• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Bad Religion / HooFTPijn

Omgekeerd Dorian Gray-effect bij Bad Religion.
22 augustus 2005, Melkweg, Amsterdam (NL)

Tekst: Martÿn ter Haar

Beeld: Cor Jabaaij

Publicatiedatum: 30 augustus 2005

HooFTPijn uit Rotterdam was zo te spreken over een vernietigende recensie van collega Eric Looge dat ze hem hebben uitgenodigd om zijn tekst bij wijze van intro te komen voordragen bij het optreden als voorprogramma van Bad Religion. Eric stond niet onwelwillend tegenover dit idee, maar had andere verplichtingen. Met zijn zegen heeft HooFTPijn toen maar een bekende de betreffende recensie laten interpreteren. Het zal collega Looge goed doen te horen dat er hier en daar in de Max wat gegniffeld werd.

Wat betreft zijn inschatting van het niveau van HooFTPijn zat hij er wel iets naast. Rampzalig slecht was de band zeker niet te noemen. Er werd weinig schokkend gemusiceerd op lokaal (ska)punkbandjesniveau, met de sinds het succes van Me First & The Gimme Gimmes verplichte ver(ska)punkte radiohits als uitsmijter. Grootste irritatiepunt was nog wel de geforceerd jolige uitstraling van de zanger, voor de rest was het allemaal vooral erg nikserig.

Die vervelende humor was blijkbaar besmettelijk, want ook de heren Jay Bentley en Greg Graffin lieten voortdurend merken dat er geen grote komieken aan hen verloren zijn gegaan. Tussen de ongein door werkte Bad Religion routineus een carrièreoverzicht af. De geruchten dat, in tegenstelling tot op Lowlands, Brett Gurewitz nu wel aanwezig zou zijn bleken te kloppen. Alleen stond hij het gehele concert aan de zijkant van het podium naar zijn band te kijken. Verder dan even het podium oprennen om wat regels te schreeuwen ging zijn muzikale bijdrage niet.

Wel opvallend was de samenstelling van het publiek, dat voor een behoorlijk deel nog in de luiers rondliep toen standaardwerken als No Control en Against the Grain uitkwamen. Maatschappijkritiek verpakt in vijflettergreepwoorden en pakkende melodieën spreekt blijkbaar telkens nieuwe generaties aan. Het omgekeerd Dorian Gray-effect – het publiek lijkt voor de band steeds even jong te blijven, terwijl ze zelf wel ouder worden - toonde zich ook in het verschil in enthousiasmeniveau tussen publiek en band: eerstgenoemden gingen ondanks het weinig spetterende optreden van hun helden flink uit hun dak.

http://www.kindamuzik.net/live/bad-religion/bad-religion-hooftpijn/10381/
Meer Bad Religion op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bad-religion