• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Spontaan zijn, met Yo La Tengo!

Met een even divers als energiek geluid is Yo La Tengo uitgegroeid tot een gevestigde naam. Dit jaar bestaat de avontuurlijke band vijfentwintig jaar en het drietal viert dat met een nieuw, veelzeggend getiteld, album: Popular Songs. Met die plaat in de hand blikt het echtpaar Georgia Hubley en Ira Kaplan terug op een kwarteeuw muziek. Een ontspannen gesprek over trots, spontaniteit en James Bond.

Tekst: Bart Breman

Publicatiedatum: 07 september 2009

Yo La Tengo als makers van de soundtrack van de nieuwe James Bond-film? Vanachter hun salade in de lounge van een Amsterdams hotel lachen Georgia Hubley en Ira Kaplan smakelijk om de suggestie. Toch zou het eerste, met zware strijkers aangezette, nummer van Popular Songs niet misstaan als titelsong. Hubley peinst over de mogelijkheid. "Als je voor zoiets wordt gevraagd, is je eerste gedachte 'Ja, natuurlijk'. Maar aan de andere kant: er komt zoveel bij kijken, waar je heel waarschijnlijk geen zin in hebt."

Trots
Al zouden ze het willen: de mogelijkheid dat de band de titelsong voor een James Bondfilm schrijft is hoogst onwaarschijnlijk. In haar vijfentwintigjarig bestaan is Yo La Tengo nooit een band geweest voor het grote publiek en de titel van de nieuwe plaat lijkt dan ook een knipoog te zijn. De ontspannen ogende Kaplan heeft nooit een probleem gehad met de ietwat beperkte populariteit van zijn band. "Zoals Georgia zojuist over dat James Bondverhaal zei: de mogelijkheid was interessant geweest, maar door de mogelijke gevolgen zouden we niet gewild hebben."

Terwijl haar echtgenoot een slok water neemt, zegt Hubley: "Wij zijn heel trots op wat we hebben gedaan." Ze wordt direct aangevuld door Kaplan: "En eventuele fouten hebben daar evenveel aan bijgedragen als de dingen die wel goed zijn gegaan. Ik heb dan ook nergens spijt van. Je doet gewoon je uiterste best."

Het echtpaar heeft nooit specifiek omlijnde plannen gekoesterd voor hun band. "Bij ons gaat het niet veel verder dan 'over drie weken moeten we optreden en misschien nemen we wel een plaat op'. En zo zie je jezelf vijfentwintig jaar later opeens terug," zegt Hubley. "Ik denk niet dat iemand ooit een echt plan heeft gehad."

Spontaniteit
Misschien ligt het wel aan de afwezigheid van die plannen: bij bijna alles wat je over Yo La Tengo leest valt het woord 'spontaniteit' wel eens. In lang uitgesponnen, instrumentale nummers experimenteert het drietal naar hartenlust met songstructuur en noise. Daarnaast lijkt in kleine, vaak akoestische, nummers te worden gezocht naar pure pop. "We proberen spontaan te klinken," zegt Hubley. "Vaak wisselen we van instrument en zien we wel wat ervan komt. We zoeken naar het 'ongelukje' dat nodig is voor het nummer."

Die aanpak wordt niet alleen toegepast bij de experimenteel klinkende stukken, maar ook voor de meer poppy klinkende nummers. Kaplan: "Op het nieuwe album vind je een rustig, akoestisch liedje. Het arrangement hebben we pas op het laatste moment toegevoegd. We probeerden gewoon iets en van het één kwam het ander."

Hoe het ook tot stand komt: fans, maar ook journalisten zijn nagenoeg altijd lovend geweest over de muziek van het drietal. Kaplan is er weinig van onder de indruk. "Je kunt het simpelweg niet al te serieus nemen. Ook als iemand positief is." Hubley is het er mee eens. "Journalisten schrijven vaak beroepsmatig. Iemand komt om zijn werk te doen en helaas gaat dat soms niet verder dan het herhalen van een bio." Breed grijnzend knipoogt ze over de tafel. "We hebben het dus over jou."

Dat 'Freewheeling ding'
"Je ziet hetzelfde terug met het freewheeling ding," zegt Kaplan. "Je merkt snel het verschil tussen iemand met interesse en iemand dat dat niet heeft." Hiermee doelt de zanger op de 'Freewheeling Yo La Tengo' optredens die de band regelmatig geeft. De bedoeling is een ontspannen sfeer te creëren, waarbij het publiek allerlei vragen aan de band kan stellen.

Hubley en Kaplan houden van de afwisseling en de spontane interactie met het publiek die deze manier van optreden ze biedt. Hubley: "Iemand kan iets vragen dat je doet denken aan een verhaal of een liedje. Soms spelen we op die manier liedjes die we nog nooit eerder hebben gespeeld." Dergelijke optredens bieden natuurlijk ook een mooie kans om terug te blikken op de kwarteeuw die Yo La Tengo inmiddels bestaat. "En ook interessant," vindt Kaplan: "Zo'n optreden krijgt iets van een psychologische test: 'wat is het eerste waar je aan denkt als iemand iets zegt?'"

"Het is niet per definitie leuker, maar wel anders en afwisselender," zegt Hubley. "En het is altijd goed om dingen anders te doen." Waarmee ze een prima samenvatting maakt van de werkwijze van een band die al vijfentwintig jaar haar eigen gang gaat. Kaplan leunt dan ook tevreden achterover. "Het was hoe dan ook een goede kwarteeuw voor ons."

http://www.kindamuzik.net/interview/yo-la-tengo/spontaan-zijn-met-yo-la-tengo/19106/
Meer Yo La Tengo op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/yo-la-tengo