• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Nick Waterhouse jaagt op het ideale geluid

De nieuwe big shot in de soulmuziek heet Nick Waterhouse. Maar wacht: gaat het hier wel om soul? De jongeman uit Californië gelooft niet in genres en evenmin in oude of nieuwe muziek. Liever bevriest hij zijn loeihete rhythm-and-blues in de tijd.

Tekst: Ronald Besemer

Beeld: Renate Beense

Publicatiedatum: 11 juli 2012

Aan de Utrechtse Bemuurde Weerd laat Nick Waterhouse de historische omgeving op zich inwerken. "Ik ben hier met weinig verwachtingen gekomen en raak steeds meer onder de indruk van de plaatsen waar ik nu kom", zegt Waterhouse. Hij vindt het opwindend om nieuwe locaties te bezoeken, maar geeft toe nooit veel vertrouwen te hebben in de podia die hij zal bezoeken. "Morgen speel ik op Pitch en zaterdag North Sea Jazz. Later nog het Montreux festival. Aan dit laatste wil ik nog helemaal niet denken, anders raak ik geen snaar."

Tunnelvisie
Waterhouse is afkomstig uit Californië en woont tegenwoordig in Los Angeles. De weg van daar naar hier heeft hij helemaal op eigen kunnen afgelegd. Waterhouse: "Ik snap niet zo goed waarom mijn muziek populair aan het worden is. Ik heb gewoon gewerkt met de mensen in mijn directe omgeving. Die zijn goed en ik kan hen vertrouwen. Ik denk dat ik maar vasthoud aan mijn tunnelvisie en alles blijf doen op deze manier en me niet laat afleiden. Anders verlies ik het gevoel, dat waar het om te doen was, en daar waak ik voor."

Dat gevoel ligt voornamelijk in het geluid van de songs van zijn debuutplaat Time's All Gone, veronderstellen we en die klinken net zo fel en urgent als de muziek die ooit door het befaamde King-label werd opgenomen. "Yeah!", beaamt Waterhouse luid. "Die verzamelaar King New Breed op Ace is heel belangrijk voor mij geweest. Die heeft dat geluid hè. Daar heb ik veel naar geluisterd."

Wat zou Freddie King doen?
De vraag is of Waterhouse dat gevoel en de sound van zijn plaat kan vasthouden nu hij in almaar grotere zalen gaat optreden? "In kleine zalen voel ik me het meest thuis. Maar ik zal nooit klagen over een zaal, ook niet als ze groter worden en het geluid verandert. Ik kijk wel eens naar oude beelden van Freddie King toen hij in Engeland in enorme hallen ging spelen waar het publiek op stoeltjes zat. In mijn situatie vraag ik me soms af: wat zou Freddie King hebben gedaan? Ik denk dat ik er maar gewoon in moet vliegen en mezelf moet waarmaken."

Grenzen van genres
Rekent Waterhouse zijn muziek tot soul of rhythm-and-blues? Daar heeft hij lang over nagedacht. Waterhouse steekt van wal: "Lange tijd was jazz muziekgenre nummer één uit Amerika. Het is nu tijd om de grenzen van muziek los te laten. Soul en blues zijn net als jazz typisch Amerikaanse verschijnselen, maar mensen zouden ze niet als een genre moeten zien maar als een vorm. Ik beperk mezelf niet tot een genre, maar richt me op de vorm. Ik puzzel op vormkwesties en wat het beste werkt.

Vergelijkingen met Eli 'Paperboy' Reed en andere enthousiaste jonge muzikanten heeft Waterhouse vaker gehoord. Maar hij gelooft niet in een wederopstanding van soulmuziek. "Ik denk niet in die termen. Wat wij doen kun je vergelijken met dance. Daar zeggen ze toch ook niet dat Deadmau5 hetzelfde doet als Aphex Twin? Of dat zij de Eurodance uit de jaren negentig terugbrengen? Het gaat echt alleen maar om de vorm."

Gershwin en Daptone
Waterhouse is een jongeman die zich geïnspireerd weet door muziek die klinkt naar de jaren 1955 tot 1965. Zelf gelooft Waterhouse niet zo in jaartallen en periodes om muziek te beschrijven: "Alle muziek speelt zich af in het heden. Muziek zou helemaal geen stempel van een jaartal moeten hebben. Tegen de tijd dat jij een cd recenseert, is die muziek al een jaar oud. Wat maakt het uit? Tijd en periodes zijn voor mij niet interessant. Gershwin kan ons vandaag kippenvel bezorgen. Ik heb niets met trends en mode. Muziek opnemen is haar bevriezen in de tijd, zodat we er altijd van kunnen genieten."

Waterhouse weet wat hij wil. "Ik ben aan het bouwen. Wat Gabe Roth bij Daptone doet, inspireert me al zal ik het helemaal anders doen dan hij. Wel heb ik net zelf ook een plaat van een andere groep geproduceerd, The Allah-Las uit LA. Ik moet mijn eigen oplossingen vinden voor problemen. Daptone klinkt heel anders dan mijn platen. Ik houd van de verschillen van geluid tussen King Records, Atlantic en Stax. Om met Les Paul te spreken: chasing sound, daar is het mij om te doen."

http://www.kindamuzik.net/interview/nick-waterhouse/nick-waterhouse-jaagt-op-het-ideale-geluid/23064/
Meer Nick Waterhouse op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nick-waterhouse