• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Zutons | Who Killed The Zutons?

Funky, swingend, rockend: The Zutons serveren een poppy cocktail met de impact van een mokerslag!
CD, Deltasonic/Sony

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 02 mei 2004

Roffelderoffel... jawel, we hebben er weer eentje! In de categorie: voor een maandje het snoepje van het moment? Wie zal het zeggen? The Zutons uit Liverpool waren de revelatie van NME's Britpack Tour, gooien hoge ogen in de Engelse pers en werden ook op KindaMuzik al uitgeroepen tot Next Big Thing!? Volgend op een serie smakelijke singletjes is er nu dan eindelijk de langverwachte eerste LP va het prettig gestoorde piepjonge kwintet: Who Killed The Zutons?.

The Zutons komen na het vallen van de duisternis tevoorschijn om allerlei onheil aan te richten. Althans een dergelijk beeld voorspelt de 3-D plaathoes (het rood/blauwe brilletje krijg je er gratis bij) en ook de teksten hinten meer dan eens in die richting. Grappig conceptueel dus, maar ook met een dikke vette tongue-firmly-in-cheek. Zo serieus moeten we The Zutons op dat gebied niet nemen. Wel op het muzikale vlak trouwens.

Op Who Killed The Zutons? worden we getrakteerd op een denderende serie springerige, gierende, funky nummers met karrenvrachten referenties naar vergane tijden. Alsof op een feestje een doos vol stukgedraaide 7-inches is omgevallen. Talking Heads, Hendrix-achtige voodoo gitaarsounds en zelfs Sly Stone-werk: niets is te gek. The Zutons gappen tactisch en maken er een cocktail van die de tent op zijn kop weet te zetten.

Met het gejaagde 'Zutons Fever' gaan de eerste voetjes van de vloer; Dave McCabe's krassende stem went verrassend snel en de zwoele saxofoon danst zwierig om de pulserende bas heen. Glimlachjes, gefronste wenkbrauwen… wat is dit? Dit is lol hebben. Dat we het maar weten!

Oerwoudge-oe-oe trekt 'Pressure Point' op gang en op hobbelende stoomtreinvaart gaat de rit verder. Steeds weer melodieus, warmbloedig, zweterig, misschien ook wel wat freaky beklemmend. Als we netjes los zijn, mag er meegeklapt worden op 'You Will, You Won't' en gaat de rem erop in het kleine popbriljantje 'Confusion'. Surfdeuntje? Bluesy klaagliedje, mét sing-a-long-optie? Het begin kent alleen maar puike nummers en gaat erin als gesneden koek.

Op de B-kant is het even wat meer behelpen. Het lijkt er welhaast op dat The Zutons hun eigen werk van de andere kant coveren. Tot aan 'Remember Me' gebeurt er niet veel bijzonders, maar dan zit de Madness-springsfeer er meteen weer lekker in en is het voorgaande op slag vergeten. We moeten zelfs even aan het bijna vergeten bandje The La's denken. Het smerig ronkende, drukke 'Dirty Dancehall' swingt als een bezetene, waarna het licht nog even uitgedaan wordt in een countrylevenslied met verandasferen.

Who Killed The Zutons? is een dansbare popmokerslag van een debuutplaat. Nergens komen begrippen als "puntig" of "scherpe rand" van pas. Dat we dat nog eens mogen meemaken anno 2004! The Zutons grossieren in groove, swing en heel veel popgevoel. Helaas niet over de hele linie even oerdegelijk en lang niet zo opzwepend als live, hebben The Zutons een prima eerste stap gezet. De tijd zal het leren, maar als het aan mij ligt hebben we aan The Zutons inderdaad een hele mooie nieuwe band voor de toekomst. En in ieder geval al dé plaat van de komende maanden. Laat de zomer maar lekker beginnen!

http://www.kindamuzik.net/reviews/article.shtml?id=5890
Meer The Zutons op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-zutons