Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ontstaansgeschiedenis
In 2003 wordt Howe Gelb uitgenodigd om te spelen op een bluesfestival in Canada. Hoewel hij geen blues speelt, gaat hij toch in op de uitnodiging. Op de tweede dag staat hij samen met singer-songwriter Jim Bryson geprogrammeerd te midden van een groot aantal gospelkoren. Gelb vindt het allemaal een beetje vreemd. Toch is hij diep onder de indruk.
’s Avonds na zijn eigen show woont Gelb in een kerk een onaangekondigd optreden bij van Voices of Praise, het koor dat hij eerder op de dag al zag tijdens hun repetitie. Het concert bezorgt hem kippenvel en grijpt hem enorm aan. Gelb besluit onmiddellijk dat hij samen met hen een plaat wil maken, al heeft hij weinig met gospel en is hij onbekend met koormuziek. Gelb is verrast door het ritme van Voices of Praise. De gospel van de Baptist Church is ook veel ritmischer dan andere gospelmuziek, wat een belangrijke factor kan zijn.
Howe Gelb vraagt aan het hoofd van de kerk of het koor zou willen meewerken aan zijn muziek, ook al betreft het geen religieuze liederen. ”Sure, if you keep it positive”, is het antwoord. Enkele maanden na deze inspirerende ervaring keert Gelb terug naar Canada met enkele nieuwe nummers op zak, zonder te weten of er een studio beschikbaar is en of het koor het wel kan doen. Er zit dus geen vooropgezet muzikaal idee achter deze plaat; ze is eerder ontsproten uit een unieke situatie. Volgens Gelb was het tijd om dit te doen en heeft hij gewoon de tekens gevolgd.
Woordspelletje
De plaat wordt in Ottawa opgenomen samen met een tiental koorleden en enkele gastmuzikanten, waaronder Jim Bryson en diens keyboardspeler Dave Draves. In de studio loopt ook een jonge drummer rond, Jeremy Gara. Hij neemt de drumpartijen voor zijn rekening en gaat daarna drummen bij The Arcade Fire. De plaat bevat zeven nieuwe nummers, drie oude van Giant Sand en nog drie van de hand van gitarist Rainer Ptacek, de in 1997 overleden vriend van Howe Gelb.
De titel van dit hele project en van de plaat is ’Sno Angel Like You, al heet de groep muzikanten ook ’Sno Angel en het album Like You. Je kunt het interpreteren als There is no angel like you, of als Howe Gelb is no angel like you. Een snow angel is trouwens het beeld dat je achterlaat in de sneeuw wanneer je al liggend op de grond je armen beweegt en de sneeuw verplaatst. Het is maar dat je het weet.
Vrije aanpak
Howe Gelb is een muzikale duizendpoot: Giant Sand, OP8, Giant Sandworms, The Band of Blacky Ranchette en Arizona Amp and Alternator zijn slechts enkele van zijn projecten. Voor al deze bands en zijn samenwerkingen hanteert hij dezelfde aanpak, de aanpak die ook heeft geleid tot ’Sno Angel Like You, namelijk openstaan voor alles en alles toelaten. Zo gebeuren er dingen die niemand kan voorzien. Gelb legt geen grenzen op aan zijn verschillende muzikale projecten. Bepaalde nummers horen thuis onder de noemer Giant Sand; andere brengt hij liever solo uit. Hij laat de dingen op zijn beloop, maar uiteraard bepaalt zijn inbreng in belangrijke mate het eindresultaat. ”It’s a game every time. Sometimes you win, sometimes there are no survivors.”
Ook voor zijn concerten hanteert Howe Gelb een vrije aanpak. Zijn concerten zijn telkens helemaal anders, wat volgens hem te wijten is aan een groot tekort aan ambitie. Ook live heeft hij geen vooropgezet plan waar hij zich iedere avond aan houdt. Gelb heeft geen setlist en laat het gewoon gebeuren. Hij vergelijkt zijn aanpak met de concerten van bebopmuzikanten uit de jaren vijftig. Zij speelden iedere avond in dezelfde club met vaak hetzelfde publiek. Het publiek veranderde niet, de muziek wel. Tegenwoordig gaan muzikanten op tournee en is de situatie omgekeerd: het publiek verandert en de muziek niet.
Howe Gelb voelt zich hier niet goed bij. Hij wil dingen veranderen, variaties invoeren, onder andere opdat het musiceren voor hem boeiend blijft. Je kunt dus niet voorspellen hoe een concert van Howe Gelb zal zijn. Het kan tegenvallen, maar evenzeer kan het een fantastische muzikale ervaring opleveren.
Gelb ziet zichzelf hierdoor eerder als een cultartiest dan als een popartiest. Popmuzikanten moeten toegeven aan een bepaalde mate van conformisme wanneer ze succes hebben. Bij Gelb zal een concert nooit een middelmatig niveau halen. Ook hier geldt het “sometimes you win, sometimes there are no survivors”. Toch laat Gelb het niet na zijn concerten te evalueren. Voor festivals heeft hij zelfs een vast format uitgedacht. Festivals hebben immers een ander publiek. De mensen komen niet alleen voor hem. Tot nu toe ligt dit format voor 50 à 60 procent vast; het andere deel speelt hij zoals gewoonlijk vol.
Tournee
Howe Gelb heeft nog geen concerten gegeven met het gospelkoor. Het is immers moeilijk om iedereen samen te krijgen. Eerst gaat hij oefenen met het koor in Canada. Eind februari, begin maart heeft hij alvast solo enkele nummers van de plaat gespeeld tijdens concerten in New York en Canada. Op Les Nuits Botaniques in Brussel op 7 mei zal hij voor de allereerste keer samen met het koor live op een podium te horen zijn. Naast negen koorleden brengt Howe Gelb nog vier of vijf bandleden mee.
Momenteel legt Howe Gelb de laatste hand aan het nieuwe Giant Sand-album en aan een derde plaat met pianomuziek. Begin mei tourt Gelb met ‘Sno Angel door Europa, daarna door de States. Hij weet nog niet wat de concerten zullen brengen. Zijn filosofie indachtig ziet hij wel wat er gebeurt. Hij verwacht alleszins dat het opnieuw kippenvel zal opleveren.
http://www.kindamuzik.net/interview/howe-gelb/de-gospel-van-howe-gelb
Meer Howe Gelb op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/howe-gelb
Deel dit artikel: