http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De zeven vrouwelijke rappers
Dat vrouwen nauwelijks voet aan de grond krijgen in de patriarchale hiphopwereld, wil natuurlijk niet zeggen dat er nooit steengoede rapsters boven zijn komen drijven. KindaMuzik selecteerde er zeven.
Tekst: KindaMuzik Beats team
Publicatiedatum: 25 oktober 2010
MC Lyte
Lana Michele Moorer is de eerste vrouwelijke rapper die een soloalbum uitbrengt: Lyte as a Rock in 1988. Haar kracht is dat ze niets onderdoet voor haar mannelijke concurrenten. Ze is geen vrouwelijke rapper die haar vrouwelijkheid breed uitmeet. Ze kan zich juist prima meten met de mannen, als het om spitten en teksten gaat. De beats zijn heerlijk funky, wat onmiddellijk wordt erkend door de rappers van The Native Tongue (De La Soul, A Tribe Called Quest en Jungle Brothers), die geen moment aarzelen om MC Lyte als gastrapper op hun albums te vragen. Hiphop uit het begin van de jaren negentig is nu eenmaal moeilijk in mannelijk of vrouwelijk onder te verdelen. De producers werken het hardst om vette beats en toffe samples tevoorschijn te toveren. Of er vervolgens een mannelijke of vrouwelijke rapper zijn of haar ding over doet, maakt niet zo veel uit. Hiphop is zogezegd uniseks en MC Lyte staat doodleuk samen met Rakim, Chuck D en Big Daddy Kane in de top tien van beste rappers in die tijd. Niet voor niets noemt ze zich in haar kraker 'Cha Cha Cha' "the dopest female that you've heard thus far". (RL)
» Direct luisteren: MC Lyte – I Go On
Lauryn Hill
Met hun tweede album The Score zetten The Fugees de hiphopwereld in 1996 op zijn kop: met een perfect uitgebalanceerde mix tussen hiphop, reggae en R&B weet het hiphoptrio de hele muziekscene te bekoren. Gigantisch commercieel succes is het logische gevolg. Niet lang daarna gaat, zoals op voorhand door een enkeling al verwacht werd, de groep uit elkaar. Maar waar bijna niemand rekening mee had gehouden, was dat de vrouw van het stel het beroemdst zou worden. Met een prachtige, gecontroleerde zangstem, een sterke flow, intelligente teksten en een niet geringe sociale betrokkenheid wordt Lauryn Hill een superster. In 1998 dropt ze de klassieker The Miseducation of Lauryn Hill, waarvan wereldwijd maar liefst tien miljoen exemplaren worden verkocht. Terecht natuurlijk, maar misschien iets te veel van het goede, want daarna is de klad in de carrière van deze alleskunner gekomen. Maar geen nood: binnenkort zal ze zich wagen aan een comeback, en de voortekenen zijn voor de verandering niet slecht. Tot die tijd heeft ze met haar meesterlijke debuutalbum al meer nagelaten dan menig andere artiest in zijn hele carrière. (THvV)
» Direct luisteren: Lauryn Hill – Lost Ones
Lil' Kim
Kimberly Denise Jones is niet vies van een schandaaltje en gaat schaamteloos schaars gekleed door het artiestenleven. Dit imago sluit naadloos aan bij haar muziek; alle albums van Lil' Kim zijn doorspekt met seksuele uitspattingen. 'How Many Licks' met Sisqo is exemplarisch. Op een uiterst aanstekelijke beat rapt Queen Bitch vrolijk uitdagend over haar lusten. Lil' Kim heeft door de jaren heen ook haar best gedaan om haar straatimago op peil te houden. Als jonge vrouw werd ze uit huis gegooid, om uiteindelijk opgevangen te worden door The Notorious B.I.G. Deze legendarische rapper introduceerde Kim in de hiphopwereld en werkte mee aan haar imago van stoere en onverbiddelijke seksbom. De vaak succesvolle combinatie van seks en geweld werkt in het geval van Lil' Kim ook voor een vrouwelijke artiest. Bijna alle albums van de koningin der krengen werden minstens platina en dankzij The Naked Truth werd ze zelfs de eerste en tot nu toe enige vrouw die haar album met vijf mics in The Source beloond zag. Dat ze op het moment suprême een gevangenisstraf uitzat wegens meineed is een passende smet op haar carrière. (TB)
» Direct luisteren: Lil’ Kim – How Many Licks
Missy Elliott
Een jaar lang bijna iedere dag verkracht door haar neef, een vader die haar moeder geregeld in elkaar sloeg en uiteindelijk met een pistool ook zijn gezin bedreigde: het is niet de jeugd die je voor je ziet als je Missy Elliotts muziek hoort. Over de originele, funky beats van haar vroegere buurjongen Timbaland weet Elliott de luisteraar namelijk al jaren een opgewekt gevoel te geven. Ze blinkt vooral uit door haar opmerkelijke gevoel voor timing, volstrekt eigenzinnige flow en - niet onbelangrijk - een vleugje humor in haar teksten. Hoewel het de laatste paar jaar iets stroever gaat, is het vooral knap hoe constant Missy presteert; na haar in 1997 gelanceerde debuut heeft Missy vijf albums uitgebracht, waarop ze haar originele geluid nooit in de steek heeft gelaten en tevens niet in herhaling is gevallen. Een knappe prestatie, te meer omdat ze er altijd maar voor zorgt dat ze weer in de hitlijsten opduikt. Niet voor niets werd zelfs haar greatest hits-album Respect M.E. een groot commercieel succes. Je zou bijna vergeten dat ze samen met Timbaland de wereld ook liet kennismaken met een grootheid als wijlen Aaliyah. Ja, zonder Missy had de scene er een stuk saaier uitgezien, dat staat buiten kijf. (THvV)
» Direct luisteren: Missy Elliott – Work it
Jean Grae
In 2008 kondigde Jean Grae (Tsidi Ibrahim, geboren in Zuid-Afrika) op MySpace aan dat ze ging stoppen. Het bericht zorgde voor de nodige consternatie en Grae achtte het noodzakelijk te reageren: ze zou slechts stoppen met MySpace, niet met rappen. Gelukkig maar, want ze is immers al sinds het begin van de eenentwintigste eeuw een gewaardeerde rapster. Een belangrijke kracht van Grae is haar verhalende vermogen. Zo kruipt ze op Masta Ace's 'Hold Up' in de rol van zelfbewuste vriendin van een straatschoffie en stelt ze op Akirs 'Tropical Fantasy' kritische vragen over hun gedroomde vlucht uit de getto. Daarnaast heeft Jean Grae ook een geschikte zangstem, zoals ze bijvoorbeeld op Immortal Technique's 'You Never Know' bewijst. Grae gebruikt haar vrouwelijkheid als positieve eigenschap. Niet door schunnig over haar geslachtsdeel te rappen, maar bijvoorbeeld door voor een andere invalshoek dan de mannelijke te zorgen. Op haar soloalbums wisselt ze op natuurlijke wijze aangrijpende ontboezemingen af met maatschappijkritiek en simpelweg lekkere hiphop. Op 'Love Song' vertelt ze haar levensverhaal in de derde persoon, omdat dat minder pijnlijk is. (TB)
» Direct luisteren: Jean Grae – Love Song
Queen Latifah
Jongelingen zullen haar voornamelijk kennen als die suffe dikke negerin in flauwe komedies als Scary Movie 3 en als sidekick van Steve Martin in Bringing Down the House. Maar de titel 'queen' is natuurlijk niet zomaar gekozen. Eind jaren tachtig, begin jaren negentig is Dana Elaine Owens namelijk de absolute koningin onder de vrouwelijke rappers. Vooral met het nummer 'U.N.I.T.Y.' maakt ze duidelijk dat de machosfeer binnen de hiphop moet stoppen. In 1988 komt Latifah bovendrijven als beatboxer van de Flavor Unit. Bovendien maakt ze een demo van 'Princess of the Posse', die via via in handen komt van Fab Five Freddy, de presentator van het toonaangevende Yo! MTV Raps. Hij laat de demo horen aan Tommy Boy Music, die Owens onmiddellijk binnenhengelt en nog datzelfde jaar verschijnt haar eerste single 'Wrath of My Madness'. Een jaar later, Owens is dan negentien, verschijnt haar eerste album All Hail the Queen, met onder andere de klassieker 'Come into My House' (samen met Quasar) en gastoptredens van De La Soul, KRS-One en die andere vrouwelijke rapper uit de jaren tachtig: Monie Love. In totaal brengt ze vier hiphopalbums uit om zich in de nieuwe eeuw voornamelijk te richten op haar acteer- en zangcarrière. (RL)
» Direct luisteren: Queen Latifah – U.N.I.T.Y.
Rah Digga
Rashia Fisher, beter bekend als Rah Digga, rapt als een vent. En dat is positief bedoeld. Al sinds de hoogtijdagen van The Flipmode Squad - een zestienkoppige bonk rappend testosteron onder leiding van Busta Rhymes - staat de vrouwelijke rapper uit New Jersey haar 'mannetje'. Als 'one of the guys' bediende ze de luisteraar van energieke retoriek en no-nonsense raps. Haar oprechte stemgeluid, gebrek aan opsmuk en immer accurate timing werden door velen als kenmerkend beschouwd voor de regio waar zij vandaan kwam. De zogeheten Brick City-flow - refererend aan de vele bakstenen flatgebouwen in Newark, NJ - was daarmee een feit. In 2010 maakte Digga officieel haar rentree met de release van het album Classic. Een klassieker of niet, Rah Digga heeft in ieder geval laten zien nog steeds relevant te zijn. En in het door mannen geregeerde hiphopwereldje is dat al een prestatie op zich. (BB)
» Direct luisteren: Rah Digga – Tight
http://www.kindamuzik.net/dossier/va/de-zeven-beste-vrouwelijke-rappers/20791/
Meer VA op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/va
Deel dit artikel: