• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

10 Days Off 2004 - Dag 09

10 Days Off ging terug naar de wortels met een avondje pure techno. Een Italiaan, een Zwitserse Chileen en een Canadees deden de job, en zij deden hem grondig.
25 juli 2004, De Voouit, Gent (B)

Tekst: Mathias Vermeulen

Publicatiedatum: 26 juli 2004

Eindelijk werd er rekening gehouden met mensen die een punthoofd kregen van telkens uit drie of vier zalen te moeten kiezen en die constant in angst leefden van net dé sensatie van 10 Days Off te missen omdat ze naar iets anders stonden te kijken. 10 Days Off ging letterlijk en figuurlijk back to basics met één zaal die teruggreep naar het oorspronkelijke ijkpunt van het festival: techno. Techno mag dan al sinds pakweg 1997 minstens twee keer per jaar dood verklaard worden, met Marco Passarani, Ricardo Villalobos en Richie Hawtin stonden in de Vooruit respectievelijk een assistent-anesthesist en twee hersenchirurgen aan het ziekbed van de patiënt.

Marco Passarani is met zijn zestien jaar dj-ervaring een ervaren rot in het vak, maar heeft niet de name & fame die een Richie Hawtin of Ricardo Villalobos hebben. Deels komt dat doordat de man recent veeleer in de schaduw werkte als producer voor anderen, en deels doordat zijn producties niet dezelfde impact veroorzaakten als een Achofa of een Closer. Maar Passarani kan er wel degelijk een lap op geven. Veel Underground Resistance en oude Detroit-stuff passeerden de revue, occasioneel gekruid met wat acid-electro-house zoals zijn versie van 'I'll House U' van The Jungle Brothers. Passarani zegt: "My definition of dj'ing is composing the right soundtrack for the place where you are." Als de Vooruit een op springen staande mastodont was, was Passarani's soundtrack geslaagd.

Van Italiaanse flair naar een Chileense Duitser. Richardo Villalobos was de eerste echte grootmeester van house en techno deze avond. 'Dexter' bracht minimal house ook tot ver buiten Keulen bekend en met Alcachofa verzette Villalobos verder de bakens van het 'genre'. Tussen aanhalingstekens inderdaad, want minimal 'house' – in Villalobos' geval – of minimal 'techno' – in Hawtin's geval – zijn niet meer dan logische evoluties van elektronische muziek in het algemeen en techno in het bijzonder. Villalobos liet dit perfect horen in zijn set, die de pseudomuur tussen house en techno sloopte. Als een sjamaan nam Villalobos zijn publiek mee op sleeptouw door laagje na laagje extra hi-hats, clicks en andere iele geluiden toe te voegen om dan – als alles op zijn plaats zit – de basdrum los te laten. Tot groot jolijt van het extatische publiek natuurlijk.

Het verwarde hoofd van Villalobos is een immens contrast met de punctuele, strakgekapte Richie Hawtin. Toch hebben beiden heel wat gemeen. Niet alleen zijn de twee vrienden, ze produceren en draaien ook soms samen. Stiekem werd dan ook gehoopt op een back-to-back set van de twee meesters der minimal. In het Londonse Fabric en het Spaanse Sonar-festival was dat het geval geweest en daar speelden ze volgens de aanwezigen "dirty house and freaked up techno". Maar Hawtin kwam alleen op en Richardo Villalobos beperkte zich in het begin tot meedansen. Richie Hawtin schakelde direct een versnelling hoger en liet in een uitverkochte Vooruit loodzware autistische techno los op de massa, die van de ene climax in de andere tuimelde. 'Verschroeiend' is de enige correcte term om Hawtins set te omschrijven op de voorlaatste dag van 10 Days Off. Benieuwd of de Detroit-pioniers Juan Atkins en Derrick May morgen even goed doen.

» Lees het verslag van Dag 10 :: De Vooruit
» Lees het verslag van Dag 09 :: ICC
» Lees het verslag van Dag 08 :: De Vooruit

http://www.kindamuzik.net/live/article.shtml?id=6791
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709