• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Dresden Dolls: Ieder optreden een nieuwe ervaring

'Brechtiaans punkcabaret'? Voor zijn inspiratie put The Dresden Dolls vooral uit de decadente jaren twintig. Het theatrale aspect is belangrijk, maar vooral de beeldende teksten van Amanda Palmer en het intense drumspel van Brian Viglione.

Tekst: Anneke Ruys

Beeld: Anneke Ruys

Publicatiedatum: 19 december 2004

The Dresden Dolls is dus Amanda Palmer en Brian Viglione. De een zingt en speelt piano, de ander bespeelt de drums en de gitaar. Dit duo uit Boston ontmoet elkaar in 2000 op een Halloween avondje van Palmer, waar Viglione te gast is. Palmer speelt piano en Viglione compleet verrast: zij is de muzikale 'soulmate' waar hij al zo lang naar zoekt. Het tweetal voelt elkaar aan en de chemie is daar. Je kunt zeggen: het is muzikale liefde op het eerste gezicht.

Het tweetal gaat meteen met elkaar aan de slag. Ze treden op met wit geschminkte gezichten en kleding uit de tijd van Kurt Weil en Bertolt Brecht. Het is een soort cabaret wat ze doen en waarin de intense chemie tussen twee mensen centraal staat. De combinatie is apart en niet alleen vanwege het uiterlijk en de theatrale aspecten, maar vooral door de bijzondere bezetting: twee intense muzikanten, die elkaar volkomen aanvullen. De gedreven singer/songwriter/pianiste die haar emoties de vrije loop laat en de gedreven drummer met de fabuleuze techniek. Op het ene moment speelt hij losjes en jazzy, op het volgende moment gaat hij los zoals een gevierde punkrocker dat zou doen.

Frustratie
Het tweetal is nog steeds verbaasd over de belangstelling die er voor hun persoontjes is. Het lijkt soms bijna op een hype. "Als we ergens komen om op te treden ben ik iedere keer verrast dat er mensen geïnteresseerd zijn in wat wij te bieden hebben. Als je begint als muzikant fantaseer je erover en droom je ervan, maar gelooft nooit dat het waarheid wordt", vertelt Viglione aan de vooravond van het optreden in het Haagse Paard. Palmer: "Je schrijft jaren achtereen alles op wat je beroert zonder dat je weet wat ermee gebeurt. Tientallen nummers hebben nooit het licht gezien. Ik schreef ze voor een onzichtbaar publiek. Nu is dat publiek niet meer onzichtbaar, maar écht. Je kunt tegen hen praten en bijna voelen wat ze denken."

Succes is mooi, maar ook frustrerend voor Palmer en Viglione. "We zijn de afgelopen maanden zo hard bezig geweest met het opnemen en promoten van de plaat, dat we praktisch niet aan spelen zijn toegekomen", vertelt Viglione. "En aan schrijven", voegt Palmer toe. In de afgelopen maanden ben ik maar een paar keer achter de piano gaan zitten om liedjes te creëren. En dat is best wel pijnlijk voor een artiest met muziek in de ziel. Mijn liedjes komen voort uit ervaring, mijn teksten zijn expliciet. Toch zijn ze niet helemaal autobiografisch, dus kun je mij er als persoon niet op beoordelen."

Stille partner
Amanda Palmer en Brian Viglione vormen een apart duo. Muzikaal, maar ook persoonlijk lijkt alles volledig op z'n plek. Palmers zware stemgeluid in combinatie met het hakkelende pianospel en de opvallende drumpartijen van Viglione. De voordracht is indringend, de teksten opvallend en duidelijk. Ze bestrijken alle gevoelens en emoties van een jonge vrouw die door vallen en opstaan met het leven leert om te gaan. "Ik schrijf de teksten en de muziek, maar dat wil niet zeggen dat Brian slechts een stille partner hierin is. Als ik een song af heb laat ik hem aan Brian horen. Hij is de coach, de vriend, de muzikant die het liedje completeert."

De vraag die veel mensen bezighoudt is: hoever gaat de chemie op het persoonlijke vlak tussen The Dresden Dolls? "Mensen denken altijd dat we een stel zijn, maar maakt het wat uit? Brian is eigenlijk mijn broer, mijn ex-man. Eigenlijk zijn we neef en nicht, maar we hebben nog steeds seks, haha. Even zonder dollen, er is absolute aantrekkingskracht tussen ons. Dat maakt het allemaal lekker mysterieus en hoort wel bij de act die we opvoeren. Misschien hebben we geen liefdesrelatie maar op het podium gaan wel alle remmen los." Viglione: "Chemie is wel een van de dingen waar de band op drijft. We voelen ons echt op een bepaalde manier tot elkaar aangetrokken. Er is altijd die seksuele prikkeling. We realiseerden ons vanaf dag een dat het hebben van een relatie het einde van onze muzikale samenwerking zou betekenen."

Theatraal
En de interactie tussen Palmer en Viglione is op het podium duidelijk voelbaar. Een optreden van The Dresden Dolls benevelt en sleept mee. Het theatrale aspect is opvallend, het spel is intens. "Als we spelen luister ik intens en kijk heel goed naar Amanda's handen. Dan concentreer ik me en hoor de subtiliteit. Dat beïnvloedt op een dynamische manier de richting waarin de song vanaf dan zal groeien." Palmer: "We hebben een intuïtieve en vergelijkbare bron waaruit we putten. Ik denk dat onze optredens zo theatraal overkomen omdat we zo nauw betrokken zijn bij elkaars creatieve proces op het podium. Allebei voelen we sterk de spontane elementen aan die in iedere show voorkomen.

Er is nog een vraag die rijst bij velen: waarom eigenlijk gekozen voor een band van twee mensen? "We hebben wel eens geëxperimenteerd met bassisten en gitaristen. Het voegde echter niets toe aan wat we al hadden. Dus besloten we het gewoon met z'n tweeën te doen. Er zit zo ook meer ruimte in de muziek om te improviseren. We willen dat ieder optreden van The Dresden Dolls weer een geheel nieuwe ervaring wordt."

Idool van tienermeisjes
Amanda Palmer wordt nu al gezien als het nieuwe idool van de tienermeisjes. Die zien in haar een voorbeeld, een spreekbuis en een rolmodel. Liefde, pijn, angst en jeugd. Het zijn allemaal thema's die jongeren aanspreken. Amanda voelt zich gevleid, vooral die voorbeeldfunctie past goed bij haar. "Ik heb genoeg te vertellen en wil mijn ervaringen graag delen met iedereen die zich erdoor aangesproken voelt. Een ding moet wel duidelijk zijn: mijn songs zijn niet volledig autobiografisch. Er zit natuurlijk een kern van waarheid in. De bedoeling is wel om mijn ervaringen tot een bepaald soort kunst te verheffen. En daardoor dwaal je altijd wel een beetje af van de waarheid. Mijn teksten zeggen dus niet alles over mij als persoon."

En de creatieve bron van The Dresden Dolls is nog lang niet opgedroogd. "We zijn met verschillende ideeën en projecten bezig. Een daarvan is een toneelstuk dat in het voorjaar in New York opgevoerd zal worden. Dat is eigenlijk niets nieuws voor ons, want als kind hebben we vaak genoeg in toneelstukken gestaan. Ook ben ik vóór het schrijven van muziek begonnen met schrijven van toneelstukken. Daarom is het theatrale aspect van The Dresden Dolls voor ons allebei helemaal natuurlijk."

Wie The Dresden Dolls ook wel eens live zal willen zien, moet even geduld hebben. Volgend jaar komen ze vast en zeker voorbij op (een van) de grote festivals.

http://www.kindamuzik.net/interview/dresden-dolls/dresden-dolls-ieder-optreden-een-nieuwe-ervaring/8215/
Meer Dresden Dolls op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dresden-dolls