• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Le Guess Who? 2009: de zaterdag

Briljante baarden, beesten en boeddha's.
28 november 2009, Binnenstad, Utrecht

Tekst: Hans Vrijmoed

Beeld: Eva Ruiter en Niels Vinck

Publicatiedatum: 01 december 2009

Na twee avonden aardige optredens met te weinig écht memorabele momenten, is het op de derde etappe van Le Guess Who 2009 aan één stuk genieten. Megafaun [foto boven] zet in Tivoli al meteen de (kwalitatieve) standaard voor de komende uren. Waar de eerste band van de avond vaak hard moet werken om te overtuigen, weet het bebaarde drietal in geen tijd de vollopende zaal voor zich te winnen.

Veel is daar niet voor nodig: meerstemmige zang en americana met banjo en laptop die bij vlagen lekker (en elektrisch) uit de bocht vliegt. Tel daar een gezonde dosis humor, zelfverzekerdheid en een sterk repertoire bij op en je hebt een schitterend begin van de avond. Na deze lichte euforie is het even omschakelen naar de indiepop van The Dodos [foto onder]. Maar het (ondertussen) trio klinkt per nummer overtuigender en zorgt net als een week eerder in Vera met 'Jodi' voor een hoogtepuntje.

Wild Beasts [foto onder] zorgt bij de op Twitter actieve festivalbezoekers voor een bescheiden maar leuke "discussie": verschillende kampen met voor- en tegenstanders en een groep die er nog niet uit is. Tussen de voorstanders in ieder geval veel jonge dames op de eerste rijen, die hun smartphone op dat moment hooguit gebruiken voor foto's en filmpjes. Nog vaker houden ze hun armen vrij om gretige graaigebaren te maken richting zanger Hayden Thorpe. De man heeft een stem waar je van moet houden - tussen Buckley en Antony - en datzelfde geldt misschien ook voor de intrigerende artpop van het Britse viertal. Het is veel van hetzelfde, maar de hypnotiserend galmende gitaarlijntjes en aparte ritmes voeren de dansende verslaggever uiteindelijk richting de voorstanders.

Wie in de expositieruimte achter het balkon van Tivoli de indrukwekkende foto's van Nick Helderman, Annie Hoogendoorn en Shawn Brackbill bekijkt, ziet daar ineens shirts en cd's van TV Buddhas [onderste foto] liggen. Die speelden toch aan de andere kant van de stad in dB's? Jazeker, maar tijdens de ombouwpauze voor The Very Best doet het duo uit Israël eerst nog even een lokkertje tussen de bezoekers in de zaal. Een half drumstel en drie snaren, meer heb je niet nodig voor loeiharde psychedelische rock. Na het voorgaande arty uurtje vormen zweet, lekkere herrie en een mosh-pit het andere uiterste.

Na het Midden-Oosten door naar Afrika. Eerder op de avond zorgde het Congolese gezelschap van Staff Benda Bilili naar verluidt voor legendarische taferelen in Rasa. In Tivoli maakt The Very Best bepaald geen sterke indruk. Album The Warm Heart of Africa blijft leuk, maar met enkel een dj een een paar leuke danseressen kom je er niet.

Tivoli stroomt leeg, richting de al snel bomvolle Helling, voor het nachtprogramma. Buiten in de regen in de rij voor Bibio. Net als Wild Beats verdeelt Stephen 'Bibio' Wilkinson het publiek in twee kampen. De helft is teleurgesteld in de (niet heel erg uptempo) dj-set met veel passages die niet op z'n eigen platen staan. Anderen zijn wel blij met stukken van zijn album Ambivalence Avenue of de tune van tv-serie Knight Rider die door de mangel wordt gehaald.

Het publiek lijkt hierna bij The Field een stuk minder verdeeld. Bandleden van onder andere Megafaun en The Dodos kijken goedkeurend toe hoe de Zweedse producer Axel Willner en de rest van de liveband de hele Helling los krijgen met hun bedwelmende beats. Die echte instrumenten zorgen vast voor een voller en vetter live-geluid, maar hadden waarschijnlijk net zo goed uit een doosje kunnen komen. Hoe dan ook, na een toch wat minder overtuigend uurtje is dit weer een fijne opleving van de avond.

Wie daarna nog wakker is, kan terug naar Tivoli Oudegracht om de laatse benen stuk te dansen op nog een Scandinaviër: de Finse producer Huoratron. Hij brengt opgefokte techno, maar wel met een goeie spanningsboog; net als (het een stuk subtielere) Vitalic heeft Huoratron het talent om precies op het juiste moment een klein beetje gas terug te nemen om daarna de zware bassen en beats weer te laten aanzwellen tot er een complete ontlading volgt. Een geweldig opgefokt einde van een zeer memorabele avond.

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=19524
Meer Le Guess Who? op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/le-guess-who