• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Les Nuits Botanique 2004: Dag 4

Een pseudo-schuchter meisje, een stomende funkband en de redders van de Britpop.
10 mei 2004, Botanique, Brussel (B)

Tekst: Renke Rabaut en Dave Roozendaal

Beeld: Anniek Bakkers

Publicatiedatum: 11 mei 2003

ROTONDE :: Laetitia Shériff, The Servant
"Fuck Oasis!" "Did you just say fuck Oasis?" Hell yeah, want wij zijn voor u naar The Servant geweest! Op 10 mei stonden ze ter gelegenheid van het gezellige Les Nuits Botanique in de Rotonde geprogrammeerd.

Maar voor we hen te zien kregen, maakten we kennis met een schuchter meisje uit Rijsel (Lille). Nu ja, schuchter… Tot ze haar bas in haar handen neemt. Laetitia Shériff heet ze en ze wordt door de Franse muziekpers als hun eigen PJ Harvey gezien. Ze speelde ooit nog in het voorprogramma van Ann Pierlé en heeft een soort bluesrock in petto met een erg modern tintje. Vooral op de hevige nummers zoals 'Codification', de titeltrack uit haar debuutplaat, komt ze volledig tot haar recht. Af en toe toch een zijspoor aan dit optreden wanneer ze zich waagt aan een wat trager, meer slepend nummer, wat al snel in een herhaling van gitaarlijntjes wegzakt. Laat ze voor mijn part maar haar hart uit haar lijf zingen, want de mooie Shériff heeft een klok van een stem.
Als je even je ogen van haar kan afwenden, kijk dan zeker ook eens naar de drummer en de gitarist die ze bij zich heeft, want die mannen experimenteren erop los met allerlei geluidjes en loopjes. De drummer gebruikt werkelijk elke millimeter van zijn drum om op te kloppen, tikken, wrijven…

Maar waar we voor gekomen zijn is natuurlijk The Servant. Deze Britse band heeft momenteel een klein radiohitje met 'Jesus Says' en staat of valt met zanger Dan Black. In zijn vrije tijd poseert hij voor Vogue Magazine, voor het overige houdt hij zich bezig met teksten schrijven en liedjes componeren.
Van bij de eerste tonen van het nummer 'Devil' is het meteen goed raak, want The Servant klinkt funky, opzwepend en rauw. Bas en drums snoeien genadeloos doorheen de fijne solo's van gitarist Chris Burrows. En toch zit er telkens een plezant refreintje in om naar hartelust op mee te schreeuwen, zoals ook op 'Beautiful Thing' en 'Cells'. Wanneer Black dan zichzelf op akoestische gitaar begeleidt, komen de eerste echte britpopsongs naar boven drijven. "I baptise you with crude oil", klinkt het, wat zoveel betekent als: ik doop je met ruwe petroleum. En hij meent het!
Alles klinkt heel uitgekiend, maar toch soepel en edgy genoeg om The Servant als redders van de Britse poprock te kunnen bestempelen. Als ze nu maar niet beginnen vechten met elkaar.

De Botanique liet het zich welgevallen. Op één avond zowel Britain's Best Kept Secret als een Rijselse schone, het overkomt je niet elke dag.
(rr)

GRANDES SERRES :: Amp Fiddler
Na zijn passage langs De Kreun in Bissegem, eind vorig jaar, en de uitstekende langspeler Waltz of a Ghetto Fly van begin dit jaar, waren de verwachtingen hooggespannen voor het optreden van Amp Fiddler op Les Nuits. Bij ondergetekende althans, want de kille Serre was zo goed als leeg toen Mr. Fiddler en zijn band het podium opstapten. Met het daglicht erbij (het was klokslag acht uur) leek het erop dat het een moeilijke klus zou gaan worden om de boel aan het funken te krijgen. Maar dat was buiten de Amp zelf gerekend. Na de eerste ijle synthtonen van 'If You Can't Get Me off Your Mind' barstte een ronkend funkfeestje los dat het op de trappen buiten de tent van de laatste zonnestralen genietende publiek alsnog naar binnen en binnen de kortste keren steeg de temperatuur tot grote hoogten. Ditmaal zonder gitarist John Arnold, zonder gitarist tout court, maar met de retecoole Paul Randolph op bas, ging de band tekeer in een lange jam alsof Dr. Funkenstein zelve uit The Mothership naar Brussel was nedergedaald om zijn voormalig toetsenist bij te staan. Het titelnummer van de elpee volgde, en tegen de tijd dat 'Soul Divine' werd ingezet was de zaal definitief vol en om. De achtergrondzangeressen dansten hun sexy dansjes en lachten voortdurend, zoals het spelplezier van de hele band het podium af spatte.
Ook 'Love and War' werd in een lange jamversie gespeeld, die echter nooit verveelde, wat bij Funkadelic wel eens anders is. De duur van het gemiddelde Funkadelic-concert speelt daar natuurlijk ook een rol in, maar dat was bij Amp Fiddler niet aan de orde. Welgeteld een halfuur mochten ze op het podium staan. Als afsluiter werd dan een uptempo versie van 'Possibilities' gespeeld, met het hypnotiserende mantra "Deep in my mind I believe everything is possible", dat voor de gelegenheid naar het "Frengels" was vertaald, tot grote hilariteit en genoegen van de aanwezigen die dan ook werden uitgenodigd om, geheel acapella, mee te zingen. Tien minuten later was het alweer voorbij, en hoe er ook gestampt, gejoeld en geapplaudiseerd werd, een toegift zat er niet meer in. Hoe dan ook, de Amp was gekomen, hij had gezien en hij had duidelijk overwonnen.
(dr)

» recensie Dag 3
» recensie Dag 5
» Ga terug naar de Les Nuits Live index

http://www.kindamuzik.net/live/709/les-nuits-botanique-2004-dag-4/5982/
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709