Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een jaar na het livedebuut op Roadburn spelen ze al in het voorprogramma van Pentagram in Amerika. Labels willen met ze aan tafel. Merchandise is in een oogwenk uitverkocht. En een Duitse fan zet zelfs een gejatte schoen van zangeres Farida op eBay. Gekte. Gitarist en bandleider Selim Lemouchi, bekend van prematuur opgeheven bands als Judasville en Powervice, ziet wel waar het schip strandt. "Je moet niets willen plannen en vooral niet te veel strategie toepassen. Als je iedere horde bekijkt als een stap op zich en niet zozeer als één uit vele stappen, ben je wat vrijer in je keuzemogelijkheden."
"Iedere vooruitgang die wij in het afgelopen anderhalf jaar geboekt hebben is bereikt door mezelf continu af te vragen: 'Heb ik hier wel zin? Heeft deze ontwikkeling wel zin voor mij? Wil ik wel optreden op dat festival of in die zaal?' Luidt het antwoord nee, dan is het meteen einde verhaal. Of The Devil's Blood een 'lange en glansrijke' carrière in het verschiet heeft, zal me op dit moment worst zijn. Ik heb de plaat gemaakt die we wilden maken. Hij is perfect geworden en nu kunnen we weer verder kijken. Met deze manier van denken is de spontaniteit gewaarborgd en blijven we een zelfstandige entiteit."
Concessies
"Wij blijven ons als een olifant in een porseleinkast gedragen, en trekken ons vooral geen zak aan van wat mensen vinden. We zijn begonnen in de underground. Nu zijn we weliswaar iets groter maar de instelling blijft dezelfde. Die instelling is een van de dingen die ons zo aantrekkelijk maakt." Op een touraanbieding van een grote band wordt dus ook niet klakkeloos in gegaan? "Als ik het een kutband vind niet, zo simpel is dat. Ik wil een band met ze hebben, het liefst op spiritueel gebied. Als dat niet kan, moet ik toch op zijn minst gecharmeerd zijn van de muziek en de persoonlijkheden erachter."
"We hebben verschillende aanbiedingen gekregen van 'gerenommeerde' bands die ons mee wilden hebben. Als we er niet voor honderd procent achter staan, beginnen we daar dus niet aan. Wij hoeven niet zo nodig. Liever doen we waar we zin in hebben in plaats van een verplichting aan te gaan waarbij we onszelf voor veel geld avond aan avond moeten ergeren aan het hoofdprogramma." Hetzelfde geldt voor platenlabels. "Op dit moment is er nog door geen enkele grote independent een acceptbel bod gedaan. Zolang dat niet gebeurt gaat het niets worden. Daarbij zijn we ontzettend tevreden over het werk dat Ván Records voor ons doet."
Hoop en wanhoop
Duistere teksten en een bloederig voorkomen ten spijt, klinkt er een zekere hoop door in The Time of No Time Evermore. De bitterheid van de tijdens optredens met bloed besmeurde muzikanten kent ook een andere kant. "Mijn definitie van hoop en wanhoop verschilt nogal van die van de gemiddelde persoon denk ik. In onze muziek is een amalgaam van alle denkbare emoties gaande, omdat ik niet bewust nummers schrijf maar ze meer 'ontvang' uit wat ik zie als de satanische stromingen. Deze stromen door mij heen en nemen bepaalde aspecten van mijn persoonlijkheid over op het moment van conceptie. Daardoor klinken sommige nummers misschien vrolijk terwijl andere wat somberder zijn. De waarheid is dat het hele spectrum aan emoties in bijna elk nummer aanwezig is."
Hype
Timing, geluk en ervaring bieden vruchtbare bodem voor de groei van een band. Evenzo vaak schuilt er een doordachte strategie achter een muzikale hype, opgebouwd met behulp van internet, de pers of een zorgvuldig uitgekiend imago. Hoewel dat laatste ook geldt voor The Devil's Blood, tast Selim in het duister over de doorslaggevende factor voor zijn band. "Het zal een opeenstapeling van factoren zijn. Als artiest verlies je jezelf als je de zaken te veel gaat analyseren. De samenwerking met Ván Records heeft heel veel betekend. De platenbaas werkt onbeschoft hard voor ons en neemt ons veel uit handen. Ondertussen genieten wij van de resultaten. Ik zit niet op mijn reet te wachten hoe de lauwerkransen me toegeworpen worden. Mijn arbeid ligt gelukkig ergens anders. Het is mijn taak om de muziek te vormen en de woorden te interpreteren en om de plaat te maken tot wat die nu is. De rest laat ik graag aan anderen over, maar wel in overleg."
Hightech
De wortels van het geluid en de stijl van het occulte rockcombo liggen in de jaren zeventig. Alles duidt op een reactie op de geldende norm in hardrock en metal, waarbij de mogelijkheden in de studio prevaleren boven het talent van de muzikanten. "Het is niet zozeer een reactie maar het is wel een feit dat 'moderne producties' ontzettend saai zijn voor mij. De muziek klinkt vaak zo plat als een dubbeltje en zo digitaal dat je je afvraagt of er überhaupt nog drummers zijn die zelf slaan of dat alles uit de sampler of drumcomputer komt. Vreselijk, ik luister er dus ook niet naar. Ik wil muziek maken die emotie uitademt. Die wringt, duwt en trekt. Dat lukt mijns inziens niet met de moderne technieken, daarom grijpen we soms terug naar de beproefde technieken die mijn favoriete platen gevormd hebben."
"Ik ben er heilig van overtuigd dat de trend van die hightechproducties voortkomt uit een combinatie van slechte kennis van muziek en een nog slechtere smaak. Er wordt tijdens een mix niet meer getracht een atmosfeer neer te zetten, maar enkel om zo hard, strak en gestroomlijnd mogelijk te klinken. Tijdens de mastering wordt dit nog verder op de spits gedreven omdat de plaat harder moet klinken dan alle andere platen bij het laagste volume van een stereo. Waanzin. Er is een volumeknop en die moeten mensen maar gebruiken."
Foto uit het KindaMuzik archief door Rob Funcken
http://www.kindamuzik.net/interview/the-devil-s-blood/the-devil-s-blood-een-amalgaam-van-alle-denkbare-emoties/19124/
Meer The Devil's Blood op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-devil-s-blood
Deel dit artikel: