• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Crossing Border 2008: Grensoverschrijdende hoogtepunten

Zeven grensoverschrijdende hoogtepunten.
20 november 2008, Diverse locaties, Den Haag

Tekst: Maurice Dielemans, Timo Koren, Jelle Schuilenburg en Hans Vrijmoed

Beeld: Berbera van den Hoek

Publicatiedatum: 24 november 2008

Alela Diane (donderdag)
Alt. country en folk zijn altijd wel goed vertegenwoordigd op Crossing Border. Vooral op donderdag kan je niet ontkomen aan het nieuwe antiek. Voorafgaand aan het schouwburgoptreden van Alela Diane merkt de festivalpresentator terecht op dat het Amerika van nu heel erg klinkt als het Amerika van toen. Toch is het zeker even wennen aan de tweede helft met het nieuwe en meer rockgeoriënteerde materiaal van Alela Diane, waarvoor de banjospelende singer-songwriter Matt Bauer een basgitaar pakt en drummer Benjamin Goodman achter het drumstel kruipt. Alles is weer vergeven als ze in de verplichte toegift een ontroerend nummer over mammalief zingt.

Stef Kamil Carlens (donderdag; [foto links])
Stef Kamil kent men van Zita Swoon en dEUS. Sinds de eerste dag van Crossing Border gaat hij de boeken in als de Vlaamse Dylan. Toch is Kamil meer opvallend zichzelf als hij een aantal exotische en niet meteen de bekendste nummers van Dylan vertolkt. Vette reggaedeunen en een zwoel zangkoortje ondersteunen 'Jokerman'. En met zijn gedreven 'Caribbean Wind' gaat de temperatuur ook flink omhoog. Met zijn zelfgebreide trui, piratenoorbellen en iets te wijde kakibroek is Kamil moeilijk serieus te nemen, doch kan je niet om zijn oprechte fascinatie voor Dylan heen.

Shearwater (vrijdag)
De platen Rook en Palo Santo zijn in de huiskamer al beklemmend, maar op het podium van het NTG-gebouw grijpt Shearwater pas écht naar je keel. Met je ogen dicht lijken er minstens drie verschillende zangers op het podium te staan, maar die veelzijdige klanken komen toch allemaal uit de keel van nachtegaal Jonathan Meiburg, ondersteund door de steeds van instrument wisselende muzikanten. Zoals de duivel vroeger 16 Horsepower tot grote hoogten kon opzwepen, lijkt Lucifer vanavond ook Shearwater op de hielen te zitten.

J. Tillman (vrijdag)
Tegenover de Koninklijke Schouwburg staan twee tentjes: Cuatro en Eenhoorn. In laatstgenoemde speelt op vrijdag J. Tillman. Slechts een handjevol publiek neemt de moeite om te gaan kijken en luisteren naar de singer-songwriteraspiraties van de drummer van Fleet Foxes. Hagel klettert tegen het zeil. Harde wind laat de tent behoorlijk schudden. Tillman zegt geestig: "Soon you'll be cold and bored." Hollands herfstweer is precies wat past bij de sombere songs van de langharige hippie en zijn blonde vriendin, die alleen in het laatste nummer zachtjes neuriet. Men moet zeker uitkijken naar Vacilando Territory Blues, de spiksplinternieuwe cd van Tillman, die in januari 2009 uitkomt op Western Vinyl.

Fleet Foxes (vrijdag)
Eigenlijk kan het optreden van Fleet Foxes alleen maar tegenvallen. De band uit Seattle is de hype van het moment - muziekcritici staan in rij om het gelijknamige album de hemel in te prijzen - en daarmee stiekem de hoofdact van Crossing Border 2008. Zo'n jonge groep en zoveel verwachtingen; dat kan niet goed gaan, zou je denken. Maar het loopt heel anders. Het vijftal rond frontman Robin Pecknold zet in een overvol NTG-zaaltje een dijk van een show neer die alle superlatieven rechtvaardigt en zelfs om nieuwe vraagt. Want dat Fleet Foxes schitterende folkliedjes voor op de bank maken, was al bekend; dat zij live voor een aardige bult herrie kunnen zorgen is nieuw. Het gitaarspel van Pecknold wordt volle bak versterkt en de samenzang van de frontman, toetsenist Casey Westcott en bassist Christian Wargo blaast je om de oren. Dat is ook meteen de enige 'maar' aan dit verder voortreffelijke concert. Fleet Foxes lijken vanavond warm te draaien voor de groene zomerweiden met een festivalset waarin een groot geluid vooropstaat. Daarin is geen plek voor de ingetogen gelaagdheid die het album tot een parel maakt. En dat is jammer.

Micah P. Hinson (zaterdag)
Als een vreemde vogel - met bodywarmer en rugzak - betreedt Micah P. Hinson het podium. Het oogt allemaal wat rommelig, maar Hinsons gouden strot compenseert dat ruimschoots. De nummers ontsporen, de drummer probeert het bij elkaar te houden en het meisje rechts kleurt sporadisch de nummers in met haar keyboard. Als totaalplaatje vertaalt het zich naar een prachtig optreden, met Hinson die tussen de nummers door de ene na de andere grappige opmerking plaatst. Een vreemde vogel, maar wat voor één!

Jan Rot (zaterdag; [foto rechts])
Van 'Your Song' van Elton John maakt Jan Rot 'Jouw Lied' en 'I'm Your Man' van Leonard Cohen heet heel verrassend 'Ik Ben Je Man'. Alleen 'The River' van Springsteen vertaalt hij naar 'Het Water'. De vertaalde popsongs pakken soms heel verrassend en verfrissend uit, zoals Dylans 'It's All Over Now, Baby Blue' als 'Babyboom' en Tim Hardins 'Reason To Believe' als 'Vergeet en Vergeef'. Zelfs een Japans liedje uit 1913 kan niet ontkomen aan de pen van Rot. 'Tommy' blijft in de gitaarkoffer. Jan Rot speelt nummers van zijn laatste en bijzonder passionele cd Hallelujah, waarop hij niet alleen laat horen dat hij nog steeds springlevend is, maar ook dat de Nederlandse taal wel degelijk geschikt is voor popmuziek.

Foto van Stef Kamil Carlens uit het KindaMuzik archief, door Jelmer de Haas.

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/live/crossing-border/crossing-border-2008-grensoverschrijdende-hoogtepunten/17770/
Meer Crossing Border Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/crossing-border