• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

ZITA SWOON: MAGIE EN INTIMITEIT DE CONCERTZAAL IN

Nauwelijks bekomen van de ontzagwekkende schoonheid van het magnum opus A Song About A Girls dwong Zita Swoon ons eind vorig jaar alweer aan het zuurstofmasker. De beschuldigende wijsvinger leidde resoluut naar Camera Concert: A Band in a Box, waarop de groep de mogelijkheden van klank en beeld verder uitdiept en majestueus naar de hand zet.

Tekst: Dieter Craeye

Publicatiedatum: 09 februari 2006

Dit voor België unieke concept krijgt nu ook een vervolg langs de betere concertzalen van de Lage Landen. Inspiratie voor deze excellente live-cd en live-dvd zocht en vond Stef Kamil Carlens onder meer bij gelijkaardige projecten als Big Time van Tom Waits en The Last Waltz van The Band. Ook Camera Concert: A Band in a Box zwelgt in de magie. Zo zien we Zita Swoon naast de reguliere concertregistratie ook aan het werk in de trappenhal (‘Moving Trough Life As Prey’) van de Vooruit en slaagt de frontman er in zijn eentje op de zolderverdieping (‘Our Daily Reminders’) alsnog in het kippenvel over de bovenarm te laten paraderen. Het typeert de onverdroten experimenteerdrang van de groep en zet het onbegrensde potentieel dat erin schuilt extra in de kijker. Kers op de taart is A Film About a Band, een road movie van de hand van Jasmina Fekovic en Eddie Van der Velden, waarin we het combo in verschillende gedaantes zien floreren. Voor de goede orde laten we Stef Kamil Carlens gewoon zelf aan het woord. En die is ondanks het vroege tijdstip al behoorlijk uitgeslapen. “Met een kleine in huis is uitslapen sowieso uit den boze. Bovendien ben ik momenteel een studiooke aan het bouwen en die werkmannen gaan behoorlijk vroeg aan de slag.”

Hoe moeilijk was het om het A Band in a Box-concept van theorie naar praktijk te concretiseren? “In maart vorig jaar hadden we reeds een tournee door Frankrijk en later Duitsland gedaan, waarbij het publiek in een cirkel rond het podium en de monitors stond. Toen die eerste reacties erg positief bleken, is dat concept min of meer een eigen leven gaan leiden.” “Gaandeweg hebben we het experiment geperfectioneerd en in oktober zijn we opnieuw naar Frankrijk getrokken. In België en Nederland kende iedereen ons tenslotte al. We speelden al langer met het idee om, in eerste instantie, een live-cd uit te brengen. Muzikaal is het een pak interessanter dan een reguliere show, voor het publiek én voor ons. Het gegeven om klank en beeld te versmelten tot een muziekfilm heeft me altijd geboeid. Ook visueel proberen we er immers het beste van te maken. Zo nemen we de tijd om regelmatig van kostuums te veranderen, wat bij een gewoon optreden ook al niet gebruikelijk is.”

Optreden in een intiem kader als dit is inderdaad een wereld van verschil met bijvoorbeeld optreden op Werchter. “Het vergt zowel voor ons als voor het publiek elke keer opnieuw een aanpassing en behoorlijk wat energie. Het leuke is uiteraard ook dat het een bijzonder goedkope formule is. Eén stopcontact, een beetje akoestiek en we zijn vertrokken. In principe kunnen we dus echt overál spelen. Toen we het concept voorlegden aan ons Frans boekingskantoor, waren die meteen voor het idee gewonnen.”

A Film About a Band schetst een atypisch beeld van een groep op tournee: naast de concertfragmenten duiken jullie vooral op in radiostudio’s, zien we jullie een korte set verzorgen op straat of wordt er doodleuk gedold op het strand. Is Zita Swoon werkelijk zo’n gedisciplineerde band of zijn de decadentere passages er vakkundig uitgeknipt? “Het is een heel intense tournee geweest. Overdag deden we vaak mini-concerten in één of andere FNAC (een grote winkelketen, DC), wat in Frankrijk gebruikelijker is dan bij ons. Of we deden een sessie voor een radiozender of speelden gewoon op straat. ‘s Avonds was er altijd een show gepland in een café of club. Veel tijd om te feesten was er dus niet meer over, wat natuurlijk niet wil zeggen dat we nooit eens zijn doorgezakt.”

De road movie is van de hand van Jasmina Fekovic. Die naam leidt ons meteen naar Goodbye & Hello, de intrigerende docu die ze in 2000 draaide over het leven van Jeff Buckley. “Ik heb die documentaire ook gezien en was daar behoorlijk door gepakt. Voor de dvd is Jasmina echter zelf naar ons toegekomen. Ze was met ons in contact gekomen via het nummer ‘Song For a Dead Singer’ (Carlens’ postume eerbetoon uit 1998 aan de onfortuinlijke singer-songwriter, DC). Bovendien wonen zowel Jasmina als Eddie in Antwerpen, dus dat maakte het ook al een stuk makkelijker. Voilà, en zo geschiedde.”

Bij de concertregistratie in de Vooruit viel mijn mond niet zelden open van verwondering: wat jullie als ‘groep’ neerzetten is buitengewoon straffe kost. Het vertrek van Tomas De Smet en Björn Eriksson anderhalf jaar geleden lijkt niet de minste sporen nagelaten te hebben, integendeel zelfs! “Ik moet toegeven dat het in het begin wel een schok was, hetgeen ook niet onlogisch is al er mensen vertrekken met wie je tien jaar hebt samengespeeld. Toen echter bleek dat het zo goed klikte met de nieuwe muzikanten is die angst snel weggeëbd. Uiteindelijk is het gewoon reuze meegevallen en het klinkt enigszins vreemd, maar ik voel me in de huidige bezetting zelfs beter dan vroeger. Intussen heeft ook Kobe (Proesmans, DC), onze percussionist, de groep verlaten en zijn we sinds enige tijd alweer met Amel Sera aan de slag. We hebben vijf dagen volop gerepeteerd en het zat goed.”

De zusjes van Radio Candip zijn op backing vocals zowel muzikaal als visueel een absolute verademing en lijken onder jouw vleugels helemaal ontbolsterd. Hoe ben je hen destijds eigenlijk op het spoor gekomen? “Leonie (Gijsels, DC), die ook bij Arsenal speelt, is de vrouw van Mirko Banovic, de bassist van Arno. Op die manier zijn wij met elkaar in contact gekomen. Ze bleek ook nog twee zussen te hebben en van het één komt het ander. Op A Song About A Girls hebben we al heel leuk samengewerkt, ook voor de nieuwe plaat hebben ze reeds hun fiat gegeven en ik hoop dat ze nog heel lang aan Zita Swoon verbonden zullen blijven.”

Ik hoorde je vele jaren geleden reeds ‘Subterranean Homesick Blues’ van Bob Dylan coveren, nu geef je je geheel eigen invulling aan ‘You’re a Big Girl Now’. En hoe!? “Dylan is altijd al aanwezig geweest, vanaf het moment dat ik gitaar speelde. Die man heeft erg straffe songs gemaakt, ik zag hem in november nog live aan het werk in Vorst en dat was gewoon keigoed! Bob Dylan en Leonard Cohen zijn zulke rijpe songschrijvers dat hun muziek altijd zal kloppen, waar en wanneer je die ook hoort.” “’You’re A Big Girl Now’ paste thematisch erg goed bij de plaat, de enige hindernis die ik moest nemen bestond erin het nummer samen met de band in te spelen en het over te hevelen naar een breder publiek. Het zit er dik in dat ik in de toekomst nog meer songs van hem zal coveren. Bob Dylan draag je immers je hele leven mee!”

Wie rond deze tijd vaak naar de radio luistert, kan nauwelijks om de prachtsong ‘Heartbeats’ heen. Hij is afkomstig van de Zweedse revelatie José Gonzales. Weinigen weten dat jullie die man een tijdje op sleeptouw hebben genomen als support act. “Dirk Steenhaut van De Morgen wijdde ooit eens een artikel aan opkomend Scandinavisch talent en José Gonzales was daar één van. Vervolgens hebben we diens website geraadpleegd en hem prompt uitgenodigd om een tiental avonden met ons samen te doen. We proberen altijd vast te houden aan de filosofie om het voorprogramma zélf uit te kiezen. Daarbij kiezen we steevast voor iemand die uit het buitenland komt en de aandacht meer dan verdient. We willen het publiek een leuke avond geven waarbij de support quasi-perfect aansluit bij ons en dat was bij José zeker het geval.”

Binnenkort trekken jullie met A Band in a Box door de Benelux. Wat staat er daarna op het programma? “In maart staat Frankrijk op het programma, waar we ook deze zomer een tiental optredens zullen doen, inclusief festivals. Intussen werken we verder aan de nieuwe plaat, waarvoor ik reeds een aantal nummers bijeengeschreven heb, al zitten die nog in een prille beginfase. Ik hoop de nieuwe plaat in het najaar klaar te hebben, zodat ze – als alles naar wens verloopt – begin 2007 uitkomt. Het is de bedoeling om constant te blijven touren, om de eenvoudige reden dat we de pauzes tussendoor zo kort mogelijk willen houden.”

Het concert op 16 februari in Paradiso, Amsterdam is helaas uitverkocht, maar niet getreurd: op diezelfde dag geeft Zita Swoon ergens in Amsterdam nog een extra optreden. Dit concert begint om 23.00 uur op een geheime locatie en je komt alleen binnen als je op de gastenlijst staat. KindaMuzik mag 5x2 kaarten voor dit optreden weggeven! Stuur snel een mailtje naar prijsvraag@kindamuzik.net ovv Zita Swoon en wie weet ben jij één van de gelukkigen! Vergeet niet je volledige naam te vermelden en de volledige naam van de persoon die je mee wilt nemen!

http://www.kindamuzik.net/interview/zita-swoon/zita-swoon-magie-en-intimiteit-de-concertzaal-in/11873/
Meer Zita Swoon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/zita-swoon