• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Devil's Blood: Kiezen voor de vrijheid van het occulte

Occulte rock is bezig met een internationale heropleving. Aan de wieg hiervan staat de Eindhovense band The Devil's Blood, die onder aanvoering van gitarist Selim Lemouchi op onnavolgbare wijze aan een vruchtbare loopbaan werkt. Zo nodig tegen de gevestigde orde in.

Tekst: Ruud van Esch

Publicatiedatum: 02 november 2011

Vanaf de ep Come, Reap mag The Devil's Blood al rekenen op warme, voornamelijk internationale belangstelling. De voorbereidingen voor het tweede volledige album worden daarom grondig aangepakt. Met een nieuwe gitarist en drummer speelt de band drie try-outshows, de succesvolste was in Keulen. "In Duitsland zijn we al een gevestigde naam", aldus Lemouchi. En toeval speelt hierbij geen rol.

"We hebben bewust verder gekeken dan Nederland. Je kunt alle Nederlandse zalen wel vijf keer langsgaan, maar we hebben ervoor gekozen om alleen dingen te doen die we leuk vonden. Nederlanders zijn te verwend. Zonder hype vindt niemand je interessant. De aandachtsspanne van mensen in Nederland is kort, want muziek wordt gezien als vluchtig entertainment en niet als passie of een manier van leven. Daardoor zijn er weinig groepen in staat een langdurige carrière op te bouwen, zoals dat vroeger wel kon. Eerst wilde iedereen bands horen die als Queens of the Stone Age klonken, en nu gaat het weer richting jarentachtigmuziek. Zodoende heb ik zelden het idee dat ik de ziel van een artiest te zien krijg. Als je voor het publiek gaat en niet voor jezelf, moet je het bruiloften- en partijencircuit in gaan. Dat kan werken. Ik kies een andere weg."

Menselijk
The Thousandfold Epicenter eist alle ruimte op. Rituele klanken banen zich een weg uit de speakers alsof ze ontsnapt zijn uit een kerk, zonder door te schieten in een overdosis galm. Juist door minder instrumentarium op te nemen, meet The Devil's Blood zich een grotere gedaante aan. En er is ruimte voor spontaniteit. Voor het nieuwe album zijn de ritmesectie en twee gitaarpartijen in één keer ingespeeld en van daaruit bouwt de band verder. Kleine foutjes zijn toegestaan en lang niet alles is met een metronoom opgenomen. Een Devil's Bloodalbum is bovenal menselijk. "Emotie zit niet in een grid. Als de drummer vindt dat er vertraagd moet worden, moet je dat proberen. De spanning tussen twee noten zit er tussenin, niet óp die twee noten. Het idee dat alles honderd procent hoort te klinken zoals ik het in mijn hoofd had, heb ik laten varen. Ik speel met goede muzikanten en het is aan hen om invulling te geven aan het originele idee. Hoe menselijker een partij klinkt, hoe interessanter het wordt."

Aan de totstandkoming van het album is niets veranderd. Lemouchi schrijft geen nummers, hij vormt z'n inspiratie om tot songs. Een proces dat in januari van dit jaar begint en vier maanden later een vijftal nummers oplevert. "Op dat moment tekenden de contouren van The Thousandfold Epicenter zich af; de lengte, het concept, alles. In het begin was ik nog zoekende en het duurde even voordat ik de samenhang tussen de teksten en de muziek zag. Toen die er eenmaal was, ging het schrijven beter. De plaat vormde zich rond de eerste nummers. Als schrijver van een boek weet je ook de twee of drie belangrijkste plotwendingen. Daar ga je dan omheen schrijven."

Spiritualiteit
In de opvoeding van Lemouchi was geen ruimte voor spiritualiteit. De occulte ideeën die hij uitdraagt met The Devil's Blood zijn naar eigen zeggen een manier om zich daar tegen af te zetten. "Er zit ontzettend veel hoop in het occulte. Ik ben erg blij met wat ik doe en wat ik geloof. Het is belangrijk om alle menselijke emoties onder ogen te krijgen en daarmee te doen wat je juist acht. Er is veel liefde in de band, ook veel haat trouwens. En die krijgt eveneens zijn plek. De menselijke ervaring moet je in al haar extremen beleven en niet in bepaalde banen willen leiden. Daar word je ongelukkig van. Als je niet gelukkig bent, moet je daar ook een draai aan geven. You have to enjoy losing. Alles serieus aanpakken, maar daarin jezelf niet te serieus nemen. Ik ben ook maar een homp vlees, gedoemd om te sterven. Toch doe ik daar wel mijn voordeel mee."

De inhoud van zijn teksten weigert Lemouchi categorisch toe te lichten. "Er wordt al veel te veel uitgelegd in deze wereld. Alles moet bepaald en gecategoriseerd worden. Als knechting van het menselijk potentieel. Daarom zijn spiritualiteit en magie zo goed als verdwenen in het Westen. Wanneer ik je vertel wat een tekst betekent, is de kans ontzettend groot dat je je daarbij neerlegt. Duik er onbevooroordeeld in. Neem die stap. Dan nog is de kans groot dat mijn teksten niets voor je betekenen, maar je hebt het in ieder geval geprobeerd."

Eigenwijs
De groeistuipen van The Devil's Blood gaan nog altijd gepaard met een typerende eigenwijsheid. Vanaf dag één hecht de band aan onafhankelijkheid. Dus is er nog steeds geen majorlabel of groot boekingskantoor in beeld. Zo blijft het mogelijk een touraanbod af te slaan als het de groep niet zint. Er is alleen iemand die de financiën en belastingen regelt, want dat interesseert Lemouchi geen klap. "Zelfstandigheid is onze grootste verworvenheid. Toen grote labels interesse toonden, bleek uit de contracten dat we dit als eerste zouden kwijtraken."

"Op onze manier hebben we veel mooie dingen meegemaakt. Voor één show op en neer naar Canada en daar vier dagen lang als een vorst behandeld worden bijvoorbeeld. Of in Engeland met Watain op een releaseshow spelen. Het zijn de krenten uit de pap. Aan de andere kant zijn er ook dingen die ik niet meer doe. Ik houd zelf niet van festivals, ook niet als bezoeker. Zo'n weiland is niets voor mij. Neem Lowlands, dat hebben we door mij geweigerd. Ik vind het niks, het zegt me niks, het hoeft van mij niet. Hetzelfde geldt voor Eurosonic/Noorderslag. Al die industriefeestjes, het zal wel. We hebben niet het gevoel dat we ons moeten bewijzen in Nederland. Doe mij maar onafhankelijke, Duitse festivals, Metal Camp in Slovenië of Hellfest. Bij The Devil's Blood is het eenvoudig: geef ons bewegingsvrijheid en het wordt mooi. Anders wordt het moeilijk. Professionaliteit is belangrijk, maar op een gegeven moment is de maat vol."

"We hebben zalen als Vera, Effenaar, en 't Beest gedaan, dat was allemaal te gek. Alleen gaan mensen in Nederland naar optredens om bij te kletsen. Het is een theekransje. Van die types die praten over het concert dat ze vorige week hebben gezien. Bij Wovenhand in Tivoli ben ik bijna heel boos geworden op een paar mensen die de emigratie van een vriend naar Australië stonden te bespreken. Bij een film of theaterstuk doe je dat toch ook niet? Ik zal en wil die mentaliteit nooit begrijpen."

Twee albums en internationaal aanzien op zak of niet, Lemouchi bekijkt de zaken nog altijd per dag. "Ik weet nog steeds niet of er een volgende plaat uitkomt. De vorige keer dacht ik ook van niet. Nu acht ik het niet onmogelijk. Maar hoe en wanneer?"

(Foto's: Sandra Ludewig)

http://www.kindamuzik.net/interview/the-devil-s-blood/the-devil-s-blood-7506/22219/
Meer The Devil's Blood op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-devil-s-blood