• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

dEUS AAN DE HEMELPOORT: AFTELLEN NAAR VORST

“De tour die we in het najaar gedaan hebben, was één van de beste ooit. Vorst Nationaal is een monument dat tot de verbeelding spreekt. Kortom, het moét een feest worden.” dEUS-boegbeeld Tom Barman kijkt reikhalzend uit naar de dubbele concertavond in Brussel deze week. Daarna zijn ze weg voor een paar maanden. Noord-Amerika lonkt, maar ook Europa. Van Agen tot Reyjkavik, van Sint-Petersburg tot Zurich.

Tekst: Dieter Craeye

Beeld: Martijn Booij

Publicatiedatum: 27 februari 2006

Met vijftienduizend zijn ze. Zij die een felbegeerd ticket voor Vorst Nationaal in de wacht sleepten. Zij die 1 en 2 maart al maanden in hun agenda hebben aangestipt, want snel zijn was de boodschap. Enkele uren, meer had Belgisch rocktrots dEUS niet nodig om de vermaarde tempel tot de nok te vullen. Wie had dat anderhalf jaar geleden durven voorspellen? Wellicht niemand, en in het minst allicht Tom Barman zelf, die toen nog een eurocent durfde inzetten op de toekomst van dEUS. Cito fit quod dii volunt!

Een interview met Tom Barman is deze dagen geen sinecure. Op de vooravond van de veelbesproken concerten in de Amsterdamse Heineken Music Hall en de Brusslese Vorst Nationaal weten we hem echter alsnog te strikken. De tourbus staat klaar voor vertrek, want voor Amsterdam en Brussel spoedt dEUS zich nog ijlings naar Frankrijk.

Zorgt een dubbele concertavond in Vorst Nationaal voor extra zenuwen bij dEUS?
“Er zullen zeker zenuwen aan te pas komen, maar we hebben ons voorgenomen het ook niet té veel op te blazen. Ik herinner me het concert op Beach Rock 1999 en dat was voor vijftigduizend man. Een pak meer dan ons nu te wachten staat. Maar inderdaad, het is onze eigen show, het is indoor en Vorst is een monument dat uiteraard tot de verbeelding spreekt. Dus qua zenuwen: niet teveel, maar zéker ook niet te weinig!” (lacht)

Impliceren grotere zalen ook een evenwaardige aanpak?
“De lichtshow is aangepast en uitvergroot op de schaal van Vorst. We gaan ervoor zorgen dat we een goede beurt maken, strak voor de dag komen en dat de setlist perfect in elkaar steekt. Met andere woorden, het moét een feest worden!”

Een tijd geleden lanceerden jullie via de dEUS-website een poll, waarbij de fans een song uit de back catalogue konden kiezen die jullie vervolgens in de live-set zouden integreren.
“We vinden dat zeker niet onbelangrijk. Over het algemeen lees ik dat soort dingen niet. Nu uiteraard wel, omdat we het per slot van rekening zelf in gang hebben gezet. Ik denk dat ‘Hotellounge’ op één stond en ook ‘Gimme The Heat’ stond vrij hoog. De set rockt sowieso iets meer, waardoor we de trage slepers uit de set proberen te weren. Het is veel plezanter om te rocken en een stevig tempo aan te houden. We hebben twee of drie songs hernomen en wat er voor de rest gebeurt, zien we wel. Anderzijds was het ook wel ontluisterend. Zo waren er mensen die met het voorstel kwamen aandraven om songs uit de setlist te wippen, grappig!”

Ook frappant: de Tom Barman die we nu op het podium zien, verschilt wezenlijk van degene die we bijvoorbeeld op Pukkelpop 2004 zagen. Gelouterd, bevrijd lijkt het wel. Voorheen was je vooral aangewezen …
“… op energie pompen om de boel bij elkaar te houden!”

Precies.
“Het doet me plezier dat je dat zegt. De tour die we in het najaar gedaan hebben was daarom de leukste en één van de beste ooit. De sfeer was goed en iedereen kende zijn stuff. De enige kritiek die zijlings doorsijpelde, had of te maken met het finetunen of de setlist die nog niet helemaal lekker zat. Bon, het is ooit anders geweest.”

Stef Kamil Carlens zei me twee weken geleden dat hij zich in het huidige Zita Swoon beter voelt dan ooit tevoren. Die stelling gaat dus ook op voor jou binnen dEUS?
“Dat wil niet zeggen dat ik daarmee oude opstellingen afbrandt of relativeer. Het is nu éénmaal zo dat we in elke formatie zowel erg briljante als hele slechte concerten gespeeld hebben. Nu zie ik ons echter nooit nog zo hard sucken als in het verleden. Het is gewoon degelijker, wat zeker niet impliceert dat het saaier geworden is. Het is allemaal erg spannend, dus ja, ik voel me heel goed. Ik heb er ‘ver-schrik-ke-lijk’ veel goesting in. ‘Yes, we zijn terug vertrokken!’ was mijn gevoel toen ik daarnet in de tourbus stapte.”

In optima forma.
“Aangezien we elke dag twee uur aan topsport doen, is conditie niet echt een probleem. Het zijn lange shows, dus dat helpt sowieso al en zo oud zijn we nu ook niet. Als ik nu nog van de sigaretten kan afblijven … het is tien dagen en ik voel al beterschap, dus wat mij betreft is er geen vuiltje aan de lucht. (lacht) Drinken en feesten doen we graag en dat zullen we ook blijven doen. It’s part of the fun! Ik ben niet iemand die meteen na een concert in bed kruipt, ik kàn dat gewoon niet. Als je iets doet wat je graag doet, komt de energie als vanzelf.”

Knaagt het nu niet dat je dEUS niet eerder terug in gang hebt gestoken. Zes jaar is en blijft een eeuwigheid, zéker in de muziek.
(kordaat) “Néé, want ik heb me in die jaren geamuseerd. Het is niet zo dat ik stilgezeten heb. Op de filmset staan is heel fijn, met Magnus de ‘idioot’ uithangen en plaatjes draaien is ook heel plezant. Het is pas toen ik dEUS terug opnam, dat ik tot het besef ben gekomen dat dit echt hetgeen is dat ik het liefste doe.”

Toen dEUS op apengapen lag, beloofde je de bezorgde fans een terugkeer zoals het een groep van jullie kaliber betaamt, in stijl dus:‘It'll be with a vengeance, believe me’. Je hebt nog woord gehouden ook.
“Absoluut! with a vengeance. Met die uitspraak bedoelde ik vooral: ‘nu is het gedaan met het gezever, nu gaan we eindelijk ook eens oogsten van alles wat we ooit opgebouwd hebben’. Iedereen binnen dEUS staat nu terug op één lijn. In Europa hebben we echt wel een stap vooruit gezet: Nederland, Frankrijk en Italië gaat heel goed. Zelfs Spanje begint los te komen. In bepaalde landen is het dan weer minder evident. Engeland bijvoorbeeld, daar moeten we quasi opnieuw beginnen. We staan dan wel in Shepherds Bush, maar dat kan en moet beter.”

Whatever doesn’t kill you makes you stronger, Tom!
“Ik heb er lang niet meer over gesproken en ben er ook niet zoveel meer mee bezig. Binnen de context van een rockgroep die met een plaat in gedachten zat, was het pretty awful. Maar zelfs dat valt ook weer te relativeren. Wat ik ervan heb geleerd, is eigenlijk té persoonlijk. Maar laat het duidelijk zijn dat ik er iets van opgestoken heb. Een klein beetje minder rechtdoor gaan, af en toe eens links en rechts leren kijken. Rekening houden met het tempo van de anderen. Voilà, dat is toch één van de belangrijkste dingen.”

Over de aanloop naar Pocket Revolution zei je onlangs: ‘we waren té zelfbewust bezig, we wisten té goed wat we aan het doen waren.’ Wat bedoelde je daar mee?
“Dat is een beetje de very definition van writer’s block. Zeg maar, het soort van zelfbewustzijn dat volledig blokkeert. ‘Wat moet ik maken of doen? Wat gaan ze verwachten?’ Zo ben ik dan bezig. Die factoren creëren een writers’ block. Niet relaxen, niet op een gezonde manier ermee bezig zijn. Hoe meer je beseft dat je op een foute manier bezig bent, hoe méér je verkrampt en crispeert. Het is een vicieuze cirkel. Op zo’n moment ben je niet in een schrijfproces, waarin je als je het kraantje van uw onderbewustzijn opendraait, er iets uitvloeit, je iets creëert en dan snel even redactie doet.”

Zowel The Ideal Crash als Pocket Revolution zijn inhoudelijk behoorlijk somber en donker. Heb je, nu alles erg voortvarend loopt, enig idee wat de drijfveer is voor de volgende plaat?
“Ik heb geen flauw idee. Ik kijk er naar uit. Het is zoals Nick Cave zegt: ‘ik schrijf niet om iets te zeggen, ik schrijf om te zién wat ik te zeggen heb.’ Ik ben dus echt benieuwd wat ik binnen acht à negen maanden te zeggen zal hebben. Het zal zeker niet weer zo verkrampt zijn.”

Dus de volgende plaat wordt in principe nòg beter.
“Ik ga daar weinig voorspellingen rond maken, want dat brengt ongeluk. Ik kijk er gewoon naar uit om zonder al teveel conflicten aan een plaat te werken. Net op de manier zoals we nu zonder ook maar enig conflict aan het touren zijn. Uit alle shit die we hebben gehad, put je wel een soort energie, die ervoor zorgt dat je extra je best doet. Dan kom je terecht bij een ‘What We Talk About’, ‘Pocket Revolution’ of ‘Bad Timing’.”

Tenslotte nog even een merkwaardig fenomeen aanstippen: de concerten op eigen bodem kunnen – ondanks de enorme buzz die ermee gepaard gaat – qua sfeer en publieksparticipatie vrijwel nooit tippen aan jullie buitenlandse concerten. Brussel was best oké, maar als je dan Parijs ziet …
“… veel losser toch, hé? Klopt! Maar zo is Brussel àltijd! Ik zie dat elke keer. Het is niet dat ze het niet appreciëren. Kom eens naar Italië of Londen, waar het publiek toch een legendarische blasé uitstraalt. Nu, als ik in Vorst het gevoel heb dat we goed bezig zijn en er hangt weer zo’n timide sfeer in de lucht ga ik er wel een opmerking over maken: ’komaan, gasten!’ Enfin, ik denk wel dat Vorst iets anders zal losmaken. Iedereen zal wel het besef hebben, dat dit groots is.”

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/interview/deus/deus-aan-de-hemelpoort-aftellen-naar-vorst/12060/
Meer dEUS op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/deus