http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Gem bezwijkt nog lang niet onder de druk

Café Broers te Utrecht, acht maanden nadat KindaMuzik-collega Norbert Pek op dezelfde plek de eerste was die Gem ooit interviewde. De band had op dat moment slechts drie optredens achter de rug. In die acht maanden is er veel veranderd: inmiddels kent iedereen de band en worden er in de pers superlatieven als ‘on-Nederlands goed’ gebruikt. Wat vooral on-Nederlands is, is de hype die rondom dit jonge Utrechtse bandje werd gecreëerd.

Publicatiedatum: 20 augustus 2004

Gem Terwijl gitarist Bas de Graaff en ik zitten te wachten op zanger Maurits Westerik (die laat is), komt er een knalblauw gevaarte het café binnen. Het stopt bij onze tafel. “Mijn collega’s hebben even een regenjas voor me gemaakt”, spreekt het blauwe monster (vandaag regent het pijpenstelen in Utrecht). De Gem-sticker op zijn borst en het met gele tape geschreven woord ‘GEM’ op zijn rug verraden dat het om Maurits gaat. Het is zo’n typisch had-ik-nu-maar-een-fototoestel-bij-de-handmoment. Maurits: “Je kunt natuurlijk niet zeiknat op een interview komen.”

Voor een band die anderhalf jaar bij elkaar is, doen jullie het zeker niet slecht. Een platendeal, uitgebreide interviews, lovende recensies, een plekje op Lowlands… Zijn jullie niet bang dat het te snel gaat?
Bas: “Nee… Nee, ik denk dat het zeker niet te snel gaat. Bij ons gaat het wel net ietsje sneller dan bij de meeste bands, maar het gaat precies goed.” Maurits: “Eigenlijk kun je dat nooit zeggen, dat het precies goed gaat…” Bas: “Nee, maar het gaat wel naar onze zin.” Maurits: “Ja, het gaat goed genoeg, maar of het precies goed gaat, kan je pas achteraf zeggen. We hebben vanaf januari even heel veel aandacht gehad en dat was toen wel heftig. Gelukkig hebben we de verwachtingen waar kunnen maken, dus in die zin is het precies goed gegaan. Maar ja, het is natuurlijk het mooiste wat er is als jouw plaat waar je veel energie in hebt gestoken goed ontvangen wordt. Je hebt een bepaald doel: een goede plaat maken. Als er dan nog steeds veel aandacht voor is, is dat mooi mee genomen.”

Brengt al die aandacht veel druk met zich mee?
Bas: “Ja die druk is er wel, maar het knaagt niet aan ons of zo. Ik denk dat de verhoudingen in de band heel goed zijn: we hebben nog nooit ruzie gehad. Ik verwacht ook niet dat dat snel zal komen. Daar komt bij dat we elkaar nodig hebben om deze muziek te kunnen maken. Volgens mij is het de combinatie waardoor alles zo goed verloopt.” Maurits: “We schrijven met z’n drieën de liedjes, maar dan nog zorgt de energie die je met z’n vijven creëert, dat het klinkt zoals het moet klinken.”

Denk je niet dat de clichématige ‘moeilijke opvolger’ nu extra moeilijk gaat worden?
Bas: “Ik denk dat het tweede album nog veel beter gaat worden. Er is een stijgende lijn in hoe wij muziek schrijven. We bestaan vrij kort, anderhalf jaar, en hebben in de tussentijd al onze nummers geschreven. Ik heb gemerkt dat het steeds lekkerder ging. Ik denk dat die stijgende lijn zich voort zal zetten. We lopen al met ideeën rond voor nieuwe nummers.” Maurits: “Het tweede album wordt natuurlijk kritischer beoordeeld, omdat dat vergeleken wordt met je eerste. In die zin is het theoretisch een moeilijkere plaat om te maken. We blijven wel gewoon met ons hoofd bij de liedjes. Je schrijft wat bij je opkomt, en als dat voor jezelf goed is, dan is je missie volbracht. Een tweede plaat wordt eerder moeilijk gemaakt door de kritieken dan door de band zelf.”

Jullie kregen nogal snel een deal bij Excelsior. Waren jullie niet bang om alles uit handen te geven?
Bas: “Ik denk dat het vrij geleidelijk is gegaan. In het begin lieten ze ons zelf alles doen. Busjes huren, geld regelen na optredens en zo. Het wordt nu langzamerhand steeds professioneler. De optredens worden groter, er zijn veel meer belangen van bijvoorbeeld radiostations die een interview willen doen. Er komen mensen bij die zich met dat soort dingen gaan bezighouden. Wat meer de marketingachtige kant zeg maar. Het is heel prettig, want wij hoeven ons daar niet meer mee bezig te houden. Maurits werd bijvoorbeeld de hele dag gebeld door mensen die iets van hem, ik bedoel Gem, wilden. Dat zorgt voor stress. Wij kunnen ons nu bezighouden met de leuke dingen!”

Gem Waren er naast Excelsior nog andere belangstellenden?
Bas: “In die tijd, dat was zo rond dat Unsigned-project geloof ik, bestonden we nog maar zo kort. We hadden nog maar vrij weinig opgetreden… Ik denk acht keer of zo. Echt heel bekend waren we nog niet. Excelsior wist wél van ons bestaan af omdat het meedeed aan dat project. Toen kwamen we al snel met hen in contact en zij vroegen of wij met hen een plaat wilden opnemen. Er waren toen nog niet veel andere mogelijkheden wat betreft platenmaatschappijen.” Maurits: “Behalve Universal.” Bas: “Ja, zij hebben op het laatste moment nog wat geprobeerd.”

Was het niet leuker geweest om bij zo’n major te zitten?
Maurits: “Het belangrijkste aan een deal is dat je plaat goed terecht komt. We hebben best goede gesprekken gehad met Universal, maar het leek ons niet de juiste deal.”

Waarom niet?
“Nou, zij benaderen muziek vanuit een iets andere hoek – met alle respect. Zij zijn een groot label en hebben nog negentig andere bands, in die zin wordt het heel anders benaderd. Wij hebben het meer op een punkmanier gedaan. Je doet het met weinig, maar wel voor veel. Voor mijn gevoel behaal je daar veel meer mee, omdat je in staat bent om precies te doen wat je zelf wilt en om de dingen te doen waar je echt van kunt genieten. We zijn sowieso altijd al voorstander geweest van independents, omdat je dan samen een plan opzet. Je krijgt het niet opgedragen. Ik denk dat wij daarom heel goed passen bij Excelsior, vooral omdat wij voor het platencontract te werk gingen met een eigen plan om samen iets te bereiken. Hard werken kan geen kwaad.”

Ik zie helemaal geen songteksten in het cd-boekje. Waarom?
Maurits: “Ik vond dat bij de eerste plaat de liedjes centraal moesten staan, ondanks de betekenis die de teksten voor mij persoonlijk hebben. Ik vond live-foto’s en goeie bandfoto’s meer de sfeer aangeven van een band dan teksten. Teksten leiden de aandacht af van de muziek, omdat mensen die geconcentreerd gaan lezen en op die manier een beeld krijgen van de sfeer in de band. ‘Die jongen voelt zich zo… blablabla.’ Snap je? De muziek moet voor zichzelf spreken en die teksten zijn puur bijzaak, hoe goed ze ook zijn – voor je gevoel. Ik vind dit mooier dan een boekje met zes pagina’s tekst. Het is ook helemaal geen big deal, het is gewoon een keuze die je maakt. Als je er naar luistert, dan weet je wat ik zing.” Bas: “De tablatuur zit er ook niet bij!” (Lacht.) Maurits: “Je maakt muziek omdat je muziek maakt, en niet omdat je die teksten naar voren wilt brengen.”

Maar als mensen nou domweg het hele liedje mee willen zingen?
Maurits: “Sommige mensen doen dat al! Dat is echt helemaal te gek, als je ziet dat mensen die teksten kennen! Maar het blijft bijzaak.”

Jullie zijn kortgeleden voor de muziekconferentie goNorth naar het Schotse Aberdeen geweest. Hebben jullie daar nog iets aan overgehouden?
Bas: “Er is een aantal contacten gelegd voor muziekconferenties en festivalletjes die zich in oktober afspelen, geloof ik. Ik hoop dat die contacten warm blijven zodat we daar ook daadwerkelijk gaan spelen. Persoonlijk weet ik niet hoe dat is afgelopen. Dat zijn ook dingen die andere mensen voor ons oppikken. Maar het zag er goed uit. Er waren heel enthousiaste reacties.”

Gem En ligt de plaat daar al in de schappen?
Bas: “Nee, alleen in de Benelux geloof ik.” Maurits: “Het is wel erg mooi om daar te kunnen spelen. Het is vooral een uitdaging: je maakt muziek omdat je iets nieuws wilt ontdekken. In het buitenland pakt het natuurlijk anders uit. We hebben het heel goed gedaan, dus we gaan zeker terug.” Bas: “Uit Engeland komen veel goeie bands. De vraag is of je daar als Nederlands bandje de mensen aan het swingen kunt krijgen. Dat lukte wel. goNorth is een soort Noorderslag, maar dan kleiner. Je speelt in kleine zaaltjes, zo groot als Ekko zeg maar. Die zitten allemaal aan dezelfde straat.” Maurits: “Er speelden weinig buitenlandse bands. Wij waren de enige uit Nederland. Wat dat betreft was het een eer om daarheen te mogen.”

Valt het bandleven nog te combineren met werk en studies?
Bas: “Nou, ik had gisteren het op één na laatste tentamen van mijn studie. Dus nog eentje en dan staat niets mij meer in de weg!” Maurits: “Het is wel goed te combineren. Het is wel druk. Ik ben wel moe de laatste tijd – een beetje.”

» Lees wat KindaMuzik eerder over Gem schreef