19 november 2010, Koninklijke Schouwburg, Den Haag

Tekst: Maurice Dielemans en Hans Vrijmoed

Publicatiedatum: 21 november 2010

Aandoenlijk: nationale mental coach Wim de Bie die een pratende vogel genaamd Larry op zijn iPad tevoorschijn tovert en een volle zaal het Wilhelmus laat fluiten, als protest tegen de culturele kaalslag. Voortaan wil de PVV dat alleen artiesten met een Nederlands paspoort op het podium staan, grapt De Bie. Hard lacht men niet tijdens de opening van Crossing Border. Iedereen weet dat met de aankomende bezuinigingen het festival een onzekere toekomst tegemoet gaat.

Even aandoenlijk als een oude man met gadget is Edwyn Collins. Na twee hersenbloedingen is de Schot weer opgekrabbeld. Hij speelt zittend, omdat nek en rechtarm verlamd zijn. De vijf bandleden om hem heen zorgen voor een swingende set. Afsluiter is natuurlijk zijn enige grote hit: 'A Girl Like You'. Collins' doorzettingsvermogen en humor, zoals je die ook kent van het Schotse voetbalelftal, laten niemand onberoerd.

Zach Tillman, alias Pearly Gate Music [foto links], is het jongere broertje van Fleet Foxesdrummer Josh Tillman. De klunzige jongeman met snor is in gezelschap van twee meisjes. Vooral de drumster lijkt weinig zin te hebben in de slaapkamerliedjes van de titelloze debuutplaat. De felheid waarmee het drietal Dylans 'Maggie's Farm' oppert, zorgt dat de spaarzame momenten van melancholie en bezinning juist nog meer aanslaan.

John Grant is op het eerste gezicht een doodgewone man, het type dat op zondag in zijn ochtendjas achter de piano kruipt om 'Für Elise' te spelen. Als hij eenmaal gaat zingen, merk je dat er meer in hem omgaat. Nummers als 'Jesus Hates Faggots' en 'Sigourney Weaver' laten horen hoe hij nog altijd worstelt met zijn homoseksuele gevoelens. Anders dan bijvoorbeeld Mika, Rufus Wainwright of Antony van Antony and the Johnsons uit Grant zijn geaardheid niet op een extravagante manier, alsof de gelovige gemeenschap waarin hij opgroeide hem nog altijd op de hielen zit. Met prachtig pianospel, warme stem en de bijklussende dwarsfluitspeler van Midlake weet Grant een indrukwekkend optreden neer te zetten. In een overvolle schouwburgzaal luistert men ademloos naar de man die met zijn debuut Queen of Denmark een van de allerbeste cd's van 2010 maakte.

De energieke rockshow van Jesse Malin & St. Marks Social [bovenste foto] is in tweestrijd met de gevoelige singer-songwritermuziek en serieuze toon van festival. Malin roept herinneringen op aan een jonge Bruce Springsteen met The E Street Band. De drijfnatte blouse, de hossende meute in Cuatro en de venijnige punkrock zijn hier nog niet eerder gesignaleerd. De kleine zanger met de pet weet hoe je een feestje bouwt.

De westkusthippies van Blitzen Trapper [onderste foto] laten The Grateful Dead in volle glorie herleven. Aan het zure gezicht van de zanger af te lezen, beleeft het optreden wel een moeizame start. Eenmaal op gang kent de psychedelische countryrock echter geen grenzen. Gevoelige countrysongs, weerbarstige rocksongs en zelfs hiphop wisselen elkaar af als felle kleuren tijdens een heftige LSD-trip. (MD)

Hoeveel mensen van buiten Den Haag hebben door de chaos op het spoor nog een bandje kunnen zien? Wie toch nog alternatief vervoer vindt, mist nog steeds de eerste helft van de avond. Gelukkig doet Midlake alvast een hoop frustratie vergeten. Niet de meest spannende band om naar te kijken - met twee dwarsfluiten komen de woorden 'braaf', 'kabbelend' en zelfs 'saai' naar boven. Misschien de erfenis van het conservatorium, waar de technisch verantwoorde uitvoering toch zwaarder telt dan de drang om eens lekker uit de bocht te vliegen. Maar toch: de humor van de bandleden en vooral die liedjes maken veel goed. De band speelt een paar nieuwe nummers die op het eerste gehoor in het verlengde liggen van 'The Courage of Others' en het is genieten als er uit meesterwerk 'The Trials of Van Occupanther' wordt geput. Net als de lichtshow een tot in de puntjes verzorgd optreden. Normaal is zo'n conclusie genoeg voor een teiltje, maar vanavond even niet. (HV)

Foto's door Riny van Eijk.

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/live/crossing-border/crossing-border-2010-de-vrijdag/20930/
Meer Crossing Border Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/crossing-border