• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The End: Yes + jazzmuziek uit de jaren '70/'80 met distortion eroverheen

Het vijftal The End wordt opgericht in 1999 en debuteert in 2001 met de plaat met de belachelijk lange titel Transfer, Trachea Reverberations from Point: False Omniscient. April vorig jaar werd deze door Relapse wereldwijd uitgegeven. Nu, zo'n negen maanden later is Within Dividia, het nieuwe kindje van The End, tot leven gekomen. De ietwat verkouden gitarist Andrew begint door de telefoon meteen enthousiast te praten over het concept achter het nieuwe album.

Tekst: Maurice van der Heijden

Publicatiedatum: 23 februari 2004

"Within Dividia is een soort 'real life story' over een familie. Er is een parallel tussen die familie en de manier waarop wij tegen de wereld aan kijken. WD behandelt de isolatie van een familie en hoe wij er als band van een afstand tegenaan kijken.
'These Walls', moet je zien als de muren die het bestaan van het gezin isoleren. 'Fetesque' gaat over het cirkeltje waar het in blijft hangen, omdat ze niet de moed hebben om iets aan hun leven te veranderen. In 'The Scent of Elegance' (het derde nummer, 'The Sense of Reverance', is instrumentaal - MH) kiezen de broer en de zus voor zichzelf en besluiten hun eigen weg te gaan. 'Organelle (In She We Lust)' daarentegen beschrijft het stramien waar de rest van de familie in blijft verkeren. In 'Dear Martyr' komt men langzaam tot inzicht (voorbeeld: "Forgive us, it felt like a prison") dat de manier waarop de familie haar leven leidt niet tot bevrediging leidt en eigenlijk maar een nachtmerrie is.
In 'Orthodox Unparalleled' wordt de gespannen situatie beschreven waar de familie in zich dan in bevindt. En dat maakt de weg vrij voor het laatste nummer 'Of Fist and Flame' waar alle fundamenten tot de grond worden afgebrand. Vandaar ook de sample op het eind van het geluid van een groot vuur. Dit is een sample van een kampvuur dat buiten de studio aangestoken was, opgenomen door producer Pierre. Dit is in het kort waar het concept over gaat."

Waarom heeft The End gekozen voor dit concept?
"Tijdens het schrijven van het album werden de nummers steeds donkerder en donkerder. Het was eigenlijk niet echt de bedoeling om met dit concept op de proppen te komen, maar tijdens het schrijven kwam het min of meer opzetten. En besloten we om er een sluitend verhaal om heen te maken. Onbewust gekozen, maar deels dus ook bewust gedaan."

Vergeleken met het vorige album is WD niet een album dat je snel doorgrond. Het heeft wat luisterbeurten nodig.
"Zulke albums worden dan wel meestal je favoriete albums en ik vind dat het goed is dat de muziek langzaam gaat groeien. Je bent in ieder geval niet de eerste die dit zegt. Misschien verwachtte je ook wel iets in de trant van het vorige album, maar dit album laat meer zien hoe we zijn. We wilden ons niet herhalen, maar iets nieuws proberen dat wel binnen de kaders van The End past. Ik denk dat we met dit album muzikaal, wat betreft de manier waarop de songs op je inwerken en hoe de songs zijn opgebouwd, sterk vooruit zijn gegaan."

Vind je dat WD een typische hoofdtelefoon-cd is?
"Elk album klinkt beter op een hoofdtelefoon. Maar toch ben ik het niet met je eens, want ik vind dat WD een echt live-gevoel oproept. Je moet ons dan ook een keer live zien."

Zijn er al ideeën voor het nieuwe album?
"Het wordt weer donkerder en misschien wat brutaler en experimenteler. Ook zullen er weer wat ambient stukken tussen staan. Maar dat kan ik pas met zekerheid zeggen als we een of twee nieuwe nummers afhebben."

En neem je dan weer op met Pierre Remillard?
"Nou dat zien we tegen die tijd wel. De beslissing zal vallen als alle songs geschreven zijn."

Was je tevreden over zijn werk tijdens WD?
"Ja heel erg. Pierre past gewoon bij de band. Hij is echt betrokken. Zijn producties zijn erg clean maar ook 'crispy' en ruw. Ik hou daar erg van. Het album klinkt ook organisch, wat het live-gevoel ook weer benadert."

Jullie worden omschreven als een mathcore band. Een wat stomme omschrijving misschien. Maar hoe omschrijf je zelf The End?
"Ik zie niet in waarom wij meer 'mathy' metal maken dan een andere metalband. Is Metallica ook een mathmetalband dan? Ik denk van niet.
Wij worden vaak in de metalcorecategorie gestopt maar daar ben ik het ook niet mee eens. Ik zie ons gewoon als een rock-'n-rollband. Het gaat er bij ons om dat we de boel aan het rocken krijgen. En natuurlijk weet ik dat veel mensen ons daar te heavy en chaotisch voor vinden. Maar er zijn genoeg mensen en bands die onze stijl wél waarderen en wél vinden dat een band als The End hard rockt."

Ik heb de laatste tijd wat vaker hardere bands geïnterviewd en het valt me op dat ze maar weinig naar hardere muziek luisteren. Heb je daar een verklaring voor en gaat die vlieger ook op voor The End?
"We houden van harde muziek. Maar daarnaast luisteren we naar andere interessante dingen. Ik vind bijvoorbeeld Yes en jazzbands uit de jaren zeventig en tachtig het einde. De passie en agressie gecombineerd met expressie en complexiteit is geweldig. Wij proberen ook zoiets te creëren, alleen dan met distortion er overheen. Dat wordt dan metal genoemd. Maar men moet niet in genres kijken. De essentie van muziek is mijns inziens de overeenkomsten tussen de hedendaagse innovatieve bands en de bands van vroeger."

Laatste onvermijdelijke vraag, wanneer komt The End naar Europa?
"We willen graag gaan maar er staat nog niet in de planning. We hopen dat we tegen het eind van het jaar kunnen komen. Ik weet van het internet dat veel mensen op ons zitten te wachten het is alleen een kwestie van plannen. Noem jij eens bands die je wil zien met The End?"

Uhhh, Between The Buried And Me, Uphill Battle, Burnt By The Sun en Crowpath bijvoorbeeld.
"Met Between The Buried And Me hebben we getoerd in de US. Ze kicken ass en het laatste album is erg goed. Crowpath komen uit Zweden en daar heb ik ook goede dingen over gehoord. Het mooie is dat er wereldwijd steeds meer bands ontstaan die allemaal een beetje in hetzelfde straatje opereren, waardoor er een soort scene van gelijkgestemde mensen ontstaat over de wereld die concerten bezoekt en de bands steunt."

En in die 'scene' is The End een band die het puur voor de muziek doet. Het checken waard in deze tijd van Idols en crappy R&B en hiphop. Wanproducten waar mijn gesprekspartner Andrew, naar eigen zeggen, ook een broertje dood aan heeft.

» Download 'Dear Martyr' van Within Dividia

http://www.kindamuzik.net/interview/the-end/the-end-yes-jazzmuziek-uit-de-jaren-70-80-met-distortion-eroverheen/5225/
Meer The End op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-end