• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Zutons: serious about having fun!

In Engeland zijn ze hot, in Ekko liep ook KindaMuzik de Zuton Fever op en de Liverpoolse band werd prompt terecht the Next Big Thing!? genoemd. Terug in de buurt na een paar inleidende acties, spelen The Zutons, naast voorprogramma's (zoals vanavond in de Melkweg voor Gomez) nu ook hun eigen headline shows. Er lijkt geen ontkomen meer aan. Hoogste tijd dus om de verspreiders van dit aanstekelijke virus op te zoeken. Sven Schlijper nam de heren Sean Payne (drummer) en Russell Pritchard (bassist), beiden pas 23 jaar jong, mee het zonnetje in en nam de Zutons-wereld onder de loep.

Tekst: Sven Schlijper

Beeld: Arjen van de Merwe

Publicatiedatum: 05 juni 2004

Terwijl de techneuten van Gomez op snoeihard volume hun soundcheck afwerken, kom ik boven de Max aan in een bloedhete kleedkamer die groen ziet van de wietdampen. Op mijn voorstel om het interview buiten te doen gaan Payne en Pritchard maar wat graag in. Nog een paar jointjes en een aansteker mee en even later zitten we - met de benen bungelend over de kademuur - achter hun tourbus aan het watertje voor de Melkweg.

Het tourleven
Moe zien ze er niet uit. De oogjes lijken eerder klein door toedoen van het Nederlandse groenvoer. Maar toch, rond The Zutons hangt een buzz. Ze zijn al sinds eind vorig jaar onafgebroken aan het optreden en zijn nu alweer terug in Nederland. Zo'n tourschema kan zijn tol eisen. "Tja, ik heb mijn hand geblesseerd, dus we hebben een invaldrummer moeten meenemen. Maar goed, ik blijf er wel bij, doe wat percussie en backing vocals," vertelt Payne. Verder loopt de tour, ondanks de vermoeidheid die het reizen met zich meebrengt, prima. Pritchard: "Hier in Nederland ging het vanaf het begin heel goed qua publieksreacties. En hoewel we misschien hadden verwacht dat het publiek de kat uit de boom zou kijken, ging ook in Duitsland het dak eraf. Net als tijdens de show in Elysée Montmartre in Parijs. Iedereen klapte mee, danste: het is eigenlijk overal een feestje."

The Zutons, het debuut en de hype?
Thuis kan dat sfeertje worden opgeroepen met het debuut Who Killed The Zutons?, dat uitkwam terwijl de band op tournee was. Overwegend positieve geluiden in de pers waren het gevolg. Van opgelegde druk hebben The Zutons geen last. Payne: "We hebben gelukkig nog niet te veel persaandacht gehad, niet veel airplay op de radio. Dan is het niet meteen zo dat veel mensen je vertellen hoe geweldig je wel niet bent. Bands waarbij dat wel het geval is, voelen die druk misschien wel."

The Zutons hebben - zeker voor de release van het album - zonder overdreven veel pers een solide groep fans aan zich weten te binden. "We hebben het idee dat we ervoor gewerkt hebben, dat we weten waar we vandaan komen. Het 'succes' valt ons dus niet koud op het dak. We hebben echt niet het idee dat we GEWELDIG zijn, maar we weten wel van onszelf dat we in de underground niet ergens onderaan de ladder zitten. We voelen ons verwant aan bands als Gomez of The Beta Band, die ook met redelijk normale aandacht, maar vooral door de fans, gekomen zijn waar ze nu zijn. Als het met The Zutons zo zou kunnen gaan, zouden we al heel gelukkig zijn."

Op Who Killed The Zutons? zouden The Zutons hun repertoire omgegooid hebben om vooral toch maar minder op stadsgenoten The Coral te lijken. Maar wie de moeite neemt de eerdere 7" 'Creepin' an' a Crawlin' op te snorren, merkt eigenlijk nauwelijks een ommezwaai. Hoe zit dat nu? "Ach kijk, we waren het gewoon een beetje zat om steeds vergeleken te worden met andere bands. En tja, vergelijkingen zijn soms makkelijk te maken: rockbandje, Liverpool, zelfde label… één en één is dan al heel snel twee. Je hebt gelijk, een echt dramatische wending heeft ons materiaal niet genomen. We hebben de saxofoon erbij genomen. Die speelt een belangrijke rol in het Zutons-geluid. Verder was het meer een kwestie van doen waar we zin in hadden, in zoveel mogelijk verschillende richtingen."

Invloeden van Talking Heads, Sly Stone, Parliament: The Zutons kennen hun hooks en funky klassiekers en verwerken ze met kinderlijk gemak tot een broeierige cocktail. "Het album is een soort The Zutons-up-till-now," vult Pritchard aan, "Kiekjes zijn het eigenlijk, snapshots van de verschillende kanten van The Zutons. Zonder een rode draad, behalve dan dat alle nummers echte Zutons-songs zijn. Tegelijkertijd wilden we van de nieuwe plaat wel een echte langspeler maken, eentje die je van begin tot eind wil luisteren, zonder verveeld te raken. Daarom ook is het album zo gevarieerd." Inderdaad, op en af gaat de rit: van pompende funky rocker naar verstild popliefdesliedje. En weer terug.

"Echte Zutons-songs." Klinkt leuk, maar wie of wat zijn The Zutons eigenlijk? De band speelt met een we-only-come-out-at-night-sfeertje. Wat horror, rellerige, beklemmende beelden: kortom een B-film-scenario. Iets wat consequent wordt doorgetrokken in het artwork. Payne: "The Zutons als bandnaam kwam gewoon toen Dave (McCabe, zanger/gitarist - SS) het woord ineens bedacht. Iedereen associeerde de naam meteen met een B-film. Die gedachte hebben we vastgehouden in de platenhoezen en ook het bandlogo: met die rare bliksemschicht. Het valt gewoon prima op zijn plaats allemaal." En dat met een vette knipoog die wel past bij The Zutons. Met hun funky rock lijken ze wel een feestband. Of zit er toch een serieuze ondertoon in? "The Zutons are serious about having fun!", vier man en één saxofoniste sterk.

Viva la Vinyl
Het mag dan vrij normaal zijn in Engeland, hier in Nederland zie je niet veel bands hun werk op vinyl uitbrengen. The Zutons doen dat wel. Niet alleen is Who Killed The Zutons? verschenen op een zware LP in een heuse 3-D hoes (het Zutons-brilletje wordt meegeleverd!). Hun singles komen ook op 7" uit, soms zelfs met nummers die niet op de albums staan. En de 7" 'Pressure Point' werd zelfs gesigneerd door de hele band! "2500 exemplaren hebben we gesigneerd, in ongeveer negen uur tijd, over verschillende sessies. Man, dat was een karwei!"

Toch is het frappant, die voorliefde voor de zwarte schijf. Pritchard legt uit: "We houden er zelf heel veel van. De grote hoes, de klank. Niet per se beter, maar anders. Warmer toch wel. Mensen lijken ook bewuster om te gaan met vinyl. Je moet er toch voorzichtig mee zijn, het ding omdraaien. Je gaat er echt voor zitten. Wat ook meespeelt," gaat Payne verder "is dat toen cd's op de markt kwamen ineens alles op dat nieuwe formaat werd uitgebracht en het verleden als minder werd gezien. Nu zitten we in een tijdperk waarin teruggekeken wordt naar vroeger en het goede eruit wordt gehaald. Buizenversterkers bijvoorbeeld. Ze proberen het wel na te doen met digitale emulators, maar het echte ding, da's toch een stuk beter. Hetzelfde gaat op voor analoge opnametechniek en vinyl. Het heeft een eigen kwaliteit. Als je dat goed kunt doen, nu zelfs beter dan toen, wanneer alles alleen maar op vinyl uitkwam, dan krijg je er een extra dimensie bij. Eigenlijk hetzelfde als wij doen met onze muziek. De beste dingen uit het verleden naar het heden brengen."

De Zutons-toekomst
Het verleden hebben The Zutons al omarmd in hun muziek en met vinyl releases. Maar wat zal de toekomst brengen? "Dave denkt eraan om een synthesizer toe te voegen aan de band. Nee, geen Fender Rhodes of Hammond, die gebruikt iedereen toch al. Hij dacht echt aan een Korg!" Grinnikend doet Payne een Faithless-lead na: "tatata, ta, tatata!"

Live zullen we dit jaar waarschijnlijk nauwelijks om The Zutons heen kunnen. Ze spelen niet alleen op de grote festivals in Groot-Brittannië, maar misschien ook op Metropolis en Lowlands in Nederland. Daarnaast zien we The Zutons wellicht nog opduiken in de clubs voor een najaartournee.

Het kan tegenwoordig hard gaan. Van The Zutons gaan we dus nog veel meer horen. Zoveel is wel zeker. En dat vinden wij trouwens volkomen verdiend!

Who Killed The Zutons? is uitgekomen op Deltasonic/Sony
» Lees de recensie

http://www.kindamuzik.net/interview/the-zutons/the-zutons-serious-about-having-fun/6237/
Meer The Zutons op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-zutons