http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

GEM

Verrijkt en ontspannen.
07 maart 2012, Vera, Groningen

Publicatiedatum: 08 maart 2012

Tijdens het pak 'm beet tienjarige bestaan van GEM versleet de band bijna meer bandleden dan drumstokken. De voorlaatste plaat, New, moest een nieuw begin inluiden, maar na afloop van de bijbehorende tour bleef zanger Maurits Westerik praktisch alleen over. GEM kwam op een lager pitje te staan, Westerik ging op tournee met Anne Soldaat en piekte muzikaal met het In a Cabin with-project The Giants of Húsavik.

Het verrijkte hem, waarna hij in alle rust aan nieuwe songs werkte. Die hij uiteindelijk toch weer onder de naam GEM op plaat zette. Hunters Go Hungry is het fraaie resultaat. De muziek verschoof van eendimensionale gitaarpop in het voetspoor van The Strokes naar sprankelende deunen die op westcoastpop, soul en folk leunen. Hoewel letterlijk opgeleukt met toeters en bellen, blijft de plaat keurig binnen de lijnen. Op het podium wakkeren Westerik en zijn vijf bandleden het muzikale vuur meer dan eens aan.

Met twee gitaristen erbij kan Westerik zich op de zang richten. Waar de vocalen op Hunters Go Hungry bij momenten wat dun klinken, ontpopt hij zich in een matig bevolkt Vera als een van de beste livezangers uit de Nederlandse popmuziek. De uitstapjes van de afgelopen jaren hebben Westerik hoorbaar goed gedaan. De frontman zoekt met verve de uiteinden van zijn zangspectrum op en schakelt moeiteloos tussen hoog en laag. Tijdens fraaie samenzang is hij eveneens de aangename aanjager.

De band maakt een goed ingespeelde indruk. Met een vol geluid geeft het vijftal de nummers van de laatste plaat, waar uiteraard de nadruk op ligt, af en toe zowel een uitbundige als een spacey meerwaarde. Zoals in de uitschieters: het uptempo 'Thunder Lightning' en het prijsnummer 'Tension Tonight'. De sologitarist eist een voorname rol op door tegen dreinende indierock en ijle postrock aan te schurken. De toetsenist vult de gaten knap en blinkt vlak voor de toegift uit met mistige elektronicaruis. De ritmesectie weet van wanten met straf spel, maar eist hierdoor te vaak een dominante rol op in het totaalgeluid. Een minpuntje.

Het is overdreven om te stellen dat GEM zichzelf opnieuw uitvindt, want nummers als 'Move On' passen prima in de setlist en behouden live hun oude glans. Toch overheerst het gevoel dat de groep de wereld niet meer hoeft te veroveren. Het fijne gevolg is een ontspannen voordracht en zichtbaar plezier bij de bandleden, waarmee de prima songs van Hunters Go Hungry een zonnig extraatje krijgen.