• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Bells of Youth: meiden om een biertje mee te drinken

Het zijn roerige weken voor Bells of Youth. De plaat is net uit, er was al een optreden bij De Wereld Draait Door en de band werd gebombardeerd tot 3FM Serious Talent. Kortom, de vijf vrouwen gaan momenteel als een raket. Toch maakte bandlid Marcia Savelkoul even tijd vrij voor een gesprek met KindaMuzik. Over capuchontruien, crowdfunding en Google Docs.

Tekst: Niels Steeghs

Publicatiedatum: 10 maart 2014

Voor de schuifdeuren van station Tilburg staat ze te wachten. Veel tijd heeft Savelkoul niet, want vanavond wacht weer een repetitie. Niet met Bells of Youth, maar dit keer met de mannen van Krach. Tilburg is de plek waar het allemaal begon voor de dames. Op de Rockacademie, waar ze allemaal studeerden, leerden ze elkaar kennen en sloten ze vriendschap. "We zijn vriendinnen geworden omdat het goed klikte, maar het was nooit in ons opgekomen samen muziek te gaan maken. Ook omdat we vooral zangeressen waren, met één rasgitarist erbij (Estelle Stijkel, NS)."

"Toch liep het bij toeval zo. Lisa had haar zangtentamen niet voorbereid voor de volgende ochtend en wij waren samen aan het borrelen. Ze vroeg Estelle om haar te begeleiden en wij zongen er koortjes bij. Dat hebben we de volgende ochtend uitgevoerd en het voelde zo goed dat we dat hebben doorgezet. Lisa heeft vervolgens de basgitaar gepakt, ik ben synthesizers gaan spelen, Helen heeft ook nog eens gedrumd en pikte dat weer op. Estelle wisselde akoestisch in voor elektrisch en Leonie nam de gitaar ter hand. En daar zijn we nu."

Op de Rockacademie leert een artiest meer dan puur het muzikale gedeelte. Zo komt ook het zakelijke element van pas, erkent Savelkoul, die naast Bells of Youth ook nog samen met Estelle Stijkel speelt in The Jacks, de band van ex-Krezipbassist Joost van Haaren. "Wat je leert, werkt het beste in combinatie met het doen. Alleen apathisch luisteren naar wat ze daar zeggen werkt niet. In die tijd was ik al heel veel met The Jacks bezig, met plaatjes maken, opnemen en distribueren. Dan sluit het mooi op elkaar aan."

"Afgelopen zomer besloten we dat we met Bells of Youth in maart een plaat uit wilden brengen. Toen hebben we een hele tijdlijn gemaakt in Excel, een bijbehorende takenlijst gemaakt en dat allemaal uitgevoerd. Het is een eigen bedrijfje geworden. Als je bepaalde ambities hebt moet je ook een strak plan hebben. Anders kom je op het punt dat de plaat niet op tijd gedrukt is of je niet genoeg geld hebt. In tegenstelling tot de zakelijke aanpak richting de plaat is het creatieve proces heel erg met golven gegaan. Het had niet beter kunnen gaan; heel erg natuurlijk. En modern, want we werkten vanuit Google Docs, zodat we elkaars teksten ook konden aanvullen."

Capuchontruien en zakken chips
Zie je vijf jonge meiden in een band, dan blijft dat zelden onbenoemd. Alle emancipatie ten spijt, veel mensen zijn er nog niet zo aan gewend. Toch zien de bandleden van Bells of Youth dat niet als een nadeel, zegt Savelkoul. "We wilden bijvoorbeeld een keer een plugger inzetten en dat kost vrij veel geld. Toen zijn we het zelf gaan doen. Dan komen er opeens vijf meiden binnen en dat valt toch wel meer op dan een oude man. Wij zijn er ook verbaasd over dat het nog steeds zo veel impact heeft. Dan vragen ze aan ons hoe het komt dat er vijf vrouwen bij elkaar zijn. Aan Chef'Special vragen ze toch ook niet waarom ze met vijf mannen zijn?"

"Wat wij doen is er blijkbaar niet zo veel. We maken er geen big deal van dat we vrouwen zijn. Ik hoop dat we daardoor mensen inspireren dat het normaal is dat meisjes een busje inladen of opgepropt in een busje naar Italië rijden, zonder make-up, met capuchontruien en zakken chips. Dat is echt niet alleen voor jongens. Zodra je gaat uitdragen dat het speciaal is, benadruk je het te veel."

Door de band is de vriendschapsband wel anders geworden, meent Savelkoul. "Iedere keer dat we elkaar zien ligt er nog wel iemand op de grond van het lachen. Maar ik kan me niet meer herinneren wanneer we de laatste keer bij elkaar waren zonder een bandgerelateerde afspraak. Onze agenda's zijn moeilijk te matchen, dus als we elkaar zien is het al meteen een optreden, een repetitie of een bandmeeting. Natuurlijk is er wel eens gekibbel. Sinds we zo nauw zijn gaan samenwerken, is het een soort van zussenrelatie geworden. De communicatie is heel makkelijk, je kan boos op iemand zijn zonder dat het invloed heeft op de vriendschap. Je weet dat het toch wel goed komt."

Crowdfunding
Via crowdfunding haalde Bells of Youth het bedrag binnen dat nodig was om de plaat op te nemen. In eerste instantie voelde dat wat vreemd, erkent Savelkoul. "Eerst had ik het gevoel dat we ons handje ophielden. Maar het publiek mag zelf zeggen wat ze willen steunen. Dat is een stuk eerlijker dan één meneer bij Sony die beslist waarin geïnvesteerd wordt. En je krijgt meteen een fanbase en een binding. De drempel was laag, want vanaf vijftien euro kreeg je de plaat al op je deurmat. Daar kan je je geen buil aan vallen. Gaf je meer, dan kreeg je er allerlei gadgets bij of zelfs een huiskamerconcert. En we hebben twee albumfundingfeesten gegeven, in Den Haag en Eindhoven. Daar legden we uit hoe we het album wilden financieren. Je houdt dus helemaal niet je handje op, want je geeft ook veel terug. En zo bouw je aan een duurzame relatie. Volgens mij hebben we er oprechte fans aan overgehouden."

En nu ligt er met Boy dan een plaat die behoorlijk gevarieerd is. Het harmonieuze fundament mag dan soms wat folky klinken, er zijn inmiddels veel meer smaken. Mede doordat de dames zelf ook voorkeuren meebrachten voor new wave, punk en ook top 40-pop. Savelkoul: "Er komt een synthesizer bij, dan krijg je al snel dat jarentachtiggevoel. Eerst waren we twee akoestische gitaren en harmonieën. Gooi daar een puntigere bas bij, een elektrische gitaar, een synthesizer en een drum, dan klinkt het meteen al heel anders. Maar de refreintjes zijn nog steeds wel een beetje folky. Mensen denken vaak dat we braaf zijn. Dat is een voordeel, omdat ze dan denken dat we mainstream zijn. Maar we zijn zeker geen Maria Mena's." Om dan, met een knipoog naar de recensie door KindaMuzik, lachend te besluiten: "We zijn meisjes om een biertje mee te drinken!"

Foto's door Eveline Vroonland

http://www.kindamuzik.net/interview/bells-of-youth/bells-of-youth-meiden-om-een-biertje-mee-te-drinken/24895/
Meer Bells of Youth op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bells-of-youth