• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Yo La Tengo: Erg spontaan

De lente is net begonnen en de zon heeft afgelopen weken al weer overuren gemaakt. Summer Sun, de nieuwe plaat van Yo La Tengo, komt dus precies op het juiste moment uit. Op de nieuwe plaat zet het trio uit Hoboken, New York de koers in rustiger vaarwater – waarin zij zich sinds hun vorige plaat begeven – verder uit. Wilko van Iperen sprak James McNew in een zonovergoten Amsterdam.

Tekst: Wilko van Iperen

Publicatiedatum: 09 april 2003

Er zijn maar weinig bands die met elke plaat groeien. Sterker nog, vaak is juist het debuutalbum weergaloos en kunnen latere albums maar moeilijk tot de verbeelding spreken. Yo La Tengo, bestaande uit het echtpaar Ira Kaplan (gitaar/zang) en Georgia Hubley (drums/zang) en sinds ongeveer een decennium muzikaal ondersteund door James McNew (bas/zang), is een band waarvan gesteld mag worden dat zij de uitzondering op die overigens trieste regel vormt. De band opereerde volgens velen tijden lang in de teruggeworpen schaduw van andere legendarische bands uit NY zoals Velvet Underground en Television maar zocht al snel een eigen weg in het gebied van experimentele noise en stevige pop en bekroonde die zoektocht met het schitterende Electr-O-Pura (1995) en het nog mooiere I Can Feel The Heart Beating As One (1997). Het laatstgenoemde album werd een verrassende mengeling van snerende gitaarritmes maar Yo La Tengo maakte meer dan ooit kenbaar een voorliefde te hebben voor sixties-pop. Nadat de interesse van het schrijvende muziekjournaille al geruime tijd gewekt was, werden de harten van de muziekminnende jongens en meisjes gewonnen met het introverte relatie-album And Then Nothing Turned Itself Inside-Out (2000). In tegenstelling tot het eerdere werk werd het stijlmiddel ‘noise’ gemeden. De luchtige composities waren intiemer en pijnlijk eerlijk. McNew: “Wanneer we beginnen hebben we niet de intentie om een harde of zachte plaat te maken. Na een tijd realiseerden we ons met And Then Nothing Turned Itself Inside-Out dat de liedjes eigenlijk allemaal tamelijk rustig waren. We probeerden om sommige liedjes harder en sneller te spelen maar het trok ons niet echt aan.” Ook met het nieuwe album is het de band zo vergaan. Summer Sun is een collectie nummers die ongeveer even rustig is als op de vorige plaat. De platen verschillen in het feit dat Summer Sun minder zwaar op hand is en de gesamplede drums weer plaats maken voor het ‘live’ band geluid – wat de nummers zeer te goede komt. De liedjes gaan nergens vervelen en bij elke luisterbeurt worden weer nieuwe lagen prijsgegeven. “Rustige nummers hebben op mij vaker een grote impact dan harde liedjes. Het intieme gevoel van rustige liedjes kan verwoestender zijn dan wanneer je omvergeblazen wordt. Zo heeft bijvoorbeeld op het laatste moment toch de rustige versie van ‘Today Is The Day’ de plaat gehaald. Maar eigenlijk heeft nooit iets dat we hebben gemaakt als rustig gevoeld. Het maken van deze plaat voelt gewoon natuurlijk aan. Alle liedjes zijn ongeveer in dezelfde tijd geschreven, dit is gewoon wat ervan kwam. Met elk album beginnen we helemaal opnieuw en de hoor je op de plaat. De platen reflecteren hoe we ons voelen, of waar we zijn. Het is grappig maar het voelt niet alsof ons leven rustig is! Het is een optimistische plaat. De druilerige foto op de voorkant van de plaat is een visuele grap!”

De met de sixties doordrenkte liedjes op Summer Sun ademen, klinken fris maar zijn bovenal bijzondere fraaie composities die doen denken aan de Beach Boys van net na Pet Sounds: ogenschijnlijk gewone popliedjes die een verrassende diepgang kennen. ‘Zoals de liedjes op Friends en 20/20? Ik vind die albums zo mooi. Maar dat behalen proberen we niet eens!’ Ondanks deze bescheiden woorden klinken de liedjes zoals ‘Little Eyes’, ‘Today Is The Day’, ‘Tiny Birds’ en ‘Moonrock Mambo’ pop maar wel doordacht. Het klinkt alsof de band er in de oefenruimte lang op gebroed heeft. “De laatste paar platen zijn telkens iets succesvoller en dat gaf ons elke keer iets meer tijd. Vorige keren waren we telkens goed voorbereid en deden we wat we moesten doen omdat we maar een week in de studio hadden. Nu we meer tijd hebben om rustig na te denken over alles zijn we steeds minder voorbereid, deze keer was niets van het materiaal ook maar bijna klaar! We namen ideeén mee de studio in en ontwikkelden die gedurende de opnames. Een boel van de liedjes is erg spontaan.”

‘Tiny Birds’ is gezongen door McNew, het tweede door hem gezongen Yo La Tengo liedje – buiten de band om brengt hij ook nog solo materiaal uit onder de naam Dump. Het liedje is in tegenstelling tot ‘Stockholm Syndrom’ (van I Can Feel The Heart Beating As One) geschreven door heel de band zoals elke liedje op Summer Sun, benadrukt McNew. “Deze keer gebruik ik mijn lage sexy stem! We speelden het al een tijdje toen ik ineens voor de microfoon stond en zo is het toen gebleven.” Binnenkort verschijnt ook een nieuw Dump album, de laatste release van zijn privé-project was alweer een tijdje geleden. “Vroeger nam ik alles op een 4-track op maar met al die nieuwe technologieën kan je bezig blijven. Dit zal waarschijnlijk wel de laatste Dump plaat zijn voor de komende tien jaar, ik krijg nooit meer iets af! Eigenlijk heb ik ook minder interesse om op te nemen onder de naam Dump, ik voel me erg comfortabel in Yo La Tengo. Het opnemen van Summer Sun voelde erg goed, erg los. We wisselen onderling constant van instrument. Op “Georgia Vs Yo La Tengo” speel ik bijvoorbeeld drums.’

Yo La Tengo bracht meerdere tussendoortjes uit na And Then Nothing Turned Itself Inside-Out zoals The Sounds Of The Sounds Of Science, een instrumentaal album dat als geïmproviseerde soundtrack hoort bij enkele wetenschappelijke onderwaterfilms. “Sommige liedjes kan ik direct linken van The SoundsOof The Sounds aan liedjes op Summer Sun.” De improvisaties van dat album hebben ook hoorbaar een effect op de liedjes van de nieuwe plaat, zo is het tien minuten durende ‘Let’s Be Still’ één grote improvisatie waarin alle gastmuzikanten helemaal vrijelijk hun gang kunnen gaan.
Begin november 2002 bracht de band ook de EP Nuclear War uit, precies toen de politieke en diplomatieke druk op Irak door de Verenigde Staten van Amerika via de Verenigde Naties werd opgevoerd. Behalve dat het een zeer geslaagd muzikaal experiment was kon ook de boodschap maar weinigen ontgaan. (De gastmuzikanten op Nuclear War – o.a. Roy Campbell Jr., Daniel Carter, Sabir Mateen – spelen ook mee op Summer Sun). “Ik ben blij met het statement dat we ermee hebben gemaakt. Hoewel het een grappig nummer is, is het dat tegelijkertijd niet. Nu ik erover nadenk leiden het gekke instrumentale album en Nuclear War inderdaad tot Summer Sun. We proberen op die instrumentale platen gewoon uit. And Then Nothing Turned Itself Inside-Out was aardig succesvol voor ons, we wisten ook wel hoe een volgende plaat moest zijn voor Matador [de platenmaatschappij, WvI]. Om de volgende plaat op Matador nu over vis en garnaal te laten gaan is misschien iets te gek!”

http://www.kindamuzik.net/interview/yo-la-tengo/yo-la-tengo-erg-spontaan/2824/
Meer Yo La Tengo op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/yo-la-tengo