• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

De wedergeboorte van Tindersticks

Na vijf jaar stilte komt Tindersticks onverwachts terug met het overwegend goed ontvangen The Hungry Saw. Zanger Stuart Staples over de tussenliggende periode, het groepsgevoel in de band en vroegere succesnummers.

Tekst: Hans Vrijmoed

Publicatiedatum: 23 juni 2008

Tindersticks heeft lang synoniem gestaan voor herfstige muziek, met strijkers, piano en de mompelende zang van Stuart Staples. Het nieuwe, zevende studioalbum The Hungry Saw klinkt minder melancholisch, bijna optimistisch. Staples: "Als je een nummer schrijft, heb je het over je leven op dat moment. Dit album reflecteert de afgelopen periode. Het ademt niet zozeer optimisme, als wel avontuur en het plezier om muziek te maken, iets dat ik lang niet heb gevoeld."

Puzzelstukjes
De laatste keer dat Staples dat spelplezier had, was ten tijde van het tweede album. "De eerste twee albums waren gemaakt zonder oeverloze gesprekken over muziek, zonder druk van buitenaf. Alleen met de interne ambitie om iets goeds te maken. Zodra het succes komt, word je zelfbewust. Vervolgens werden wij cynisch. Dan realiseer je je dat je geen cynische muziek wil maken en wordt het tijd om nieuwe wegen in te slaan."

"Muzikanten zijn net puzzelstukjes. Toen wij elkaar leerden kennen pasten we niet, de kleine open plekjes ertussenin waren het spannendst. Door de jaren heen werden we beter en sloten de stukjes steeds meer op elkaar aan. Maar ik schreef liedjes voor een bepaalde vorm puzzelstukje, dat niet per se mijn eigen vorm was. Dat gold voor de rest ook. Na mijn soloalbums kon ik weer terugkomen met nieuwe perspectieven, wat belangrijk is en waarom."

Tindersticks II
Dat Tindersticks hierna toch nog bij elkaar kwam, is vooral te danken aan de door All Tomorrow's Parties georganiseerde Don't Look Back-serie, waar de band in 2006 integraal het tweede (titelloze) album uitvoerde. Staples: "We waren al twee keer gevraagd, eerst wilde ik niet. In die tijd werd ik depressief van dat nostalgische gevoel. Het laatste wat ik wilde, was een album uit het verleden spelen. De best of platen kwamen toen net uit en als band werden we gemakzuchtig. Het podium oplopen en 'Tiny Tears' of 'Another Night In' spelen; het gaf geen voldoening meer. Toch was dat concert nodig om iets te laten gebeuren. Samen voor een paar dagen in dezelfde ruimte zijn en repeteren. Dat voelde goed."

"We spreken elkaar onderling weinig tot nooit; we wonen allemaal in andere delen van Europa en komen niet bij elkaar over de vloer. De uitvoering was een mooi moment om te kijken waar iedereen stond. Vanaf daar besloten we te kijken hoe het zou lopen. Dat weekend leidde tot nieuwe nummers en uiteindelijk tot de nieuwe plaat. Dat voelde goed. Zo ontstond het idee om het live te spelen, met iedereen die er bij betrokken was op het podium."

Frisse herstart
Tindersticks bestaat in de nieuwe vorm naast Staples uit nog twee bandleden van het eerste uur: gitarist Neil Fraser en toetsenist David Boulter. Daarbij staan er nog eens negen nieuwe muzikanten op het podium. Staples over het verschil met de oude band: "Er is zoveel veranderd. Na twee soloalbums is het alsof je een andere wereld binnenstapt. Ik stond vroeger vaak in het midden en moest een manier vinden om iedereen bij elkaar te brengen."

"Door die soloalbums zie je het nut in van met z'n allen in een kamer zijn en te kijken wat er uitkomt. Om met een klein idee te beginnen in plaats van de gitaarpartijen aan de rest op te leggen. Nu hebben we soms alleen een riff en een zanglijn en dan zien we wel wat er gebeurt en waar we eindigen."

Van krampachtig naar (ont)spannend
"Alles heeft met zekerheid te maken. Als je ergens vertrouwen in hebt, is het makkelijk om de dingen om je heen te laten gebeuren en daar de goede kanten van in te zien. Als je onzeker bent, denk je 'dit is de enige manier' en houd je krampachtig vast aan wat je hebt. Het is heel bijzonder om met meerdere mensen samen muziek te maken, je ideeën aan die groep te geven en de controle te laten gaan."

"Vijf jaar geleden was alles voorspelbaar. Het is nu spannender. Op dit moment weet ik niet hoe de groep op een idee van mij zal reageren. Vijf jaar geleden stond ik op het podium 'Tiny Tears' te zingen en dacht ik: dit is dus niet wat ik de rest van mijn leven wil doen. Er was geen vooruitgang, nu wel. Eens in de zoveel tijd vind ik het leuk om oude hits nog eens op te zoeken, maar alleen als ik er zin in heb, niet als het als een verplichting aanvoelt."

"Ik vind het spannend om muziek te spelen, en niet te weten wat er hierna gaat gebeuren. We waren ooit op een punt waarop we dat precies wisten. Nu spelen we het nieuwe album met een paar oude nummers, en het gaat geweldig. Tot nu toe voelt het goed, ik heb geen behoefte aan het verleden."

Beeld: Richard Dumas

http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=17132
Meer Tindersticks op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tindersticks