• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

De eeuwige studenten van Balthazar

Vlaanderen sloot Balthazar in zijn armen op Humo's Rock Rally 2006; nu hun debuutplaat Applause uit is, moet ook Nederland voor de bijl. "Applause is een tegenreactie op vuile, overstuurse rock-'n-roll. Met onze cleane muziek stellen wij ons kwetsbaarder op, en dat heeft volgens ons veel meer ballen." Een gesprek met frontmannen Maarten Devoldere en Jinte Deprez.

Tekst: Liesbeth Gijsel

Publicatiedatum: 01 juni 2010

Bij aankomst in het café van de Gentse Vooruit hangen Devoldere en Deprez als twee volleerde studenten aan de toog. Allebei studeren ze al bijna vijf jaar muziekproductie aan het conservatorium. Het diploma en het werkende leven wenkt, en daar hebben ze dubbele gevoelens bij. "Wij zijn nu superverwend: we hoeven niet te werken, we hoeven ons nergens zorgen over te maken. Onze leefwereld heeft veel weg van een carnaval: uitgaan, dronken zijn, niet te veel nadenken [de metafoor van het carnaval komt ook in de muziek terug - LG]. We zijn die luxesituatie zo gewend dat we ons vervelen", zegt Maarten. "Ik merk het ook bij iedereen in onze omgeving", valt Jinte in. "En toch willen we niet werken, willen we eeuwig student blijven. We zijn nu al vijf jaar aan het studeren - dat is bijna even lang als de middelbare school! - en die lange periode voor het volwassen leven zorgt ervoor dat je langer kinds blijft. Tenminste, bij mij is dat toch zo (lacht). Het zal heel frappant zijn als dat plots gedaan is." Beide West-Vlamingen hopen vurig dat ze van Balthazar zullen kunnen leven. Maar voor de zekerheid volgen ze volgend academiejaar toch nog een lerarenopleiding.

Leren om te vergeten
Intussen legt hun studie hen geen windeieren. Balthazar levert met Applause een perfect geproduceerde plaat af. "We doen productie, geen muziekinstrument", merkt Jinte op. "We werken op het geheel, en blijven niet op het eilandje van ons instrument hangen." "We klinken niet als een band in een repetitiekot, er zit een producersvisie achter", vindt Maarten. Toch willen de bezielers van Balthazar niet per se tonen wat ze op school hebben geleerd. Maar ook daar zit een visie achter. Maarten: "Alles wat we de afgelopen vijf jaar hebben geleerd, hebben we overboord gegooid: arrangeren, orkestreren. Doordat we het hebben geleerd en gedaan, kunnen we het nuanceren en het net niet doen. Voor we op het conservatorium begonnen, waren we heel schools en ambitieus. Als 17-jarigen konden we een solo spelen, we konden driestemmig zingen, en dat wilden we graag tonen aan het publiek. Een strijkerskwartet vonden we geniaal. Maar als je vijf jaar strijkers hebt gearrangeerd, dan merk je dat die er eigenlijk voor zorgen dat je je eigen - mindere - kwaliteiten erachter kan verschuilen. Die bombastische muziek: het zijn vallen waar je snel intrapt. Nu willen we ons niet meer bewijzen, nu staan de muziek en het concept centraal."

Vandaar ook dat hun eerdere hits, 'This Is a Flirt' en 'Bathroom Lovin' Situations' niet op dit debuutalbum te vinden zijn. Jinte: "Toen we die singles maakten, waren we 16,17 jaar. Nu zijn we 22 en kunnen we er niet meer achter staan. Het is zoals oude foto's bekijken en denken: 'Fuck, liep ik er toen zo bij?' Die nummers passen helemaal niet op Applause."

Rebellen
Vier jaar hebben Devoldere en Deprez gefreewheeld voor ze tot een plaat kwamen. "We hebben met allerlei genres geëxperimenteerd, van elektro tot hiphop", zegt Jinte. "Met een cd wilden we wachten tot we een eigen smoel hadden, tot we een album konden afleveren dat bestaansrecht heeft." Het is inderdaad moeilijk om Balthazar met andere bands te vergelijken. Er zit een behoorlijke streep disco in, maar ook wat triphop en veel pop. "We hebben wel knipogen naar de muziekgeschiedenis, maar we willen absoluut geen kopie zijn", zegt Maarten. "Zelf luisteren we naar alles, zélfs jazz (lacht). Maar dat is omdat het moet voor school. Ik heb wel een voorliefde voor de jaren zestig: Bob Dylan, Leonard Cohen... Vanaf de jaren zeventig was het voor mij op sommige vlakken om zeep. Puur qua opnametechniek probeerde iedereen naar de perfectie te streven, en dat lukte aardig in de jaren negentig. Maar toen merkte men dat de ziel weg was. En nu zie je dat bij veel bands terugkeren."

Bijvoorbeeld door een 'vuile' rock-'n-rollplaat te maken, met luide gitaren en een wall of sound. "Wij willen iets anders brengen", zegt Maarten. "Als Iggy Pop nu jong zou zijn, zou hij ook iets nieuws maken. We blijven natuurlijk popmuziek maken met een refrein, maar dat refrein wordt niet bombastisch aangekondigd. We maken cleane, 'kalere' muziek als tegenreactie. Die kwetsbaarheid is veel rebelser dan rockgeweld, vinden wij." En dan toch een bombastische titel als Applause? "Dat is juist ironisch bedoeld", zegt Jinte. "Maar niemand heeft dat blijkbaar door. Vergelijk het met Eels of Portishead die hun plaat de titel Sunshine zouden geven..."

Alice in Wonderland
De nummers maakten Jinte en Maarten op hun studentenkamer, en ook de productie gebeurde "op kot" en in een studiootje vlakbij. "We sturen elkaar voortdurend ideetjes, en dan komen we samen om te puzzelen", zegt Maarten. "Pas live komt ook de rest van de band naar voren." Voor de mix trok het duo naar Noorwegen. "We wilden weg uit onze eigen leefwereld. En de Scandinavische scene, met subtiele popmuziek, sprak ons wel aan. Via via kwamen we in contact met Yngve [Leidulv Saetre – LG] en het klikte meteen. Het voordeel was ook dat hij de Belgische scene niet kende, en ons dus niet automatisch begon te vergelijken met andere Vlaamse bands."

Ook de teksten zijn bestudeerd. Openingsnummer 'Fifteen Floors', bijvoorbeeld, klinkt als een modern gedicht waar geen touw aan vast te knopen is. "Dat is ons konijnenhol van Alice in Wonderland", zegt Jinte. "Het is een introductie in ons hoofd, met flarden van losse beelden. We willen iedereen eens goed door elkaar schudden voor we 'de verhaaltjes' van de cd beginnen te vertellen. Veel mensen denken aan een lift, waarin je van alles ziet passeren, en op de vijftiende verdieping begint het dan allemaal."

Nu het eerste album uit is, kijkt Balthazar met verlangende blik naar het buitenland. De band heeft al enkele vrij succesvolle concerten in Nederland achter de rug; Frankrijk, Groot-Brittannië en Duitsland wenken. In Nederland begint op 12 juni een clubtournee. Maar ook met nummer twee is Balthazar al volop bezig. "Binnen het jaar willen we een tweede plaat af hebben", belooft Jinte. "We hebben er heel lang over gedaan om een concept te vinden, nu is dat hoofdstuk afgesloten en kunnen we weer met een schone lei beginnen."

Culturele grens
Zijn de muzikanten uit Kortrijk ook bezig met hun land, in tijden waarin sommigen vrezen voor het einde van België? "Wanneer zijn het ook weer verkiezingen?", valt Maarten uit de lucht. "13 juni? En krijg je een boete als je niet gaat stemmen?" "Wij weten daar niets van!", lacht Jinte. "Moet je 's ochtends gaan stemmen? Want wij moeten de dag ervoor in Nederland spelen, en als het laat wordt, wordt dat moeilijk." Bewust de stemplicht niet naleven en niet gaan stemmen - zoals Stijn Meuris - is niet hun bedoeling. "Wij zijn niet antipolitiek. Maar we zijn er niet mee bezig."

Toch geven ze toe dat het uit elkaar drijven van Vlamingen en Franstaligen ook een weerslag heeft op de muziek. "Je voelt dat de taalgrens ook een culturele grens is. We hebben veel shows in Vlaanderen en in Nederland loopt het ook goed. Maar in Wallonië staan we nergens, en in Brussel hebben we alleen in de Botanique gestaan. Om Franstalig België te veroveren, moet je een omweg maken langs Frankrijk. Het is heel frappant, maar het is waar."

http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=20264
Meer Balthazar op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/balthazar