• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Interview met de Doden: John Peel (1939-2004)

In het kader van de literaire vrijheid grijpen de schrijvers van KindaMuzik overleden artiesten in hun kraag en vragen ze hen nog één keer het hemd van het lijf. In deze aflevering een gesprek met de precies vijf jaar terug overleden BBC-dj John Peel. Met zijn vriendelijke stem stelde hij de wereld voor aan de meest uiteenlopende muzikanten, waaronder Nick Drake, Led Zeppelin, UB40, 808 State, De La Soul, Boards of Canada en onze eigen Bong Ra.

Tekst: Christiaan de Wit

Beeld: Martien Ontwerpt / www.martienontwerpt.nl

Publicatiedatum: 02 november 2009

Daar zit hij dan: John Peel, misschien wel de bekendste radio-dj aller tijden. Zo niet, dan toch wel een van de meest invloedrijke. De Britse selector heeft vast geraden dat de KindaMuzik-medewerkers niet echt gewend zijn een jasje en een dasje te dragen, want hij heeft zich nauwelijks opgedoft voor het interview. Met een koptelefoon en een Liverpool F.C.-sjaaltje om zijn nek en verder slechts een T-shirt van Gaslamp Killer aan verschuilt hij zich achter zijn mengpaneel, een ongewone aanblik die meteen al aanleiding geeft tot gesprek.

'You'll Never Walk Alone'
"Tja, ik ben eigenlijk altijd een beetje puberaal gebleven", geeft Peel toe wanneer hij van wal steekt over zijn hooliganeske kledingstuk. "In Engeland is de samenleving nog altijd duidelijker opgedeeld in sociale klassen dan bij jullie op het vasteland. Op voetbaltribunes, daar hoor je als welopgevoed jongetje niet thuis. Dus ik spaarde met mijn eerste zakgeld natuurlijk meteen voor een seizoenskaart, haha. Later ben ik me ook echt gaan hechten aan Liverpool. Op de dag van mijn tweede huwelijk schalde het clublied 'You'll Never Walk Alone' van Gerry and the Pacemakers uit de speakers. De tranen springen nog steeds in mijn ogen als ik er aan denk."

Top of the Pops
"Hoewel ik uit rebelse overwegingen altijd ben blijven flirten met de mainstream heeft juist dat me ook altijd gesterkt in mijn zoektocht naar originele en integere muziek. Ik heb natuurlijk jarenlang het programma Top of the Pops (de Engelse voorvader van programma's als Toppop en Countdown, CdW) gepresenteerd, en wat heb ik die synthethische bende daar vaak in puin willen schoppen. Al dat geplayback... Zo lullig, en iedereen deed er aan mee!"

De smeekbedes van U2
"Later, toen ik op BBC 1 helemaal mijn eigen ding kon doen, maakte ik in principe nog steeds geen onderscheid tussen underground en mainstream. Als iets goed is, is het goed. Dan is het alleen maar leuk als er veel platen verkocht worden. Frankie Goes to Hollywood was midden jaren tachtig enorm succesvol, en dat terwijl hun muziek - hoewel niet altijd mooi - toch wist te verbazen en shockeren."

"Wat dat betreft vind ik dat jullie wel in een mooie tijd leven. Mensen als DJ/Rupture en Hudson Mohawke zijn geweldige undergroundartiesten die niet voor mainstream-elementen terugdeinzen, maar de kracht ervan juist gebruiken om meer diepte in hun eigen muziek te creëren. Andersom - en dat is al veel langer aan de gang - is er natuurlijk veel interesse voor de underground vanuit de mainstream. Toch zie ik dat grote bands zich vaak opportunistisch gedragen. Toen mijn programma op BBC 1 groter werd, smeekten bands als U2, The Police en Dire Straits me om een Peel Session (prestigieuze, regelmatig terugkerende livesessie in Peels programma, CdW) te mogen doen, maar daar ben ik nooit ingetrapt, haha."

Miskend Nederlands talent
"De groeiende populariteit van mijn programma bracht ook met zich mee dat ik gevraagd werd om mee te werken aan radioprogramma's in het buitenland. Ik heb vooral veel in Duitsland gezeten, maar daarnaast heb ik ook dingen gedaan voor de VPRO. Zij hadden met Villa 65, Onrust en Lola da Musica mooie radio- en tv-programma's."

"Wat? Mogen bands bij De Wereld Draait Door tegenwoordig nog maar één minuut spelen? Dan verbaast het me niets dat je in Nederland tegenwoordig zoveel kleine scenetjes hebt. Met zo'n magere media-coverage is het niet vreemd dat artiesten die niet net zo cheesy zijn als Tiësto of André Rieu weinig algemene bekendheid genieten. En dat terwijl ze in het buitenland zo gerespecteerd zijn. Ik noem een Martyn of een Suicidal Birds. Wat een talent!"

Kom op jongens, diggen!
"Wat ik zo jammer vind tegenwoordig, is dat verrassende nieuwe muziek alleen nog te horen is via online radiostations. Ik denk dat dj's die een voet tussen de deur krijgen bij de algemene media er goed aan doen zo breed mogelijk te draaien. Van alle artiesten die ik vroeger draaide bleven de "white boys with guitars" tot mijn grote frustratie veruit het populairst. En toch vind ik dat mensen als Mary Anne Hobbs van de BBC en de jongens van Viral Radio bij jullie iets te ver naar de andere kant doorschieten. Alsof de wereld alleen om dubstep en wonky draait! Ik ben nog niet zover dat ik me in mijn graf omdraai, maar ik zou graag zien dat jullie met zijn allen proberen die onuitputtelijke muzikale bron zoveel mogelijk uit te diepen. Muziek is tenslotte geen olie, het raakt nooit op!"

http://www.kindamuzik.net/interview/john-peel/interview-met-de-doden-john-peel-1939-2004/19364/
Meer John Peel op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/john-peel