• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Motel Mozaique: de vrijdag

Het eerste deel van twee veelbewogen muziekavonden in Rotterdam.
11 april 2008, Binnenstad, Rotterdam

Tekst: Lennart van der Burg, Maurice Dielemans en Hans Vrijmoed

Beeld: Kasper Petri en Hans Vrijmoed

Publicatiedatum: 15 april 2008

Plaats een schot tussen zanger/gitarist Brandon Summers en oud-Modest Mousedrummer Benjamin Weikel en je zou denken dat er twee verschillende bands staan op te treden. Het duo vormt wel degelijk festivalopener The Helio Sequence, in TENT. Zanger Summers is kalm en ingetogen, terwijl bij Weikel al na drie nummers het zweet langs zijn kin op zijn schoot druppelt. De drummer speelt met open mond en heeft de motoriek van een vers geoliede robot; hakkelig, maar snel. Met zijn tweeën klinken ze dan ook als een complete band, al hebben ze daarbij hulp van de laptop. Maar nu de duobandjes als paddenstoelen uit de grond schieten, kan The Helio Sequence zich daar met zijn degelijke popsongs moeilijk van onderscheiden.

Sommige bands horen altijd ongepolijst te blijven. Het tweede album van Be Your Own Pet [foto rechts] mag dan wel íéts toegankelijker zijn dan het debuut, het blijft ruwe kost. Frontvrouw Jemina Pearl is als het tengere zusje van Courtney Love; al krijsend hangt ze de valse bitch uit. Ze roept een songtitel, drummer John Eatherly speelt een ritme en vraagt vervolgens: "This one?" En hop, daar gaan ze weer. Moordwijf Pearl pogoot van het ene been op het andere en trekt bijna de haren uit haar hoofd, terwijl gitarist Jonas Stein met zijn sprongen recordhoogtes bereikt. Het publiek in Off_Corso blijft opvallend rustig onder al het gitaargeweld. Aan Be Your Own Pet, en vooral Jamina Pearl, ligt het niet. (LvdB)

Al edities lang staan er op het Rotterdamse festival singer-songwriters die de Amerikaanse folkmuziektraditie in ere houden, waaronder invloedrijke veteraanmuzikanten als Vashti Bunyan en Michael Hurley. En hoewel ze nog aan een vervolg van haar debuut The Pirate's Gospel uit 2006 werkt, hoort ook Alela Diane nu al bij de belangrijkste vertegenwoordigers van stille luistermuziek.

In een volle schouwburg staat zij te midden van vader Tom en singer-songwriters Matt Bauer en de Mariee Sioux. Laatstgenoemde ziet er uit als een soort kruising tussen het zusje van Hiawatha en de jonge folkzangeres Joan Baez. Later die avond overtreft Mariee Sioux met magische keeloefeningen en spirituele songs het mooie, maar toch ook net iets te keurige optreden van Alela Diane.

Wat eerder die avond de klungelende Jana Hunter niet lukt, bereikt Mariee Sioux wel: de aandacht vasthouden van een bomvolle zaal. Bij Hunter staan er op het laatst nog maar vijf mensen te luisteren naar een hemeltergende uitvoering van Neil Youngs 'Only Love Can Break Your Heart'. Even lijkt het erop als men bij de voorronde van Idols terecht is gekomen. (MD)

De Belgische mannen van dEUS [foto links] zijn misschien wel populairder dan Off_Corso aankan, en daarom zijn er van tevoren uitgebreide spelregels opgesteld. Uiteindelijk kan iedereen, met én zonder speciaal af te halen dEUS-polsbandje, de zaal in. Kern van de band Tom Barman trekt met de anderen een muur van geluid op, terwijl de bebaarde Mauro Pawlowski daar met hoge gitaarnoten koelbloedig doorheen snijdt. Barman weet wanneer hij een sigaretje op kan steken en ook het gedeelte met akoestische gitaar is weinig spontaan. Sfeervol en warm is het wel. Nieuwe nummers als 'The Architect' passen prima tussen de oudere klassiekers. Alleen het publiek is wat bescheiden. Of zouden zij na bijna twintig jaar dEUS te oud zijn om nog enthousiast te reageren op een explosieve lichtshow en het nieuwe album Vantage Point? (LvdB)

Rotown blijkt een maatje te groot voor de zigeuner-indie van Devotchka [foto rechts]. De ingetogen momenten zouden in de Schouwburg beter tot hun recht zijn gekomen, en ook de meer uitbundige passages komen met het belachelijk lage geluidsvolume in Rotown niet uit de verf. Nu is het enkel achtergrondmuziek voor het gesprek aan de bar, en dat is zonde.

Holy Fuck weet later die avond in dezelfde zaal wél te overtuigen met opzwepende electro-rock. Het Canadese gezelschap was van tevoren al de must-see van het weekend, en weet die benaming volledig waar te maken. De ritmesectie legt een strakke en afwisselende fundering onder het gesmijt met keyboards en filmrollen van de twee knoppendraaiende frontmannen. De energie die dat afgeeft op de voorste paar rijen is overweldigend. Het is dat het daar veel te vol staat om te dansen, anders zou je je alvast in een dampende Bravotent op Lowlands wanen. (HV)

Hoewel Jana Hunter niet om aan te horen is, is de Texaanse zangeres met elektrische gitaar en bierfles wel een stuk minder voorspelbaar dan het populaire Low. Wie het verzint het nou om zo laat op de avond ontiegelijk trage muziek te programmeren? Na vijftien minuten liggen de eerste slachtoffers al in een hoekje te snurken. (MD)

Op hun tweede plaat Red mogen Guillemots [foto links] misschien wel iets van de aangename magie zijn kwijtgeraakt, live is het nog steeds sprookjesachtig. De Schouwburg is dan ook het ideale decor voor Fyfe Dangerfield en de zijnen. Nog steeds is de muziek gelardeerd met wereldvreemde geluidjes, al zijn de typemachine en boor verleden tijd. Uit de nieuwe nummers komt meer dreiging, terwijl het oudere, door Dangerfield solo gebrachte 'We're Here' breekbaarder is dan ooit. Jammer alleen dat het geluid niet altijd goed staat afgesteld, waardoor het soms wat incompleet aanvoelt. Maar de bezoekers mogen tevreden zijn; met het lange, prachtige 'São Paulo' worden ze uiteindelijk de Rotterdamse nacht ingestuurd. (LvdB)

Fotografie: Kasper Petri (Be Your Own Pet; dEUS en Guillemots) en Hans Vrijmoed (Devotchka)

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=16856
Meer Motel Mozaique op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/motel-mozaique