• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Bells of Youth | Boy

Frivole stoerheid.
CD, Eigen beheer/Eigen beheer

Tekst: Niels Steeghs

Publicatiedatum: 19 maart 2014

Langharig, werkschuw tuig. Typisch zo'n uitdrukking uit de jaren zestig van de vorige eeuw en emblematisch voor een kloof tussen generaties. Welzijn versus welvaart, verzuiling versus een lossere moraal. Onwillekeurig gaan de gedachten bij het luisteren naar Bells of Youth een beetje terug naar die tijd. Rock is rebellie. Al is het langharige tuig hier volledig van het vrouwelijke geslacht.

De tweedeling is hoorbaar. Lieflijk samenzingend begint de plaat met 'Shoot'. Het zet de luisteraar even op het verkeerde been, want kort daarna begint het rellerige karakter op gang te komen als er branievol "I'm gonna start a riot" gezongen wordt. De gitaren mogen dan steevast aanzwellen, de frisse samenzang blijft. Rauwe strotten levert dat niet op. Integendeel, deze ruige dames zijn zoetgevooisd (al geldt dat voor de ene stem meer dan voor de andere). Zo heeft Boy tegelijk een frivole frisheid en een stekelige stoerheid in zich.

De vijf dames vonden elkaar op de Tilburgse Rockacademie, waar een hechte vriendschap ontstond. Zoals ze zelf zeggen, gaat die vriendschap niet gepaard met muntthee. Nee, dit zijn van die nonchalante dames met wie je een biertje (of meerdere) kan drinken. Gewoon uit de fles. Dankzij een crowdfundingcampagne kregen ze de knaken bij elkaar om samen met Martijn Groeneveld (Blaudzun, Case Mayfield) Boy op te nemen.

De klanken variëren een beetje tussen de uitbundigheid van bands als Blood Red Shoes ('Silence') en The Donnas ('Lost Highway') en de dromerige folkpop van Mister and Mississippi ('Diamond in the Rough'), gecombineerd met een ingehouden spanning die in nummers als 'Lovers' en 'New Days' dankzij lekkere baslijntjes naar voren komt. Het vijftal begon ooit als een poppy folkact, maar inmiddels zijn de bloemetjesjurken toch echt vervangen door zwartleren jasjes. De bandleden zijn de zachtheid en harmonie allerminst kwijt, maar hebben die nu wel gehuld in pakkende puntigheid. Geen poespas, gewoon stevig en recht in je gezicht. Hoewel het af en toe nog best een tikje steviger en rauwer had gemogen, zijn de Nederlandse podia met Bells of Youth weer een paar langharige, hardwerkende rockchicks rijker. Fijn debuut.

http://www.kindamuzik.net/recensie/bells-of-youth/boy/24825/
Meer Bells of Youth op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bells-of-youth