• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

The Smiths: zeven covers

De karrenvracht aan vast heel erg goedbedoelde 'tribute'-cd's waarop derderangs bands 'eer betonen' aan The Smiths blijven hier buiten beschouwing. Maar daartussendoor is nog menig opvallende Smiths-cover te vinden. Een overzicht.

Tekst: Guido de Greef

Beeld: Martien Ontwerpt

Publicatiedatum: 21 mei 2008

Sandie Shaw - Hand in Glove
Morrisseys liefde voor zangeressen uit de jaren zestig is groot. Zo groot dat hij als B-kantje de Cilla Blacksingle 'Work Is a Four-Letter Word' op wil nemen. Johnny Marr is het op dat moment spuugzat. "Ik ben geen groep begonnen om Cilla Blacksongs op te nemen", zal hij later zeggen. Het betekent het einde van The Smiths. Drie jaar daarvoor werkt de groep nog mee aan de comeback van een andere zangeres uit de jaren zestig: Sandie Shaw. De groep neemt met haar een nieuwe versie van The Smiths' debuutsingle 'Hand in Glove' op. Het levert Shaw de eerste Top 40-hit in vijftien jaar tijd op.

Deftones - Please, Please, Please, Let Me Get What I Want
Bij The Smiths nog een ogenschijnlijk lichtvoetig en ultrakort gitaarliedje (inclusief een outro op mandoline), weet de groep rond Chino Moreno er een topzware en slepende nu-metalvariant van te maken. Waarmee de jongens van Deftones bewijzen toch net wat verder te kijken dan genregenoten als KoRn, Limp Bizkit of Linkin Park. In eerste instantie weggestopt als B-kantje op allereerste (!) single '7 Words', eindigt het uiteindelijk op de verzamelaar B-Sides & Rarities uit 2005. Tussen covers van Sade, Duran Duran en The Cure.

Jeff Buckley - I Know It's Over
Vooral live wordt het veel gespeeld, vaak gecombineerd met een liveversie van Leonard Cohens 'Hallelujah' (al onsterfelijk gecoverd op debuut Grace). Het grote publiek maakt pas kennis met de versie door Jeff Buckley op live-cd Mystery White Boy uit 2002 en de verzamelaar die in 2007 verschijnt: So Real: Songs from Jeff Buckley. Het wordt dan ook nog als single uitgebracht. De opname stamt uit 1995, hetzelfde jaar waarin Buckley het nummer op Glastonbury samen met Everything But the Girl ten gehore brengt. Buckley covert live ook 'The Boy with the Thorn in His Side' met enige regelmaat. Die zal ongetwijfeld op een volgende compilatie verschijnen.

Supergrass - Some Girls Are Bigger Than Others
Regelmatig verschijnen er tribute-albums met nummers van The Smiths, maar ze zijn meestal abominabel. In 1996 verklaart een Frans tijdschrift The Queen Is Dead echter tot 'Beste Album van de Jaren Tachtig' en om dat te vieren, worden tien Engelse artiesten bereid gevonden een track van het album te coveren voor een compilatie met de titel The Smiths Is Dead. Met deelnemende artiesten als The Boo Radleys, Billy Bragg en The Divine Comedy is het resultaat geslaagd. Placebo covert 'Bigmouth Strikes Again' (en maakt er meteen een update van; in de tekst wordt 'walkman' veranderd in 'discman'). Supergrass covert de afsluiter van het legendarische album en maakt er een lichtelijk overstuurde versie van. Het verschijnt later als B-kantje van de single 'Sun Hits the Sky'.

Low - Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me
In 2001 brengt Low een cover van The Smiths als single uit. Vreemd genoeg kies het trio juist het meest bombastische nummer dat de groep ooit heeft gemaakt, maar Low kleedt het dan ook volledig uit. Ook het artwork met voorop een bewerkte foto in twee kleuren is een knipoog naar The Smiths. Later verschijnt het nummer nog op de verzamelaar A Lifetime of Temporary Relief. In het tekstboekje het bescheiden commentaar van de drie bandleden: "Another cover that some may sneer at. After this, nothing is sacred."

t.A.T.u. - How Soon Is Now?
Het (al dan niet) lesbische, Russische duo t.A.T.u. covert op zijn doorbraakalbum 'How Soon Is Now?', wellicht om het hele wel/niet lesbisch verhaal nog even íéts meer aan te dikken. Morrissey vindt de cover geweldig maar lijkt het duo niet te kennen, want op een vraag van zijn kant aan een journalist wie t.A.T.u. is, antwoordt de journalist "They're teenage Russian lesbians." Het nuchtere antwoord van Morrissey: "Well, aren't we all?" Ook uitgebracht als dubbele A-kant met hun bijdrage aan het Eurovisie Songfestival in 2003, en in die versie haalt het in Nederland de Tipparade; waarmee het zelfs succesvoller is dan het origineel.

Mark Ronson - Stop Me
Is het blasfemie? Of is het op z'n minst subversief? De in Engeland geboren maar vanuit New York opererende DJ Mark Ronson maakt voor zijn in 2007 verschenen cd Version met zanger Daniel Merriweather een danceversie van de Smiths-song 'Stop Me If You Think You've Heard This One Before' en voegt er ook nog teksten van de Supremes' 'You Keep Me Hangin' On' aan toe. Bizar, want waren het niet The Smiths en vooral Morrissey die altijd een bloedhekel aan dj's hadden? Zong The Moz zelf niet in Smiths-hit 'Panic': "Hang the DJ"?

http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=17007
Meer Morrissey op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/morrissey