Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het boek telt 365 spreuken van een gefantaseerd kattenleven, die gezamenlijk de avonturen van de kittens Missy, Trixy, Eddy en Punky vertellen. Bij de teksten van Aletta Schreuders staat elke dag een zwart-wit illustratie getekend door Herwolt van Doornen, terwijl op de bijgevoegde cd voor aan het einde van elke maand een bijpassend liedje beschikbaar is. Naast Soldaat hebben ook Petter Folkedal (Sergeant Petter) en het Britse cultfenomeen Brian Protheroe een aantal liedjes voor The Cat-a-Day-Tales gecomponeerd.
Hoewel je het zou verwachten, blijkt Soldaat niet echt een kattenvriend te zijn. “Ik heb niet echt veel met katten”, bekent Soldaat. “Ik vind ze zelfs vaak een beetje eng. Dat komt, denk ik, omdat ze zo moeilijk te 'lezen' zijn, zo onpeilbaar of is het emotieloos? Naast de kopjesgevende en spinnende huisvriend, zit er ook een kille en meedogenloze rover in zo'n beest. Gelukkig gedragen de katten in het boek zich meer als mens, dan als kat. Anders had ik me, vrees ik, moeilijk in ze kunnen verplaatsen. Ik voel zelf het meeste met Eddie mee. Hij is dan wel een true thinker, maar hij weet ook dat hij niet de antwoorden op alle vragen heeft.” Zichzelf ziet Soldaat meer als een ‘true tobber’.
Concept
“Het was een geheel nieuwe manier van werken”, legt Anne Soldaat uit, als ik hem vraag of het volgens een concept werken hem mogelijkheden bood of juist beperkingen oplegde.
Soldaat: “Ik ben gewend om op piano of gitaar al tokkelend of pingelend een melodie bij elkaar te murmelen. Het gaat in die 'zwangerschapsfase' van een lied niet om de tekst, maar om het ritme, de frasering en de melodie. Gewoonlijk komt de tekst dan later. In het geval van The Cat-a-Day-Tales kreeg ik van Aletta een aantal panklare songteksten, met de vraag of ik ze op muziek wilde zetten. Elke tekst, en dus elk nummer, is een weerslag van een hoofdstuk in het boek. Elk hoofdstuk is een min of meer afgerond verhaal. De avonturen van de katten zitten in de teksten gevangen, compleet met alle emoties van dien. Het was erg nieuw en spannend om dat in de muziek te 'verpakken'. Elke tekst is een invalshoek die tot heel andere muzikale resultaten leidt, dan wanneer je vanuit jezelf - vrij associërend - een nummer maakt. De tekst als uitgangspunt is dan op een prettige manier beperkend, omdat het tot een andere werkwijze dwingt. Dat levert muziek op die ik zonder die teksten waarschijnlijk niet zou hebben gemaakt. Dankzij het project heb ik ook weer eens echt met iemand, Sergeant Petter, samen een nummer gemaakt: 'Mysterious Steps'. Niet via het internet, maar live samen in één ruimte.”
Handelsmerk
Het album is divers van klankkleur: jazzy, poppy, bluesy, het zit er allemaal in. Toch is er niet met voorbedachte rade gestreefd naar een staalkaart van stijlen. Het is gewoon zo bij elkaar gekomen, zegt Soldaat, die blij is dat het album als een coherent geheel wordt ervaren. “Ik had daar zelf wel wat zorgen over. Met name of de nummers van Brian Protheroe er wel bij zouden passen. Begrijp me goed. Ik vind het echt heel goed. Misschien is het wel: een beetje te goed. Een nummer als ‘The Sunstroke Song’ is echt van een aparte klasse. Beetje Vaudeville-achtig. Je kan horen dat hij een theaterachtergrond heeft en ook, denk ik, muzikaal geschoold is. Ik ben meer een autodidact met een ordinaire popachtergrond. Ik heb bewondering voor het raffinement en de moeilijkheidsgraad van de melodieën en de akkoordenwisselingen in ’The Sunstroke Song’. Ik zou het niet eens kunnen spelen, laat staan schrijven! Ik voel me zelf doorgaans beter op mijn plek bij de wat primitievere, populaire muziek.”
Muzikaal valt aan de nummers van Soldaat op dat ze dicht in de buurt blijven van het geluid dat bekend is van Daryll-Ann: sterke popmelodieën en harmonische zang. Is dat jouw handelsmerk?
Soldaat: “Ik kan mezelf niet zo goed 'labelen'. Het was in ieder geval het handelsmerk van Daryll-Ann en daaraan heb ik mijn steentje bijgedragen. Mijn steentjes zijn de liedjes, die ik geschreven heb. Die zijn over het algemeen catchy pop. Mijn nieuwe band Do-The-Undo heeft ook nog wel van die lieve popliedjes, maar rockt toch wat meer in general. Ik ben nu bezig met het mixen van de nummers die zullen verschijnen op het eerste album van Do-The-Undo, dat in de loop van 2006 op Excelsior Recordings zal verschijnen.
Muziek vs. Literatuur
Gevraagd naar de verhouding tussen literatuur en muziek, blijkt Soldaat een duidelijke mening te hebben: “Het fijne en bijzondere aan muziek is dat het een volledig niet-rationele ervaring is. Bij literatuur ben je toch de gevangene van woorden, zinnen, grammatica en betekenissen. Poëzie komt dan nog het dichtst bij muziek. Een deel van de kracht van muziek haal je weg door er teksten overheen te gaan zingen. Zelfs wanneer het poëzie is. Vroeger had je de Cocteau Twins met een geweldige zangeres, die zelfgemaakte woorden zong. Kijk, dan ben je op de goede weg. Muziek moet op de instincten werken en niet tot nadenken uitnodigen. Nadenken op zijn tijd is wel goed en juist een boek kan je daarbij prikkelen of leiden. Muziek, dat is geheel naakt in een ongerept natuurgebied oerklanken uitstoten, terwijl je roffelend op de borst het oerritme aangeeft. Het is jammer dat we daar als mens, met dank aan de beschaving, zo ver van zijn afgedreven.”
The Cat-a-Day-Tales (ISBN: 905 444 527-0) is uitgegeven door Uitgeverij Rubinstein en kwam tot stand in samenwerking met Excelsior Recordings
http://www.kindamuzik.net/interview/anne-soldaat/anne-soldaat-verpakt-the-cat-a-day-tales-in-muziek/12145/
Meer Anne Soldaat op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/anne-soldaat
Deel dit artikel: