• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Villagers' flirt met elektronica

De liefhebber van bedachtzame popmuziek kan direct een eerste album aan zijn favorietenlijstje voor 2013 toevoegen: {Awayland} van de Ierse groep Villagers. Qua onderwerpen gaat hun tweede plaat alle kanten uit: van de Braziliaanse revolutie tot nachtclubs in Dubai. Het muzikale genie achter de groep is zanger Conor O'Brien. KindaMuzik spreekt hem in de koffiebar van het culturele complex Het Paleis in Groningen tijdens Eurosonic.

Tekst: Jelmer Luimstra

Publicatiedatum: 22 januari 2013

O'Brien is even bedachtzaam als zijn muziek doet vermoeden. De rust en introvertie die zijn muziek uitstraalt zijn namelijk direct terug te vinden in zijn persoonlijkheid. Of zoals hij zelf verwoordt: "ik ben vrij introvert en ik spreek alleen als het nodig is. Ik zou dan ook geen speech kunnen houden over de onderwerpen waarover ik zing. Mijn nummers betekenen daarom alles voor mij." Welkom in de wereld van Conor O'Brien.

Slopende tour
O'Briens band Villagers is een gevestigde naam in Ierland. Hun vorige album behaalde daar al de nummer 1-positie in de independent albumcharts en werd zelfs genomineerd voor een Mercury Prize. Helaas voor de bandleden betekende dit ook dat ze tweeënhalf jaar moesten toeren met hetzelfde repertoire. ''We toerden al een jaar door Ierland voordat we een platendeal kregen'', blikt O'Brien terug.'' Toen we het platencontract kregen moesten we dezelfde nummers echter een extra anderhalf jaar spelen. Op het eind voelde dit echt te lang en begonnen we zelfdestructief te worden. We gingen veel te veel drinken en begonnen elkaar op willekeurige momenten te slaan. Het had er allemaal mee te maken dat we de nummers niet meer echt voelden wanneer we ze speelden. Ik kan me nog herinneren dat we een show op Terschelling deden (Oerol - JL) en dat ik na het optreden het podium afliep terwijl ik dacht: als we dit anderhalf jaar geleden hadden gedaan waren we een veel betere band geweest die er veel meer van had gemaakt.''

Het was dus de hoogste tijd voor nieuw repertoire. Terug in Ierland trok O'Brien er maanden voor uit om te gaan schrijven aan nieuwe nummers. Hij gooide het hiervoor totaal over een andere boeg: nadat hijeen synthesizer en een sampler kocht begon hij met het maken van elektronische muziek en zelfs techno. ''Ik wist niet goed wat ik wilde schrijven. Omdat ik mezelf niet wilde herhalen besloot ik nieuwe dingen uit te proberen'', vertelt O'Brien. ''Ik ging daarom met de sampler experimenteren en maakte tien tot twintig minuten lange elektronische soundscapes. De meeste nummers op {Awayland} zijn afkomstig van dit soort experimenten. Het was in eerste instantie dan ook een vrij elektronische plaat. Pas tegen het einde gooide ik de meeste elektronica eruit, zodat de liedjes zichtbaar werden. Alleen op single 'The Waves' speelt dit nog een grote rol.''

Een goed voorbeeld is 'Passing the Message', een duister maar funky rocknummer dat in eerste instantie een bijna tien minuten durende elektronische track was. Hoe deze opmerkelijke transformatie is verlopen legt O'Brien zelf uit: ''ik liet een synthlijn lopen, stopte die in mijn sampler en speelde dit vervolgens achterstevoren af. Daarna zette ik er reverb op en liet het opnieuw achterstevoren lopen, zodat er een omgekeerde reverb kwam. Zo ontstond een elektronische track die steeds luider werd en na ongeveer vier minuten op zijn hoogtepunt kwam, waarna het geluid langzamerhand weer rustiger werd. Ik gebruikte dat experiment als de basis voor 'Passing the Message'.''

Evolutie
Ook tekstueel gezien staat dit nummer model voor de eigenzinnigheid van O'Brien, die in zijn teksten verhalen vertelt over het leven van willekeurige personen. ''Langzamerhand werd het een nummer over evolutie'', vertelt hij verder. ''Ik was hierin geïnteresseerd en las er dan ook veel over. Het gaat over een serveerster die in een nachtclub in Dubai werkt die zich bevindt in het hoogste gebouw ter wereld, Burj Khalifa. Ze houdt niet van haar shitty little job en droomt over het universum. Hierbij herinnert ze zich haar kindertijd, waarin ze haar naam kerfde in de grootste boom ter wereld, de Mammoetboom. Ze beseft zich dat ze ze vroeger bij de grootste boom ter wereld speelde terwijl ze nu in het grootste gebouw ter wereld werkt. Ze is dus van de mooie natuur naar de drukke stedelijke omgeving gegaan. Om zichzelf te bevrijden uit haar leefwereld blijft ze terugdenken aan die tijd, om zich uiteindelijk te realiseren dat ze slechts een klein gedeelte vormt van een grote wereld.''

{Awayland} staat vol met dit soort nummers en is bovendien veel meer een bandplaat geworden dan Becoming a Jackal, omdat O'Conor zijn bandleden - tevens oude vrienden - de demoversies van zijn nummers een klein beetje heeft laten bewerken. Of hij een controlfreak is? Ja. ''Ik denk dat ik het recht heb om dat te zijn. Je kunt er namelijk op het einde van het schrijfproces een zootje van maken met de band, maar dat wil ik voorkomen.'' Zeker is dat het geen zootje is geworden, want {Awayland} vormt een prachtig vervolg op de debuutplaat. Laat die Mercury Prize nu maar komen.

http://www.kindamuzik.net/interview/villagers/villagers-flirt-met-elektronica/23607/
Meer Villagers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/villagers