• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

10 Days Off 2004 - Dag 10 :: De Vooruit

Na elf nachten zit 10 Days Off 2004 er ook in De Vooruit weer op. Onze man trok een laatste, urenlange spurt en leverde een verslag in van uur tot uur, van boven tot beneden.
26 juli 2004, De Vooruit, Gent (B)

Tekst: Vincent Romain

Beeld: Andreas Delmelle

Publicatiedatum: 27 juli 2004

23.30u.
Even alle Rooms gecheckt en overal is de muziek dik in orde. Voorlopig enkel sfeer in de grote zaal bij Lady Aida (foto linksmidden). Ze draait de ene klassieke plaat na de andere. Nummers van Red Planet en Octave One passeren de revue.

24.00u.
Overal nu al sfeer. Stevige house en electro op de bovenverdiepingen bij Mandrak en Fredo & Thang. Zalen lopen nu al vol.

0.30 u.
Lady Aida bewijst met plaatjes van Aril Brikha, Rolando, Drexciya en Orlando Voorn dat ze nog niets verleerd heeft van haar oude streken. Ze blijft met gemak de First Lady of Techno.

1.00u.
Mocky geeft een schitterend en ontzettend enthousiast optreden in de White Room. Geholpen door een maatje én een zingende pop, de net als zijn baasje dj-hatende Mario Netti, tovert hij de zaal om in een gezellige huiskamer waar het fijn dansen en lachen is. Hij geeft zijn eigen versie van hiphop, funk en R&B in vertederende nummers als 'Mickey Mouse Motherfucker', 'Sweet Music' en 'I Wanna Make It Alright'. Tijdens 'Do Dat' komt Vlaamse ster in wording Stijn een rijmpje meelippen. Grote Meneer in wording, deze Mocky. En zelfs een bisnummertje kon er met gemak af.

2.00u.
DJ Bone draagt een t-shirt met opdruk: Against My Style You Have No Chance. Wij geven hem gelijk en laten zijn bonkende en beulende techno voor wat het is en gaan de andere kamers verkennen. Chicken Lips draait lekker gezapige dubby disco en Munk gaat voor funky house en stampende electropunk. Overal is het nu groot feest.

3.00u.
Juan Atkins (foto rechtsmidden) mag dan wel de Godfather of Techno zijn, de godfather of mixing he ain't. Telkens als de mix fout loopt draait hij aan het wieltje van de Pioneer en hoopt dat het wel goed komt. Hij draait ook veel te hard. We hadden van deze oude rakker toch iets meer subtiliteit verwacht. Niettemin draait hij de nodige klasiekers. Het zou er nog aan ontbreken. Beter is het bij Chicken Lips. Daar wordt er ook wel veel aan de knopjes gedraaid maar daar is de muziek tenminste gezellig. De snelheid is iets naar boven gegaan en met veel echo en reverb in de groeven bouwt men daar een lekker housefeest met dub en disco in de hoofdrollen.

4.00u.
Idjut Boy (foto linksonder) neemt over met Aril Brikha's 'Groove La' Chord'. Hij doet met die plaat ongelooflijke dingen. We moeten hem verlaten als hij na dit stukje magie vergeet om de volgende plaat in te mixen. Bovendien is het een slechte plaat. Laatste stop in de Ballroom.

5.00u.
Derrick May vat aan. Amper vijf seconden na het verdwijnen van Juan is het kwaliteitsniveau al merkelijk verhoogd. Als Juan The Godfather is en Mills The King, dan ís May gewoon techno. Hoewel hij op vier uur nauwelijks drie melodieuze platen draait verstaat de man de kunst om met platen die bestaan uit niet meer dan vijf geluiden een stampende, soms zelfs jazzy set te bouwen. Bonken doet het wel maar gefeest wordt er. De man kent echt alle truken. Hij laat het publiek soms minutenlang wachten om de beat terug te laten invallen om dan met een verschrikkelijke ontploffing de zaal volledig terug in brand te zetten. Hij deelt complimentjes uit en is tegelijk de coolheid zelve. Verdwijnt soms minutenlang vanachter de draaitafels om dan net op tijd een flinke snok aan de crossfader te geven die het publiek nog maar eens een graadje meer doet verhitten. Klasse!

5.30u.
In de White Room nog steeds groot feest. Manhead/Headman draait acid en electro. Fijn!

6.00u.
Dorst, droge keel, zon komt op. Als een gek dansen op Derrick May. Gaan zitten en elke keer opnieuw tot dansen gedwongen worden door de sjamaan van de techno. Resistance is futile!

7.00u.
Sylvesters 'You Make Me Feel Mighty Real' komt voorbij. Nog groter feest. Het kan ook al acht uur zijn. Ledematen doen pijn. We stinken naar het bier dat het overenthousiaste publiek over ons spiksplinternieuwe hemd heeft gekeild. Allemaal niet erg. Dansen zullen we.

8.00u.
Ribbenkast hangt half uit elkaar. Niet erg: dan weet je dat je leeft. Aril Brikha's 'Groove La' Chord' komt nog maar eens voorbij. En ook Orlando Voorns remix van Rolando's 'Aguila' zet de moegedanste zaal nog maar eens op zijn kop.

8.30u.
Nu beginnen zelfs onze tanden pijnscheuten te ondervinden. Niet getreurd. Dansen zullen we. De zoveelste cola wordt genuttigd. Derrick blijft maar beats met percussie opleggen. We zijn nu heel erg moe.

8.45u.
Carl Craig's 'Good Girls' wordt erin geramd. Derrick legt alles stil en een zware stem spreekt over 'soul', 'spirit', 'love', 'rhythm', 'love' en 'tenderness'. Als laatste plaat komt Carl Craig's hysterische stomper 'Tres Demented' nog even de grote zaal in beweging zetten. Iedereeen is moe maar tevreden.

9.00u.
Nog een plaatje dan. Pigbag's 'Papa's Got a Brand New Pigbag' wordt er nog eens doorgejaagd. Lichten gaan aan. Het publiek heeft er nog zin in en scandeert het Pigbag-refrein minutenlang tot Derrick duidelijk maakt dat het echt gedaan is. Ter geschenke gooit hij nog snel enkele van zijn platen in het publiek.

9.10u.
Dit nooit meer. Maar mooi, meneer, Mooi! Alles doet pijn, zo hoort het. Nu naar bed en twee dagen geen muziek meer. Een liter water of drie zou ook wel puik zijn. De 10 Days zijn over. Terug naar de realiteit.

» Lees het verslag van Dag 10 :: ICC
» Lees het verslag van Dag 09

http://www.kindamuzik.net/live/article.shtml?id=6810
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709